ตอนที่ 4 — ลมใหม่
ห้องพักเล็ก ๆ ในบ้านพักชั่วคราวของศูนย์ช่วยเหลือไม่หรูหรา มีเพียงเตียงเดี่ยว โต๊ะไม้ และหน้าต่างบานหนึ่งที่มองออกไปเห็นท้องฟ้าสีเทา แต่สำหรับนุ้ย ที่นี่คือที่ปลอดภัยที่สุดในรอบหลายปี
ตอนแรก เธอยังไม่กล้าออกไปไหนไกล กลัวจะเจอเขาโดยบังเอิญ หรือกลัวว่าจะพูดกับใครไม่รู้เรื่อง แต่เจ้าหน้าที่ของศูนย์ให้กำลังใจเสมอ บอกเธอว่า “คุณรอดมาได้แล้ว ต่อไปเราจะค่อย ๆ สร้างชีวิตใหม่”
นุ้ยเริ่มเรียนภาษาที่ศูนย์ชุมชน วันแรกที่ยืนหน้าห้องพูดแนะนำตัว เสียงสั่นจนเกือบลืมชื่อตัวเอง แต่เพื่อนร่วมชั้นจากหลายประเทศยิ้มให้ และครูพูดว่า “ผิดไม่เป็นไร ขอแค่กล้าพูด” คำนี้เหมือนเปิดประตูเล็ก ๆ ในใจให้เธอกล้าออกจากเปลือกที่ขังตัวเองไว้
สองเดือนต่อมา นุ้ยสมัครทำงานพาร์ตไทม์ในร้านกาแฟเล็ก ๆ เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงสูงวัยใจดีที่คอยสอนทั้งการทำกาแฟและการใช้คำศัพท์เพิ่มทุกวัน เธอเริ่มทักลูกค้าด้วยรอยยิ้ม แม้บางครั้งคำพูดจะติดขัด แต่ทุกครั้งที่ลูกค้ายิ้มตอบกลับ เธอรู้สึกเหมือนได้เติมพลังให้หัวใจ
เงินก้อนแรกที่เธอหาได้เอง เธอใช้ซื้อโทรศัพท์มือสอง โทรกลับไปหาแม่ เสียงแม่ทางปลายสายสั่นเล็กน้อย แต่เต็มไปด้วยความภูมิใจ “แม่รู้ว่าลูกสู้ได้” ประโยคสั้น ๆ นี้ทำให้น้ำตาของนุ้ยไหลโดยไม่รู้ตัว
หลังเลิกงาน นุ้ยมักทำอาหารใต้เล็ก ๆ น้อย ๆ แจกเพื่อนใหม่ บางครั้งถ่ายรูปลงโซเชียลพร้อมเล่าเรื่องบ้านเกิด และค่อย ๆ มีคนติดตามมากขึ้น หลายคนส่งข้อความมาบอกว่าเรื่องของเธอทำให้พวกเขามีกำลังใจที่จะออกจากความสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย
เวลาผ่านไป นุ้ยเก็บเงินได้พอสมควร และสมัครเรียนคอร์สผู้ช่วยพยาบาล เพราะเธออยากช่วยผู้หญิงที่ตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนเธอในอดีต ชีวิตของเธอเริ่มต้นด้วยตัวเธอเอง
ทุกครั้งที่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างห้องพักของตัวเองในวันนี้ ลมที่พัดมาไม่ใช่พายุรุนแรงอีกต่อไป แต่มันคือ “ลมใหม่” ที่พาเธอไปสู่ท้องฟ้าและเส้นทางที่เธอเลือกเอง
โปรดติดตามตอนจบ ❤️❤️
#กล้าเริ่มต้น
#เชื่อมั่นในตัวเอง
#ผ่านมันไปให้ได้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
