"ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 3
เขียนโดย : ลมฤดี-คนเล่าเรื่องผ่านนิยายสั้น
"เมื่อเขาหลบหน้าเพราะอับอาย...
นางกลับเดินหน้าด้วยคำลวง
ไม่ว่าเรื่องจะจริงหรือไม่...
ก็ไม่มีใครหยุด 'นวล' ได้อีกแล้ว!"
อัคราเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ไม่กล้าสู้หน้าท่านเจ้าคุณ และคุณหญิง
ไม่กล้าแม้กระทั่งจะพบปะผู้คนในเรือนตัวเอง
ได้แต่เก็บเนื้อเก็บตัวในห้อง...
นวล เดินวนเวียนไปมาใต้เรือนใหญ่
แหงนมองขึ้นทุกครั้งที่คิดถึงสิ่งที่ตนหวังไว้
หวังจะพบคุณหลวง...
เพื่อให้ชายหนุ่มยกตนขึ้นเป็นเมียเสียที!
แต่ไร้วี่แววที่คุณหลวงจะลงจากเรือน
หรือออกจากห้องเลย
“ไม่ได้การล่ะ!”
ความคิดของนวลดังขึ้นในหัว
“เอาแต่หมกตัวในห้องแบบนี้...
แล้วเมื่อไหร่...
กูจะได้เป็นเมียออกหน้าออกตาเสียทีล่ะ?”
ความคิดชั่วร้ายของ นวล เริ่มเผยให้เห็น
เมื่อนวลเดินขึ้นไปบนเรือนใหญ่
พร้อมกับร้องห่มร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร!
“เอ็งเป็นอะไรนังนวล??”
ท่านเจ้าคุณฯ และคุณหญิงจ้องไปยังบ่าวตรงหน้า
นวล บีบน้ำตาร่ำไห้ถึงความเสียใจของตน
“คือออ นวล เป็นเมียของคุณหลวงแล้วเจ้าค่ะ”
ไม่ร้องไห้ธรรมดา...
นวล รีบเปล่งเสียง เค้นน้ำตาเพิ่มยิ่งกว่าเดิม
“อะไรนะ? เอ็งเป็นเมียพ่ออัครแล้ว!
คุณหญิงฯ ถึงกับเป็นลมที่ได้ยินเรื่องระคายหู
ท่านเจ้าคุณฯ เบิกตากว้าง!
ตะโกนถามเสียงดังกลับไป
“ตั้งแต่เมื่อไหร่?!!”
“เอ่อ... หลายย... หลายคืนก่อนเจ้าค่ะ
นวล กำลังเดินกลับไปเรือนทาส
แต่คุณหลวง... ไม่...
ไม่ยอมให้กลับ และดึง นวล เข้า... เข้าไปในห้องเจ้าค่ะ”
ความเท็จพรั่งพรูดั่งสายน้ำจากปาก นวล
“ไอ้ชิด!! เอ็งไปตามพ่ออัครมาที่นี่... เดี๋ยวนี้!!”
สิ้นเสียงดุดันของท่านเจ้าคุณฯ
บ่าวคนสนิทรีบวิ่งไปยังห้องคุณหลวงทันที!
“พ่ออัคร... นังนวลบอกว่า
ได้เสียเป็นเมียเจ้าแล้ว... จริงหรือไม่?”
น้ำเสียงผู้เป็นพ่อ หนักแน่น แข็งกร้าวกว่าเดิม!
อัคราหันไปมองที่ นวล
สายตาเกรี้ยวกราด ขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก!
“เอ็งกล้าดีอย่างไร? ถึงมาฟ้องคุณพ่อ?”
มือกำแน่น! กำลังตรงไปจัดการนังทาสตรงหน้า!
คุณหญิงฯ ที่ฟื้นคืนสติ...
ถึงกับร่ำไห้ และเอ่ยออกมาอย่างทุกข์ใจ
“ที่นี้... จะทำอย่างไรดีคุณพี่?
