บทกวีนี้เผยให้เห็น สัจธรรม ของโลกอย่างตรงไปตรงมา นั่นคือความจริงที่ว่ามนุษย์หลงใหลใน "ภาพมายา"
✍️บทกวี: เพชรแท้เทียมเพียงมายา
"จะเพชรแท้แลเห็นเช่น เพชรเทียม
หมายมัดรวมแก่นแท้ แปลมายา
สิ่งนี้ที่โลกสร้างสมมุติมา เพรียงเพื่อ
แบ่งแยกชนชั้น แยกชัดวัดซึ่งคุณค่า
รวย จน มั่งมี ความสุข
ต่างดิ้นวิ่งไขว่คว้า ตามมา
หลงลืมธรรมชาติ คุณค่ามอบให้มา
ผลลับแอบแฝง แสงเงินตรา
ดังแอบหวังได้ พึ่งพาพักพิง
เพราะเพชรแท้ เพชรนั้นย่อม
เปล่งประกาย ฉายแสงเดิม เจิดจ้า
มิฉายภาพเพียงเหลี่ยมหลืบมุม
ในด้านหนึ่ง มุมใดสิ้น
หมายมัดรวม เพียงมุมเดียวเป็นอาจิณ
แปลกเข้าสิง มนุษย์ มั่นหมายบรรจง
สรรสร้าง สร้างสรร หวังเจียระไน
ไกลเพียงใกล้ ลืมเพชรแท้ภายในสิ้น
หรือเป็น สิ่งสัตว์สังคม ต่างวื่งวนให้ได้มา
ลืมเหลี่ยมแท้ ธรรมชาติสรรสร้าง ขึ้น
ผ่านกาลเวลา สุขแลทุกข์ หมายคงมั่น
เพียงเป็นไปเพื่อ ย้ำซ้ำตักเตือน
เชิญตน ที่หลงกลให้ตรวจสอบ
ดำรงคง ย้ำเห็น คุณค่าซึ่ง
ชีวิต แท้แลจิตร แท้ภายในตน
ไม่เพลินหลง สิ่งเทียมเสพ ภาพมายา
ขึ้นชื่อว่า มนุษยชาติ จึงแลเห็น
คงชัดเด่นดัง เพชรแท้ใน เงามืด
เพียง เป็นภาพเงาสะท้อนยามค่ำคืน
อย่าหลงลืม เพชรแท้ตก ลบภาพเงา
จงโหมเร่งเพลิงเผา สิ้นภาพ เงามายา"
✍️ผู้ส่งสาร: เปลือยใจธรรม🙏🙏🙏
✍️ประเภทกวี: กวีนิพนธ์แบบ "กลอนเปล่า" (Free Verse Poetry)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
