ตอนที่ 2 เรียนรู้ที่จะแพ้เพื่อที่จะชนะอย่างมีความสุข
“รางวัลชนะเลิศลำดับที่ 1 ได้แก่……
ดาว ดาวประกายค่ะ”
พิธีกรประกาศรางวัล
“ขอบคุณค่ะ”
ดาวยิ้มถ่ายรูปรับรางวัลก่อนจะมองหาครอบครัว
แน่นอนว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแม้แต่คนเดียว
“แล้วจะเอารางวัลนี้ไปเพื่ออะไรกันนะ ไม่เห็นดีใจสักนิด”
ดาวคิดในใจแต่ยังคงยิ้มให้ทุกคน
”เก่งมากเลยดาว!!!!“
เพื่อนๆเข้ามาดีใจด้วย
ณ ห้องนอนดาว
”เอามาทำอะไรนะถ้วยรางวัลพวกนี้“
ดาวส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะจัดห้องใหม่
“เสร็จแล้ว!!!!!”
ดาวรู้สึกผ่อนคลายความกังวัลด้วยการเก็บห้อง
ทำความสะอาดห้อง และที่สำคัญ Friendship เล่มนี้
ดาวชอบนั่งอ่านทุกครั้งที่รู้สึกไม่ดี
“ตอนแรกฉันไม่ชอบหน้าแกเลย แกดูหยิ่งมาก
แต่ว่าจริงๆแล้ว แกบ้ามากกว่าที่คิดอีก ฮ่าๆ”
“รักเธอเสมอถ้าไม่เจอคนใหม่
รักเธอตลอดไปถ้าคนใหม่ไม่มาเจอ
แฮร่!!! หยอกเล่น!!!!”
“สวัสดียัยติ๊งต๊อง ยัยศรีธัญญา ฮ่าๆ
อ่ะ อ่ะ ล้อเล่น!!!!”
“สา หลัก ลี อาย เพิ่ล บ้ะ”
“คนไม่สวยห้ามอ่าน”
”แค่ฟ้าที่กั้นไว้ ไม่อาจกั้นใจที่ใกล้กว่า“
”ปากจัดขนาดนี้ กินอะไรเข้าไปล่ะเนี่ยย“
ดาวอ่านหนังสือ Friendship สมัยประถม
“คิดถึงเพื่อนๆห้องนี้จัง ทุกคนช่วยเหลือกันดีมากเลย
ไม่มีใครแย่งกันเด่นดังเลยสักนิด ชนะทุกอย่างมาได้
ด้วยความสามารถและความสามัคคีกันจริงๆ
รู้ไหมว่า ตัวหนังสือที่ทุกคนเขียนไว้ในเล่มนี้
มันเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับดาวนะ
ทุกครั้งที่รู้สึกแย่ก็มักจะมีเสียงจากตัวหนังสือของเพื่อนๆออกมาด้วย ฮ่าๆ ยังจำภาพและเสียงของทุกคน
ได้อยู่เลย ถ้าเพื่อนๆในห้องนี้รู้ว่าตอนนี้
ดาวได้รับรางวัลล่ะก็ คงจะมีความสุข
มากกว่านี้มากๆเลยเนอะ”
ดาวรู้สึกมีความสุขและหัวเราะ
กับสิ่งที่เพื่อนๆเขียนจนจบเล่ม
“ยูจัง”
ดาวค้นหาบทเพลงที่ยูจังร้องแต่ก็ไม่พบ
”นี่ๆยูจัง ช่วยร้องคนเดียวให้ฟังหน่อยสิ
อยากฟังเสียงยูจังร้องเพลงคนเดียวบ้างอ่ะ“
ดาวนั่งคุยกับรูปยูจังในโทรศัพท์มือถือ
”ว้าววว ยูจังเดินทางมาประเทศไทยครั้งแรก
ดาวอยู่นี่ อิอิ”
ดาวยืนโบกมืออยู่ด้านล่างเวที
“พรุ่งนี้ดาวก็ต้องมีงานแสดงเหมือนกันนะยูจัง คริคริ”
ดาวรีบนอนหลับฝันดี
“ยูจัง ปล่อยเพลงที่ร้องคนเดียวมาจริงๆด้วย
น่ารักที่สุดเลยยย คริคริ”
ดาวนอนฟังเพลงที่ยูจังร้องคนเดียวอย่างมีความสุข
ดาวในอายุ 14 ปีเริ่มมีงานและเรื่องราวต่างเข้ามาทดสอบ
“ดาวจะออดิชั่นไปหายูจังให้ได้เลยนะ คริคริ”
ดาวเริ่มสนใจเข้าสู่เส้นทางออดิชั่นไปหายูจัง
ดาวถูกดึงกลับมา ณ ปัจจุบันในห้องสมุดจักรวาล
“ที่จริงเธอต้องขอบคุณครอบครัวของเธอต่างหาก
ถึงจะถูกต้อง การที่เธอไม่รู้สึกดีใจกับรางวัลพวกนั้น
ก็ดีแล้ว เพราะมันจะทำให้ไม่เกิดการยึดมั่น
และถือมั่นในตัวเอง การเรียนรู้ที่จะแพ้หนึ่งร้อยครั้ง
เพื่อที่จะชนะครั้งเดียวมันจะทำให้เธอรู้สึกว่า
ไม่ว่าแพ้ หรือ ชนะ ก็ไม่ต่างกัน
แต่ถ้าหากว่าเธอไม่เคยแพ้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
นั่นมันอันตรายมาก เพราะเมื่อเธอแพ้หนึ่งครั้ง
เธอจะรู้สึกแย่มากกว่าปกติ ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ
มันก็ ไม่ได้ต่างกันเท่าไรหรอก แล้วเธอรู้สึกยังไงล่ะ“
ยูไดกำลังพูดบนห้องสมุดจักรวาล
“แพ้หรือชนะก็ไม่ต่างกัน? หมายความว่ายังไง”
ดาวไม่เข้าใจ
“เวลาที่เธอแพ้เธอรู้สึกยังไง แล้วเวลาที่เธอชนะล่ะ
เธอรู้สึกยังไง?”