ใกล้งานแต่งของพ่ออัคร กับแม่สร้อยแล้วด้วยนา
โธ่ ๆ ๆ ... ทำไมพ่ออัครถึงทำเช่นนี้?”
บ่าวสาวที่อยู่ใกล้ ๆ รีบ ละลาย ยาหอม
ส่งให้คุณหญิงฯ ทันที!
“ลูกไม่ได้กระทำอันใดเลยขอรับ!
จำได้ว่า รับสำรับข้าวกับคุณพ่อ และคุณแม่เสร็จ
ก็เริ่มง่วงนอน จะเดินไปที่ห้อง
แล้ว...”
ชายหนุ่มเล่าเรื่องให้มารดา โดยไม่สบตาผู้ใดเลย!
“พออะไรพ่ออัคร รีบพูดมา!”
คุณหญิงคะยั้นคะยอให้ชายหนุ่มเอ่ยวาจา
“แล้วก็ตื่นขึ้นมาเห็น นังนวล อยู่ข้างๆขอรับ”
อัครา กล่ำกลืนที่จะพูดเรื่องน่าละอายใจออกมา
แต่เขายืนยันว่า เขาไม่ได้ทำอะไรนวลแน่นอน!
“คุณพี่... จะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?"
ไม่ทันสิ้นเสียงของคุณหญิงฯ
นวลรีบสวนขึ้นมาทันทีทันใด
“ไม่ได้นะเจ้าคะ... นวลเป็นเมียคุณหลวงแล้ว!"
นวลหันหน้าไปทางอัครา
คลานต่ำเข้าไปหา กอดขาไว้อย่างแน่น
เว้าวอนเพื่อขอความเห็นใจ
แต่อัครา กระชากขาออกอย่างไม่ใยดี
“ถ้าจะเป็นเมีย... เอ็งก็เป็นเมียทาส
อยู่เรือนทาส ห้ามขึ้นบนเรือนนี้เด็ดขาด!
และอยู่อย่างไม่ออกหน้าออกตา
เพราะแม่สร้อยจะมาเป็นนายของเอ็ง!”
คุณหญิงฯ ตะคอกใส่ทาสสาวอย่างแค้นเคือง
“ไม่! นวล คือ เมียของคุณหลวงก่อน นังงง... คุณสร้อย
นวล คือ เมียเอก!”
คุณหญิงฯ หัวเราะดังลั่น! แล้วพูดเตือนสติของนวล
“นังนวล! เอ็ง คือ ทาสในเรือนนี้
เกิดที่นี่ มีหรือ? ที่ข้าจะไม่รู้ว่า
เอ็งคิดอย่างไรกับพ่ออัคร
และมักใหญ่ใฝ่สูงแค่ไหน?”
เสียงหัวเราะดังลั่นตามมาอีกระลอก
ปรายตามองอย่างเยือกเย็นไปยัง นวล
“เจียมกะลาหัวมึงไว้เถอะ!!
หากสร้างปัญหา... มึงจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีกเลย!”
สิ้นเสียงคุณหญิง...
นวล กำมือกับเข่าแน่น
โกรธเกลียดคนที่อยู่เบื้องหน้าเพิ่มทวี
“หึ! เมียทาส อยู่เรือนทาสหรือ?
ไม่รู้ฤทธิ์กูเสียแล้ว... กู อีนวลนะ!”
และนรก... กำลังจะเริ่มต้นแล้ว “อีสร้อย!”
🙋♀️ ถ้าเรื่องนี้โดนใจ ฝากกดติดตาม “ลมฤดี” ไว้เป็นเพื่อนกัน
และมีพาร์ทต่อไปอีก แล้วมาลุ้นไปด้วยกันนะคะ
😊😊😊😊
ย้อนดู "ถึงเธอ... ผู้คุ้มครองของฉัน" ได้ที่นี่
กดดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 1 ได้ที่นี่
กดดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 2 ได้ที่นี่
#ถึงเธอคนรักของฉัน
#นิยายย้อนยุค
#แผนร้ายในเรือนใหญ่
#ดราม่าหนักมาก
#ลมฤดีเขียน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
