กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์ได้เสวยพระชาติเป็น พญาเหยี่ยว อาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ในป่าหิมพานต์ มีลูกน้อย 2 ตัวอยู่ในรัง
วันหนึ่ง พญาเหยี่ยวได้บินออกไปหาอาหารตามปกติ แต่ในระหว่างทางนั้นเอง ได้เกิดไฟป่าครั้งใหญ่โหมกระหน่ำขึ้นมาในทิศทางที่ตนกำลังบินไป ด้วยสัญชาตญาณ พญาเหยี่ยวจึงรีบบินหนีไฟกลับมายังรังของตน
เมื่อมาถึงรัง พญาเหยี่ยวก็พบว่าลูกๆ ทั้งสองยังคงปลอดภัยดี แต่ด้วยความรักและความกังวลที่มีต่อลูกอย่างท่วมท้น พญาเหยี่ยวกลับเกิดความคิดฟุ้งซ่านขึ้นมาว่า:
"ไฟป่ามันน่ากลัวเหลือเกิน แม้ตอนนี้มันจะยังมาไม่ถึงรังของเรา แต่ถ้ามันลามมาถึงที่นี่เล่า? ลูกน้อยของเรายังบินไม่ได้ จะหนีไปไหนทัน แล้วเราจะช่วยลูกได้อย่างไร? ถ้าเราต้องเสียลูกไป เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?"
ความคิดที่วนเวียนถึง "ภัยที่ยังมาไม่ถึง" นี้ ทำให้พญาเหยี่ยวโศกเศร้าเสียใจอย่างหนัก เครียดจนไม่เป็นอันทำอะไร ไม่ยอมออกไปหาอาหารอีก ได้แต่เฝ้ากกกอดลูกน้อยและ
ร้องไห้คร่ำครวญถึงโศกนาฏกรรมที่ตนจินตนาการขึ้นมาเอง
ในขณะนั้น มีรุกขเทวดาที่สถิตอยู่ ณ ต้นไม้ใหญ่นั้น ได้เห็นอาการของพญาเหยี่ยวจึงปรากฏกายขึ้นและกล่าวเตือนสติว่า:
"ดูก่อนพญาเหยี่ยว ท่านกำลังเศร้าโศกถึงสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ท่านกำลังหวาดกลัวภัยที่ยังมาไม่ถึง ท่านมัวแต่กังวลถึงอนาคต จนละเลยหน้าที่ในปัจจุบัน คือการออกไปหาอาหารมาเลี้ยงลูกและตัวท่านเอง หากท่านยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ท่านและลูกก็จะพากันอดตายไปเสียก่อนที่ไฟป่าจะมาถึงเสียอีก"
"ภัยที่ยังมาไม่ถึง ก็คือยังมาไม่ถึง ท่านอย่าเพิ่งไปทุกข์ร้อนกับมันเลย จงทำหน้าที่ในปัจจุบันให้ดีที่สุดเถิด เมื่อถึงเวลาที่ภัยมาถึงจริงๆ สติปัญญาที่เกิดจากการทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ในปัจจุบัน จะช่วยให้ท่านหาทางแก้ไขสถานการณ์ได้เอง"
คำพูดของรุกขเทวดาเปรียบเหมือนน้ำเย็นที่ราดลงบนกองไฟในใจ พญาเหยี่ยวได้สติ คิดได้ว่าตนกำลังทำร้ายตัวเองและลูกด้วยความคิดของตนเองแท้ๆ จึงกราบขอบคุณรุกขเทวดา แล้วตั้งสติกลับมาทำหน้าที่ของตน คือออกไปหาอาหารมาเลี้ยงลูกตามปกติ และเตรียมพร้อมรับมือกับสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นด้วยใจที่ตั้งมั่นและไม่ประมาท
ข้อคิด
- 1.ความเครียดเกิดจากความคิด ไม่ใช่ความจริง: พญาเหยี่ยวทุกข์ใจไม่ใช่เพราะไฟป่า แต่ทุกข์เพราะ "ความคิด" ของตนเองเกี่ยวกับไฟป่า เช่นเดียวกับน้องที่กำลังเครียดกับ "เรื่องราวในหัว" เกี่ยวกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
- 2.อย่าปล่อยให้อนาคตทำร้ายปัจจุบัน: การกังวลล่วงหน้า ทำให้เราละเลยหน้าที่และไม่มีความสุขกับปัจจุบัน เหมือนพญาเหยี่ยวที่ไม่ยอมไปหาอาหาร จนเกือบจะอดตายกันทั้งครอบครัว
- 1.กลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะ: วิธีที่ดีที่สุดในการรับมือกับความกังวลในอนาคต คือการดึงสติกลับมาจดจ่อกับสิ่งที่ทำได้ "ในตอนนี้" เช่น การเรียน, การกิน, การหายใจ เมื่อเราทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เราจะมีความพร้อมและมีสติปัญญาในการรับมือกับอนาคตได้ดีขึ้นเอง
- 2.ฝึก "ปล่อยวาง" ความคิด: เมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดฟุ้งซ่าน ให้ลองบอกกับตัวเองเบาๆ ว่า "นี่เป็นแค่ความคิด มันยังไม่เกิดขึ้นจริง" แล้วค่อยๆ ดึงความสนใจกลับมาที่ลมหายใจเข้า-ออก หรือกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ตรงหน้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
