ทำไมผู้ให้ถึงเป็นทั้งคนหัวขบวนเเละท้ายขบวนในองค์กร
ในเนื้อหาของหนังเล่มนี้น่าสนใจเเละอธิบายพอสังเขปได้ว่า ผู้คนในองค์กรใหญ่ๆมักถูกเเบ่งออกเป็น ผู้ให้ ผู้รับ เเละผู้เเลกเปลี่ยน ด้วยสถิติที่ถูกยืนยันโดยผู้เขียน ระบุไว้ว่า
ผู้เเลกเปลี่ยนมักประสบความสำเร็จในระดับกลางๆ ไม่โดนเด่น เพราะในความคิด กว่าจะให้ใคร มักรอให้อีกฝ่ายเริ่มก่อน มันเลยไม่เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจ เพราะถูกมองว่าทุกการกระทำมีเงื่อนไขเสมอ สิ่งที่เป็นผลตามมาคือมักไม่ได้รับความไว้วางใจจากลูกน้อง หรือจากผู้บังคับบัญชา
ผู้รับ มันกลุ่มคนที่ประสบความสำเร็จไว มุมานะ ด้วยความที่มักจะ take benefit จากคนรอบตัวอยู่ตลอดจึงทำให้ตัวเองก้าวหน้าได้รวดเร็วกว่ากลุ่มคนประเภททอื่น เเต่จุดอ่อนมักอยู่ตรงที่ พวกเขามักมีอีโก้ หลงลำพองใจในความสำเร็จที่ได้มาเร็ว ในระยะยาว มักสร้างศัตรู จากการเหยียบคนอื่นขึ้นไปนั่นเอง
ผู้ให้ทั่วไป ชอบโดนเอาเปรียบจากการมีคนมาขอความช่วยเหลือต่างๆนาๆ จนไม่มีเวลาไปทำงานของตัวเอง ข้อเสียนี้ทำให้ผู้ให้ส่วนใหญ่เติบโตช้ากว่าคนอื่นเยอะเลย พวกเราเลยเข้าใจกันไปว่า ผู้ให้คือคนที่อยู่ท้ายขบวนของทีม หรือองค์กร
เเต่ข้อมูลเเละสถิติไม่ได้ระบุไว้ว่า ''ผู้รับ'' คือกลุ่มคนที่อยู่หัวขบวนครับ คำตอบกลับเป็น ''ผู้ให้'' อีกเช่นเคย ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?
เเต่เดิมผู้ให้มักเป็นคนที่นึกถึงคนอื่นก่อนตัวเอง เเละไม่ชอบทำตัวโดดเด่น จึงถูกเอาเปรียบได้ง่าย เเต่หากผู้ให้อัพเกรดตัวเองขึ้นมาหน่อย พวกเขาจะพัฒนาตัวเองอยู่เสมอจากการ อ่านหนังสือในเวลาว่าง เรียนรู้เรื่องของคนเเละจิตวิทยา หรือเเม้กระทั่งใช้เวลาไปกับการอยู่กับตัวเองซึ่งเป็น key word หลักในการรักษาเเรงจุงใจให้ตัวเองเป็นผู้ให้ต่อไป
ในระยะยาว การให้ เปรียบเหมือนการเข้าถึงใจผู้คน ทีละน้อยๆ จนถูกมองกลับมาจากคนรอบตัว ว่าเป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตัว เปิดใจ ไม่มุทะลุหรือดันทุรังถ้าไปไม่ไหวเหมือนผู้รับ
ในอีกด้าน ผู้ให้ที่ฝึกฝนตัวเองดีๆจะเป็นผู้นำที่มองเห็นเพชรในตม หรือหาลูกน้องที่เก่งๆเข้ามาอยู่ข้างกาย การมองถึงผลประโยชน์ส่วนรวมเป็นหลัก เป็นเหมือนการสร้างวัฒนธรรมองค์กร หรือทีมให้คอยช่วยเหลือกันอยู่เสมอ เเละสร้างความสามัคคีให้เกิดขึ้นอย่างยั่งยืนต่อไป
ผู้ให้ก็คล้ายกับคนที่เดินช้าๆ เเต่มั่นคง หากยังคงเดินในทิศทางของตัวเองอยู่เสมอ เขาคือหัวขบวนของทุกๆ บทบาทในสังคมได้เลยทีเดียว อย่างที่ในปรัชญาเต๋าเคยพูดไว้
''ผู้ที่ยืนเขย่งบนปลายเท้าจะยืนได้ไม่มั่นคง ผู้ที่เดินเร็วเกินไปจะเดินได้ไม่ดี ผู้ที่เเสดงตนให้ปรากฎจะไม่เป็นที่รู้จัก ผู้ที่ยกย่องเเต่ตัวเองจะไม่มีใครเชื่อถือ ผู้ที่ลำพองจะไม่ได้เป็นหัวหน้าในหมู่คน''
อ้างอิงเนื้อหาบางส่วนจากหนังสือ Give and take : Adam Grant
Self Discipline
01 August 2025
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
