7 ส.ค. เวลา 01:19 • ความคิดเห็น

การไปต่อทางเดิมทั้งๆ ที่รู้ว่าผิดพลาด

เคยไหมที่อยู่ในสถานการณ์ที่ใจเราแอบคิดว่าเราเลือกทางผิด มันไม่น่าจะใช่
แต่เรายังคงเดินทางเดิมต่อไป ด้วยเพราะแอบคิดว่าเดี๋ยวมันอาจจะดีขึ้น
หรือลงทุนไปเยอะแล้ว ถอยตอนนี้ก็ขาดทุน สู้ต่อไปเดี๋ยวมันต้องสำเร็จในสักวัน
ความคิดเหล่านี้ฟังดูมีเหตุผล ซึ่งบางครั้งมันก็เป็นได้อย่างที่ว่าจริงๆ
แต่ในบางครั้งมันก็เป็นเพียงข้ออ้างที่ทำให้เราไม่ยอมรับความจริงว่า เรากำลังเดินบนเส้นทางที่ผิด
คนที่ยังเดินต่อไปในทางเดิมที่รู้ว่าผิดพลาด ไม่ได้เป็นเพราะเขากล้า
แต่อาจเป็นเพราะว่ากลัวต่างหาก
กลัวว่าถ้าหยุดจะสูญเสียมากกว่านี้
กลัวคำพูดคนอื่น
กลัวเริ่มต้นใหม่
หรือกลัวยอมรับว่าตัวเองพลาด
ทั้งที่ความจริงแล้วการยอมรับว่าเราพลาดไม่ได้ทำให้เราแพ้
ตรงกันข้าม มันคือจุดเริ่มต้นของการชนะ
ไม่ใช่ว่าชนะคนอื่น แต่ชนะตัวเอง
เพราะคนที่กล้ายอมรับว่าตัวเองผิดพลาด และหยุดเดินบนเส้นทางที่ไม่ใช่
แล้วเริ่มต้นเส้นทางใหม่ คือคนที่เข้าใจชีวิตอย่างแท้จริง
บางทีความสำเร็จไม่ได้อยู่ที่ว่าเราพยายามหนักแค่ไหน
แต่อยู่ที่ว่าเรากำลังพยายามในทางที่ถูกหรือเปล่า
เปรียบเหมือนเวลาเราขับรถ
หากเราขับบนถนนเส้นนี้มาสักระยะ แล้วเพิ่งรู้ว่าเราขับมาผิดทาง
เราอาจเสียดายเวลา แต่เราจำเป็นต้องกลับรถเพื่อไปเส้นทางที่ถูกต้อง
กลับกันหากเรายังฝืนขับต่อไปบนเส้นทางเดิมไปเรื่อยๆ เราก็อาจไม่ถึงที่หมายได้
การวกรถกลับอาจทำให้เราเสียเวลา แต่มันก็ดีกว่าการดื้อเดินไปจนสุดทาง
แล้วพบว่าไม่มีอะไรที่เราต้องการรออยู่
อย่าปล่อยให้คำว่าเสียดาย ทำให้เราฝืนไปทางที่ไม่ถูกต้อง
เพราะทางที่ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ทางที่ผิดมันก็ผิด
บางครั้งสิ่งที่ดีที่สุด คือการยอมถอยเพื่อจะก้าวไปต่อในเส้นทางที่ถูกต้องได้
เพราะเส้นทางชีวิตไม่ได้วัดกันที่ใครถึงก่อน
แต่วัดกันที่ใครถึงที่หมายในที่ที่ใช่ต่างหากครับ
โฆษณา