✴️ บทที่ 4️⃣ ศาสตร์สูงสุดแห่งการรู้พระเจ้า ✴️ (ตอนที่ 32)
🍀ยัญ,พิธีบูชาไฟวิญญาณเพื่อเผากรรมให้สิ้น🍀
⚜️ โศลกที่ 2️⃣8️⃣ ⚜️ หน้า 530 – 533
โศลกที่ 2️⃣8️⃣
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
ผู้ภักดีบางเหล่าบูชาด้วยโภคทรัพย์ ด้วยตบะ และด้วยโยคะ ส่วนอีกบางเหล่านั้นบูชาด้วยการควบคุมตน ตั้งมั่นอยู่ในการปฏิญาณ ถวายการศึกษาและการแสวงหาปัญญาตามคัมภีร์เป็นเครื่องบูชา
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
โศลกนี้ยังขยายความต่อไปถึงการบูชา “พิธีไฟจิตวิญญาณ” ที่ผู้ภักดีแต่ละหมู่แต่ละเหล่าปฏิบัติแตกต่างกันไป
ผู้ภักดีบางคนใช้ทรัพย์สมบัติหรือวัตถุที่ตนมีอย่างถูกต้องด้วยการช่วยเหลือผู้อื่นเป็นการ “บูชา” บรมวิญญาณ ส่วนนักบวชใช้ตบะและการควบคุมตนเป็น “เครื่องบูชา” บางคนก็ปฏิญาณตนอย่างเคร่งครัดว่าจะ “ทำ” และ “ไม่ทํา” สิ่งใดเพื่อฝึกวินัยตน สาธุ บางกลุ่มนั่งกลางแดดตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ส่วนพวกอื่นลงไปแช่น้ำเย็นจนถึงคอ สวดมนต์นานหลาย ๆ ชั่วโมง หรือปฏิบัติสมาธิในที่ร้อนจัดหนาวจัด
ผู้ภักดีบางคนพยายามควบคุมความตะกละด้วยการเทอาหารปนกันไปทั้งของร้อน ของเย็น ของหวาน ของเปรี้ยว แล้วกินอาหารที่ผสมปนเป เพื่อถอนจิตจากรสอาหาร พวกเขาอธิบายว่า “อาหารทุกอย่างไปรวมกันอยู่ในกระเพาะ แล้วทำไมไม่ปนกันเสียก่อนมันจะไปถึงกระเพาะล่ะ เราจะได้บำรุงกายโดยไม่ปล่อยอินทรีย์ให้เกิดความตะกละ” ถึงคำกล่าวนี้พอจะมีเหตุผลอยู่ แต่ก็ไม่อาจหวังให้การปฏิบัติเคร่งครัดนี้เป็นที่ปฏิบัติกันทั่วไป❗
ผู้มีวินัยในตนต้องพูดความจริง มีความสงบ พูดจาสุภาพอ่อนหวานแม้กำลังถูกยั่วยุ เขาไม่ขโมย หรือปล่อยตัวกระทำผิดในสิ่งที่คัมภีร์ห้ามไว้ บุคคลเช่นนี้คือผู้มีศีลธรรมสูง พบเห็นได้ทั่วไปในทุกศาสนา บางทีจิตใจของพวกเขาถูก “ความดี” ห่อหุ้มไว้ ยิ่งกว่าจะถูกห่อหุ้มด้วยพระเจ้า❗ พวกเขาอิ่มบุญ พอใจในการเดินทางไปบนเส้นทางจิตวิญญาณ จนไม่เห็นว่าการหยั่งเห็นพระเจ้านั่นแหละคือปลายทางของตน
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เพียรพยายามบำเพ็ญตบะอย่างเคร่งครัดด้วยศรัทธาต่อพระเจ้า จะพบว่า “การถวาย” วินัยในตนเป็นเครื่องบูชานั้น จะช่วยพวกเขาให้รวมกับไฟจักรวาลแห่งบรมวิญญาณได้อย่างดีที่สุด
.
