ลำนำแห่งใจ
คำนำ
เมื่อจิตน้อมถักถ้อยเป็นสร้อยเสียง
พรมร้อยเรียงลำนำย้ำถวิล
ดุจกลิ่นกรุ่นบุปผา…กลางธานินทร์
ที่แอบรินไว้ซึ้งอยู่ตรึงทรวง
มิใช่เพียงบทกลอนอักษรา
แต่คือใจ…ที่เปล่งมาไม่ลวง
แม้นมิกล้าร่ำบอกออกทั้งดวง
ก็แฝงท่วงถ้อยไว้…ให้พอรู้
หนังสือนี้ เริ่มต้นจากภาพเขียน
รูปข้านี้ น้องวาดเพียรอย่างอดสู
เป็นของขวัญในวาระลาเอกรูปครู
มิใช่พรากแค่ตัว…แต่ทั้งใจ
ดุจภาพนางแห่งกรุงศรีรุ่งเรือง
นัยน์ตาเนื่องห่วงหาใคร่
หทัยหนึ่ง แม้นเงียบงันหาใช่ไร้
หากเพียงกลัวเจ้าไกล…จะลืมกัน
แต่ละบทจักร้อยพจน์สัจจะหวาน
อธิษฐานด้วยจิตอันแผ่วสั่น
หากแม้นเจอใจหนึ่งแนบใจนั้น
ขอให้รู้ว่าฉัน…รออยู่เพียงเงา
จักเป็นนางในนิยายห่มแพรฟ้า
หรือหญิงชาวพนาเฝ้าหวังเฝ้า
ขอเพียงคนหนึ่งใฝ่แลเห็นเงา
ก็จักกล่าวว่าชีวา…มิสูญเปล่า
.
. “ข้าฯ ผู้ปลูกกลอนด้วยกลีบใจ”
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
