15 ก.ค. เวลา 01:11 • ความคิดเห็น

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ไม่ได้อยู่รอดด้วยตัวคนเดียว แต่เติบโตและมีชีวิตอยู่ได้เพราะอยู่ร่วมกัน

ความเอื้อเฟื้อจึงเป็นพฤติกรรมพื้นฐานที่ฝังอยู่ในจิตใจของเรามานาน มันคือกลไกทางธรรมชาติที่ทำให้เราสามารถสร้างสังคมที่มั่นคงได้ ตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์มาชนเผ่าเล็กๆ จนถึงยุคเมืองใหญ่ ความไว้ใจกันและกันช่วยเหลือกันคือสิ่งที่ทำให้เรารอดพ้นการสูญพันธ์มาได้
หลายครั้งที่เราช่วยเหลือกันโดยไม่ได้หวังผลตอบแทน เพราะเราเคยอยู่ในจุดนั้น เคยอยู่ในจุดที่ต้องการความช่วยเหลือมาก่อน จึงเข้าใจว่ามันลำบากแค่ไหน และอยากให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกันผ่านจุดนั้นไปได้ มันจึงเป็นความรู้สึกที่เชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้ง อบอุ่น เข้าใจและมีพลังมาก
ในขณะที่บางคนอาจกลัวว่าถ้าเราใจดีไปจะถูกเอาเปรียบ แต่หากเราใจดีให้ถูกคน เอื้อเฟื้อให้ถูกจังหวะมันจะกลายเป็นพลังเงียบที่สามารถเปลี่ยนโลกได้ เพราะคนที่ได้รับน้ำใจจากเราก็มีแนวโน้มจะส่งต่อความเอื้อเฟื้อนี้ให้กับคนอื่นต่อไปเมื่อเขามีโอกาส กลายเป็นพลังบวกในสังคมที่ไม่แน่ว่าวันหนึ่งอาจย้อนกลับมาหาเราในรูปแบบที่คาดไม่ถึงก็เป็นได้
ด้วยเหตุนี้เราไม่จำเป็นต้องรอให้รวย ไม่จำเป็นต้องรอให้ประสบความสำเร็จก่อนถึงจะช่วยคนอื่นได้ เพราะการเอื้อเฟื้อไม่จำเป็นต้องเป็นการให้ของมีมูลค่า แค่รอยยิ้ม คำพูดดีๆ หรือการกระทำหรือการแบ่งปันสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ก็เพียงพอแล้ว
ความเอื้อเฟื้อจึงไม่ใช่เรื่องพิเศษ แต่มันคือสิ่งที่ทุกคนมีได้ แค่ต้องใช้มันให้บ่อยขึ้นเท่านั้นครับ
โฆษณา