◾การรวมเป็นหนึ่งกับพระเจ้าตามวิถีโยคะมีองค์แปด◾
ผู้ภักดีคนอื่น ๆ ดำเนินตามวิถีโยคะมีองค์แปด ด้วยการทำจิตให้สงบ เมื่อจิตใสกระจ่างก็จะเห็นภาพสะท้อนแห่งวิญญาณตามที่เป็นจริง ดุจเงาสะท้อนของดวงจันทร์ในน้ำใส
โยคีเช่นนี้นอกจากบำเพ็ญพรต “กระทํา” และ “ไม่กระทํา (ยม-นยม) แล้ว ท่านยังไปไกลกว่านั้น ท่านควบคุมกายด้วยท่าอาสนะ เพื่อให้ร่างกายเป็นไปตามความประสงค์ สามารถนั่งนิ่งอยู่ในสมาธิได้นานหลายชั่วโมง และดำรงความปีติอยู่ได้นาน แล้วโยคีก็จัดท่าอาสนะให้ถูกต้อง ใช้เทคนิคเช่นเทคนิคกริยาโยคะ ควบคุมพลังปราณ (ปราณายามะ) ตัดกระแสชีวิตจากอินทรีย์ รวมจิตและพลังชีวิต (ปราณ) กับอภิจิตในไขสันหลังและสมอง เมื่อนั้นท่านก็จะเข้าถึงภาวะภายในที่แท้จริง หมายถึง การถอนจิตจากปราณในอินทรีย์ (ปรัตยาหาระ)
เมื่อโยคีบำเพ็ญพรต (ด้วยวินัยในตน ด้วยท่าอาสนะ การควบคุมปราณ และนำจิตสู่ภายใน) จนกายและจิตเข้มแข็งดีแล้ว ท่านถวายกายและจิตที่ควบคุมดีแล้วนี้แด่บรมภาวะ (สังยม ธารณะ และ สมาธิ) รู้แจ้งว่าบรมวิญญาณคือ ’‘โอม‘’ —พลังสั่นสะเทือนแห่งจักรวาล— ท่านไม่แค่พอใจฟังการสั่นสะเทือนของโอมเท่านั้น แต่ท่านยังขยายตามความไพศาลของโอม จนพลังสั่นสะเทือนไม่ได้อยู่แค่ในกายท่าน ทว่าดำรงความไพศาลอยู่ในห้วงจักรวาล
เมื่อนั้นแหละที่ท่านเข้าถึงบรมสุขแห่งการเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า —สั่นสะเทือนอยู่ในจักรวาลในฐานะเสียงจักรวาล หรือแสงจักรวาล— พลังสั่นสะเทือนแห่งพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เมื่อดำรงอยู่กับพลังสั่นสะเทือนนี้ โยคีเข้าถึงจิตแห่งพระคริสต์หรือจิตแห่งพระกฤษณะ (กุฏัสถะ) และ จิตนี้จะนําท่านรวมกับพระเจ้าหรือจิตจักรวาล
ด้วยการทำตาม “ข้อห้าม” และ “ข้อปฏิบัติ” ด้วยการปฏิบัติท่าอาสนะ การควบคุมพลังปราณ และการนำจิตสู่ภายใน การทำสมาธิ (รวมจิตเป็นหนึ่ง) การรู้แจ้งจักรวาลหรือพระเจ้า และด้วยความปีติเบิกบานนี้ ตัวตนของบุคคลจะสามารถรวมกับบรมวิญญาณได้
การปฏิบัติโยคะมีองค์แปดจะสลายคลื่น (การขึ้นลงของ) การชอบ–การชัง ความอยากที่หมักหมมอยู่ในจิต (ใจ) เมื่อจิตพ้นแล้วจากคลื่นอารมณ์ ความคิด ความชอบ และความชัง สหัชญาณอันใสกระจ่างดุจน้ำใสย่อมสะท้อนจันทร์กระจ่างแห่งบรมวิญญาณ ในวิญญาณของบุคคลนั้น โยคีรวมภาพสะท้อนแห่งวิญญาณในใจอันสงบเข้ากับแหล่งกำเนิดเดิมแท้ หรือดวงจันทร์แห่งบรมวิญญาณอันรู้แจ้ง
.
