ถ้าจะไปอินเล ฉันอยากบอกว่า... คุณนั่งทับผ้าห่มอยู่ (อินเล ตอน 2)
อินเลยามเช้า: เงียบงามกลางสายหมอก
เรานั่งเรือฝ่าสายหมอกออกมาถึงกลางทะเลสาบ หมอกจางเริ่มบางตาลงแล้ว เสียงเครื่องยนต์เบาลง ราวกับว่าคนขับเรือให้เกียรติ ต่อความสงบของทะเลสาบไม่น้อย ไม่ยักจะเหมือนเรือหางยาวบ้านเราที่เรือแล่นผ่านทีดังไปทั่วคลุ้งน้ำ แต่ที่นี่ความสงบของทะเลสาบไม่ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นก่อนเวลา แสงเช้าค่อยๆ สาดกระทบขุนเขาสูงตะหง่านด้านหน้าที่โอบล้อม ประหนึ่งกักเก็บพื้นน้ำเอาไว้ เป็นภาพที่งดงามเกินกว่าที่ฉันจะบรรยายได้หมด
แสงสีส้มตกกระทบภูเขาสีเงินตัดกับพื้นท้องทะเลสาบสีฟ้าเข้ม ความเงียบงามนี้ไม่ได้โดนทำลายด้วยเสียงเรือที่พานักท่องเที่ยวมาชมความงาม
กลางทะเลสาบมีบอลลูนลอยขึ้นอย่างช้าๆ สีสันของมันตัดกับฟ้าหม่นในยามเช้าอย่างนุ่มนวล ฉันแปลกใจ ทะเลสาบอินเลที่ห่างไกลขนาดนี้ยังมีบริการขึ้นบอลลูนอีกเหรอเนี่ย พม่านี่เขาฮิตบอลลูนกันจริงๆ
อากาศหนาวจับใจ จนฉันต้องยกแขนโอบกอดตัวเองไว้แน่น แต่พอหันไปมองเรือลำอื่น เห็นนักท่องเที่ยวห่มผ้ากันทุกคน ฉันถึงเพิ่งรู้ว่าด้านหลังฉันมีผ้าห่มอยู่ด้วยเช่นกัน รู้สึกโมโหตัวเองนิดๆ ที่ทนหนาวอยู่ได้โดยไม่เหลียวไปมองด้านหลังเลย เหมือนชีวิตบางช่วงที่เราลืมไปว่าความอบอุ่นอาจอยู่ใกล้แค่เอื้อม
เรือจอดที่ชุมชนเล็กๆ ริมน้ำ ฉันได้เห็นแปลงผักลอยน้ำ ที่ชาวบ้านที่นี่ที่มีชื่อเรียกว่าชาวอินตา แปลงผักถูกปลูกไว้เหมือนเป็นกับที่เราปลูกผักสวนครัวบ้านเรา แต่ลอยอยู่กลางน้ำอย่างมั่นคง ผักเขียวสดเรียงตัวกันเป็นแถวอย่างมีระเบียบ ฉันรู้สึกทึ่งกับภูมิปัญญานี้มาก มันไม่ใช่แค่การปลูกผัก แต่มันคือการอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างกลมกลืน และคนอินตาในอินเลฉลาดที่จัดการทรัพยากรนี้ได้ดี
เรือพาเราไปยังหมู่บ้านที่ดูเหมือนจะจัดไว้เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยว มีชอปที่ทำเครื่องเงินให้เข้าเยี่ยมชม พร้อมเครื่องเงินที่ทำเสร็จสำเร็จแล้ว วางเรียงรายให้เลือกซื้อตามแต่ที่ใจต้องการ น้องผู้หญิงพม่าคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างสุภาพ เธอพาเราไปดูงานฝีมือและอธิบายอย่างตั้งใจ ฉันฟังเธอด้วยความสนใจ ภาษาอังกฤษเธอค่อนข้างดีกว่าฉัน แต่ความอ่อนด้อยในภาษาทำให้ฉันยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นธุรกิจแบบไหน
ฉันไม่ได้หาข้อมูลเครื่องเครื่องเงินนี้มาเลย และบ้านเกิดฉันคือจังหวัดนครศรีธรรมราช เราโด่งดังเรื่องเครื่องเงิน และถ้าฉันต้องการ ฉันจะหาซื้อได้ในราคาที่ไม่แพง ดังนั้นฉันจึงลังเลและไม่ได้ซื้อเครื่องเงินอะไรกลับมาเลย
มาวันนี้กลับรู้สึกเสียใจนิดๆ ที่ไม่ได้อุดหนุนเธอสักชิ้น ไม่ใช่เพราะอยากได้ของ แต่น่าจะตอบแทนความตั้งใจของเธอที่มอบให้ฉันในเช้าวันนั้น
หลังจากนั้น เราเดินทางต่อไปยังวัดผ่องต่ออู วัดที่เป็นศูนย์กลางศรัทธาของชาวอินเล ที่นั่นมีพระบัวเข็มทั้ง 5 องค์ที่ถูกปิดทองจนกลายเป็นลูกบอลทองคำกลมๆ ฉันยืนมองพระเหล่านั้นจากระยะไกล เพราะผู้หญิงไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปบนแท่นบูชา
มีเรื่องเล่าขานกันว่า ครั้งหนึ่งในพิธีแห่พระบัวเข็ม เรือที่อัญเชิญพระทั้ง 5 องค์เกิดคว่ำกลางทะเลสาบ งมพบได้เพียง 4 องค์เท่านั้น แต่วันรุ่งขึ้น พระองค์ที่หายไปกลับปรากฏอยู่ในวิหารอย่างน่าอัศจรรย์ นับแต่นั้นมา พระองค์ที่ 5 จึงไม่ถูกอัญเชิญลงเรืออีกเลย เพราะเชื่อว่า “พระองค์เลือกกลับมาแล้ว”
เรือพาพวกเราลัดเลาะไปตามคลองเล็กๆ บ้าง ใหญ่บ้าง คลองเชื่อมต่อกันเป็นเหมือนตรอกซอกซอย เหมือนย้อนกลับไปสมัยฉันเป็นเด็กที่เคยมีโอกาสนั่งเรือไปตามคลองคล้ายแบบนี้ แต่ที่นี่ พื้นน้ำดูจะกินพื้นที่และบริเวณเยอะกว่า ที่ไม่เหมือนอีกอย่าง รอบๆ บริเวณที่เรือแล่นผ่าน เสาทั้งหมด ทั้งเสาบ้าน เสาสะพาน หรือแม้แต่เสาไฟฟ้าล้วนทำจากไม้เนื้อแข็งที่คงทน ทนต่อสภาพอากาศและแช่อยู่ในน้ำได้ บ่งบอกว่าพม่ามีป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ขนาดไหน❤️
ยังมีต่อ
ติดตามได้
ในตอนหน้าค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
