8 พ.ค. เวลา 08:11 • ปรัชญา
เรื่องอารมณ์นั้น ..อารมณ์ทุกอย่าง พอใจ ไม่พอใจ โกรธ โมโห ..ซื่อบื้อ โง่ ฉลาด ..มันก็มีตัวที่ทำให้ไปยึดไปถือ ดูดจิตให้ยึด หรือมีมนต์ดูดจิตให้ไปยึดถือ .. เมื่อเรามอง จิตเรามองไปที่วิญญาณทั้งหก ที่ตา ..มันก็มีอารมณ์อยู่ จิตก็ไปยึดอารมณ์ที่ลูกตา ..เหมือนจืตไปจับอยู่ตรงนั้น ที่ลูกตา ..ไม่ไปรับรู้ที่อื่น ถามว่าตรงนี้ จิตมีสติสัมปชัญญะ ของจิตหรือไม่ มันไม่ไปรับรู้อะไรที่อื่น มันยึดอยู่ตรงนั้น ตกภวังค์ เหม่อลอย ..แล้วก็จะเกิดปัญหา
..เข่น วางอะไรไว้ตรงนั้น ก็ลืม ว่าวางตรงนั้น ..วางแว่นตา ยกขึ้นไปเหนือลูกตา ..เอ..วางแว่นตาไว้ที่ไหน .ก็เที่ยวเดินหา ..หาไปหามา เดินผ่านกระจก เห็นของในกระจก ..เอ้า..อยู่นี่เอง ..
เรื่องของอารมณ์ต่างๆ นั้นเค้าก็มีมนต์ ทั้งสะกด ทั้งดึง ทั้งปิดกั้น เรื่อเราต่าง ให้เรานั้นจืิต๘ิงเราไปหลงใหล เหมือนจิตเข้าไปในห้องมายา ห้องมืด จิตนั้นก็ขาดสติ ไม่ไปรับรู้อะไร ข้างนอกห้องนั้นได้เลย มันคล้ายอย่างนั้น
เรื่องราวบางที่ที่เกิดขึ้น ..บางครั้งบางคราว มันก็เกี่ยวเนื่องด้วย ..จะบอกดีมั้ย..เพราะเข้าใจผิด จะหาว่า ไปดูถูกตำหนิติเตียน ..
โฆษณา