◾ประโยชน์และหลุมพรางในการศึกษาพระคัมภีร์◾
ผู้ภักดีอีกประเภทหนึ่ง แสวงหาความเข้าใจตนเอง แสวงหาความสัมพันธ์กับพระเจ้าและจักรวาล ด้วยการอ่านปัญญาญาณจากคัมภีร์ ภาวนาปัญญาญาณนั้นด้วยตบะแห่งจิต ปฏิบัติชีวิตประจำวันตามคำสอนของคัมภีร์ เขาค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะ “ถวาย” ปัญญาความรู้ที่ได้จากคัมภีร์ให้แก่ไฟแห่งบรมวิญญาณ ญาณบุคคลเช่นนี้ไม่ใช่ “พจนานุกรมคัมภีร์เดินได้” ผู้รู้ญาณปัญญาแห่งผู้ประกาศพระวจนะ ทว่าเป็นบุคคลผู้บำเพ็ญภาวนาสมาธิและปฏิบัติจนความรู้ที่ได้จากคัมภีร์เฉิดฉายอยู่ในใบหน้าและการกระทำของเขาทุกวัน
ความรู้จากคัมภีร์จะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อความรู้นั้นดลดาลใจ ให้ปฏิบัติเพื่อการหยั่งรู้ ส่วนความรู้ทางทฤษฎีนั้น อาจทำให้ใช้ปัญญาไปในทางผิดได้ การรู้คัมภีร์อย่างไม่สำเหนียกอาจเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติเพื่อการหยั่งรู้สัจจะแห่งจิตวิญญาณ แต่เมื่อความรู้ทางทฤษฎีได้รับการปรับเปลี่ยนอย่างสม่ำเสมอให้เป็นญาณปัญญาหยั่งรู้ภายใน ความรู้ที่จะนำไปสู่การล้างบาปได้ บัณฑิตและศาสตราจารย์ผู้ทรงภูมิจำนวนไม่น้อย —ทั้ง ๆ ที่มีวิจารณญาณดี— แต่ไร้วินัยในชีวิต จึงล้มเหลวในการนําหลักปรัชญาไปปรับใช้ในชีวิตจริง
บุคคลผู้ไม่รู้คัมภีร์ หรือขาดการหยั่งรู้ภายใน เป็นคนโง่อย่างน่าเศร้า ผู้รู้คัมภีร์เพียงทฤษฎีแต่ขาดการหยั่งรู้ตน ก็เหมือนคนที่กินอาหารเข้าไปอย่างมากมายแต่อาหารไม่ย่อย บุคคลผู้หยั่งรู้พระเจ้า แม้ไม่รู้คัมภีร์ก็เข้าถึงพระเจ้าได้ เป็นตัวอย่างอันมีค่าแก่สังคม บุคคลที่ทั้งรู้คัมภีร์และหยั่งรู้ตน ไม่แค่เข้าถึงพระเจ้าเท่านั้น แต่ยังนับเป็นครูผู้น่าชื่นชม เพราะเขาได้นำจิตแห่งพระเจ้าไปสู่ผู้อื่นด้วย
อาจารย์ของข้าพเจ้าไม่อนุญาตให้ศิษย์อ่าน ‘ภควัทคีตา’ หรือ ‘ปตัญชลี’ แม้เพียงโศลกเดียว ถ้าอ่านแค่อยากรู้ทฤษฎี ท่านมักจะบอกว่า “จงเพ่งภาวนาสัจจะในพระคัมภีร์จนเธอเป็นหนึ่งเดียวกับสัจจะนั้น” แต่เมื่อท่านสอนจนข้าพเจ้าเข้าใจบางโศลกในพระคัมภีร์อย่างลึกซึ้ง ท่านปฏิเสธไม่สอนข้าพเจ้าอีกต่อไป ท่านกล่าวว่า “เธอจะเห็นว่าตอนนี้เธอมีกุญแจแท้จริงที่จะไขไปสู่พระคัมภีร์ นั่นคือกุญแจปัญญาญาณหยั่งรู้ภายใน ที่ใช่แค่การคาดคะเนหรือตรึกนึกเอา ต่อแต่นี้ไปคัมภีร์ทั้งหลายจะเผยความลับแก่เธอ”
การอ่านปตัญชลีหรืออ่านคีตาหรืออ่านคัมภีร์ไบเบิลแค่ให้ได้ความรู้ อาจทําให้บุคคลผ่านการทดสอบความรู้นั้นได้อย่างเฉิดฉาย แต่เขาเข้าไม่ถึงความหมายที่แท้จริง แก่นสัจจะคำสอนในพระคัมภีร์ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยเปลือกแข็งของความคลุมเครือและความยากของภาษา การช่วยเหลือของคุรุจะทำให้บุคคลเรียนรู้ที่จะกะเทาะเปลือกปัญญาญาณให้เปิดออก จนได้อาหารทิพย์ที่อยู่ภายใน
(((มีต่อ)))
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
