17 พ.ค. เวลา 05:31 • สุขภาพ
กรุงเทพมหานคร

ขอเวลาให้ฉันได้พัก โดยไม่ต้องขอโทษใคร...

ในโลกที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบ การทำงานอย่างไม่หยุดพักดูเหมือนจะกลายเป็นค่านิยมที่สังคมยอมรับ การพูดว่า “ยุ่งมากเลยช่วงนี้” กลายเป็นสิ่งที่หลายคนพูดด้วยความภาคภูมิใจ เหมือนเป็นสัญลักษณ์ของความสำเร็จและความขยัน ทว่าเมื่อถึงเวลาที่เราต้องการพัก ความรู้สึกผิดกลับแทรกซึมเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าเราได้ทำบางสิ่งที่ผิดไปแล้ว
ความรู้สึกแบบนี้ ดันเกิดขึ้นกับหลาย ๆ คนที่กดดันตัวเอง ก็คงมีความรู้สึกว่า ถ้าฉันยังทำไม่ได้... ทำไม่ดี... ฉันก็จะไม่หยุดทำ นี่ทำให้ฉันตั้งข้อสงสัยว่าการทำงานแบบนี้ จะมีประสิทธิภาพจริงไหม? หรือทำให้ร่างกายและจิตใจของคุณเหนื่อยฟรี
แต่ลองคิดถึงร่างกายของคุณมากกว่านี้ดีไหม เพราะ...
You are not a machine. Rest is not a reward, it’s a requirement.
— Anonymous
แล้วต้นตอของความรู้สึกผิดของคุณ มาจากสาเหตุนี้ไหม ?
  • 1.
    วัฒนธรรมการทำงานหนัก - หนึ่งในเหตุผลสำคัญคือ คำพูดอย่าง “Work hard, play later” ฝังรากลึกในความคิดของเรา ทำให้การพักกลายเป็นสิ่งที่ “ไม่ควรทำ” โดยเฉพาะในยุคดิจิทัลที่คนสามารถเข้าถึงงานได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทุกวัน การอยู่ห่างจากอีเมลหรือข้อความแชตของที่ทำงานเพียงไม่กี่ชั่วโมง ก็อาจทำให้รู้สึกเหมือนพลาดอะไรบางอย่าง
  • 2.
    ความคาดหวังจากตัวเราเอง “ฉันควรจะทำได้มากกว่านี้” “แค่หยุดหนึ่งวันก็เท่ากับเสียโอกาสไปอีกวัน” ความคิดเหล่านี้อาจกลายเป็นกับดักทางอารมณ์ที่ฉุดรั้งสุขภาพจิตของเราอย่างไม่รู้ตัว
แล้วจะทำยังไงให้หยุดคิดแบบนี้ดีล่ะ คำตอบก็คือไม่มี เพราะเราห้ามความคิดตัวเองไม่ได้ ความคิดเป็นกลไกธรรมชาติของสมอง
เพียงแต่เราสามารถค่อย ๆ ปรับความคิดได้ มาเริ่มจาก
  • บอกกับตัวเองว่า "การพักคือสิ่งจำเป็น ไม่ใช่รางวัล" - สิ่งสำคัญที่เราต้องเปลี่ยนคือ "มุมมอง" ต่อการพักผ่อน หลายคนมองว่าการพักคือรางวัลที่ได้หลังจากทำงานหนักแล้วเท่านั้น แต่ความจริงคือ การพักคือส่วนหนึ่งของกระบวนการทำงาน ที่ช่วยให้ร่างกายและจิตใจฟื้นฟู เพื่อกลับมาใช้ศักยภาพได้อย่างเต็มที่
นักวิจัยด้านประสิทธิภาพการทำงานพบว่า คนที่แบ่งเวลาพักอย่างเหมาะสมมีแนวโน้มที่จะทำงานได้ดีขึ้น มีไอเดียสร้างสรรค์มากขึ้น และมีอัตราความเหนื่อยล้าทางอารมณ์น้อยลง
การไม่รู้สึกผิดเมื่อต้องพักจากงาน ไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัว แต่เป็นเรื่องของการเข้าใจว่า “ความสมดุล” คือหัวใจของการใช้ชีวิตและการทำงานอย่างยั่งยืน เราไม่สามารถให้ในสิ่งที่เราไม่มี และเราจะไม่มีวันมีศักยภาพที่แท้จริงได้เลย หากไม่อนุญาตให้ตัวเองหยุดเพื่อหายใจบ้างในแต่ละวัน
ดังนั้นครั้งต่อไปที่คุณรู้สึกผิดเพราะกำลังพัก ลองถามตัวเองว่า
“ฉันกำลังดูแลตัวเองหรือกำลังทำร้ายตัวเองด้วยการไม่หยุด?”
บางที คุณอาจเจอคำตอบที่คุณตั้งคำถามในความเงียบและความว่างเปล่าระหว่างกำลังพัก เพราะคุณคือ "มนุษย์ ไม่ใช่ หุ่นยนต์"
ถ้าอ่านจบแล้วลองแชร์หน่อยได้ไหม ว่าคุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม
โฆษณา