ถ้าช้างไม่จดทะเบียนเป็นถนน ก็ไม่มีสิทธิ์รับงบ
อยากจะทำคูกันช้าง…โดนเบรก
อยากจะตั้งเวรยาม…โดนตีตก
อยากจะทำแนวกั้นแบบภูมิปัญญาชาวบ้าน…โดนถาม
“มีระเบียบเบิกจ่ายรองรับหรือยัง?”
เพราะถ้าไม่อยู่ใน “บัญชีรายการตามหมวดรหัสงบประมาณ”
ก็เท่ากับ ไม่มีอยู่จริงในงบประมาณประเทศนี้
ขนาดช้างน้ำหนัก 3-4 ตันยังเบากว่าไฟส่องสนามฟุตบอลหมู่บ้าน
ถ้าไม่มีรหัสงบ มันก็แค่เรื่องไร้สาระ
“กันช้าง” ไม่อยู่ในบัญชีมาตรฐาน
แต่ “ติดพัดลมโรงเรียน” อยู่
“เวรยามหมู่บ้าน” ไม่มีหมวด
แต่ “จัดอบรมทำดอกไม้จันทน์” มีรหัสชัดเจน
“ข้าวกล่องให้เวรเฝ้าช้าง” ไม่มีระเบียบรองรับ
แต่ “จัดประชุมถ่ายรูปส่ง” ผ่านฉลุย
เจ้าหน้าที่ อปท. ไม่ได้ขี้เกียจ
แต่เขาถูกล็อกด้วยระเบียบที่ “ขังชีวิตให้อยู่ในฟอร์ม”
จะทำอะไรก็ต้องกลัว ส.ต.ง.
จะใช้เงินก็ต้องมีระเบียบรองรับ
จะเสนอของใหม่ก็โดนถามว่า “มีต้นแบบจากไหน?”
สรุปคือ “คนคิดก่อน จะโดนก่อน”
ระบบแบบนี้ไม่ได้ป้องกันทุจริต
แต่มันป้องกันการใช้สติปัญญา
ข้อเสนอจากแนวป่าที่ไม่รอรหัสหมวด
1. มหาดไทยต้องปรับระเบียบเบิกจ่ายให้ “งบจัดการสัตว์ป่ากับชุมชน” เป็นหมวดงบหลักทันที
2. อนุญาตให้ท้องถิ่นทดลองงบตามสถานการณ์ (sandbox) โดยมีเกณฑ์ควบคุมชัด ไม่ต้องรอสูตรสำเร็จ
3. ออกแบบงบแบบ “พื้นที่เป็นตัวตั้ง” ไม่ใช่หมวดเป็นตัวคุม
4. รัฐต้องหยุดคิดว่า “สิ่งที่ทำได้คือสิ่งที่เคยทำ” และเริ่มยอมให้ท้องถิ่นกลายเป็นห้องทดลองนโยบายใหม่
ถ้าระเบียบเบิกจ่ายคือพระเจ้า
ช้างก็เป็นแค่ผี
ชาวบ้านก็เป็นแค่บทบาทประกอบฉาก
และชีวิตคนแนวป่าก็คือคนที่ “ไม่มีรหัสงบ”
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