ยูไดถาม
“ก็ อยู่ที่เรื่องนั้นมันสำคัญต่อเราแค่ไหน
ถ้าไม่ใช่สิ่งที่สำคัญอะไร จะแพ้หรือชนะ
ก็ไม่รู้สึกอะไรนะ”
ดาวตอบจากความรู้สึกที่แท้จริง
“ถ้างั้นการเป็นนักร้องก็ไม่ได้รู้สึกอะไรสินะ”
ยูไดยิ้มเบาๆ
“อืม….จริงๆแล้วดาวอาจจะโหยหาอิสระ
ในการทำสิ่งที่ทำแล้วมีคุณค่ามากกว่ามั้ง
แต่บังเอิญว่ามันคือช่วงเวลาที่ได้ร้องเพลง”
ดาวเริ่มเข้าใจมากขึ้น
“อิสระคืออะไร?”
ยูไดถาม
“ไม่รู้สิ การที่ไม่ต้องอยู่ในกรอบของทุกๆอย่างล่ะมั้ง”
ดาวตอบมั่วๆ
“แล้วกรอบตอนนี้คืออะไร?”
ยูไดยิ้มเบาๆ
“เงิน”
ดาวตอบแบบไม่คิด
“เงินหรอ มันมีสองทางเลือกก็คือ
1. เลิกอยู่ในระบบการเงิน
2. อยู่ในระบบการเงินยังไงให้ชนะ
เธอคิดว่าเธอควรเลือกข้อไหนดีล่ะ”
ยูไดยิ้ม
“ไม่เลือกได้ไหม?”
ดาวส่ายหัว
“ถ้าเธอไม่เลือกกรอบสังคมจะเลือกให้เธอเอง”
ยูไดหยิบสมุดเล่มหนึ่งในคอลเลคชั่นการเงิน
“ใช่ สังคมเลือกให้เรากลายเป็นพวกขี้แพ้ไงล่ะ
ว่าแต่นี่อะไรอ่ะ Money Master อัจฉริยะด้านการเงิน”
ดาวยิ้มเบาๆก่อนจะมองหนังสือบนโต๊ะ
“ถ้างั้นไปเจอกันในเส้นไทม์ไลน์เกี่ยวกับเงินและกัน”
ยูไดดีดนิ้วมาที่เส้นไทม์ไลน์เกี่ยวกับการเงิน
“ค่าใช้จ่ายทุกอย่างต้องหามาให้ทันเวลา
และต้องรับผิดชอบทุกอย่างจนกว่าทุกอย่างดีขึ้น”
ยูไดในสภาพที่ต้องแบกรับภาระทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว
เพราะฉนั้นสิ่งสำคัญสำหรับเขาก็คือ เงิน
การโฟกัสเป้าหมายจึงเต็มไปด้วยเงินและผลประโยชน์
เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน
ทำอาชีพหลากหลายอาชีพและการมองหาความร่ำรวย
การลงทุนจึงเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา
เวลาทุกนาทีสำคัญมาก เวลานั้นเป็นเงินเป็นทองสุดๆ
ทั้งลงทุนหุ้น,ทำธุรกิจ,เป็นศิลปิน และอื่นๆอีกมากมาย
เพื่อความร่ำรวยที่ใฝ่ฝันของเขา เงิน สำคัญที่สุด
ในขณะที่ดาวไม่รู้จะเอาเงินจากการทำงาน
ที่ไม่มีความสุขมาทำอะไร วิธีแก้ปัญหาก็คือ
ใช้ให้หมดเป็นการแก้เครียด
แล้วก็กลับไปเครียดเหมือนเดิม
สำหรับดาว สุขภาพจิตและความสุข สำคัญที่สุด
ยูไดดีดนิ้วกลับมาที่ปัจจุบัน ณ ห้องสมุดจักรวาล
“นั่นคือชีวิตของเราทั้งสองคน”
ยูไดยิ้มเบาๆ
“ใช่ การต้องทำงานในระบบที่ไม่มีความสุข
แล้วก็ต้องไปซื้อสิ่งที่ไม่มีความสุข
แล้วก็กลับไปทำงานที่ไม่มีความสุข
แล้วก็เอาสิ่งต่างๆที่ไม่มีความสุข
มาอวดกรอบสังคมที่ไม่มีความสุข เพื่ออะไรก็ไม่รู้
น่าเบื่อจะตายไป รู้สึกหมดคุณค่าในชีวิตจริงๆเลย
ไม่รู้ว่าทำมันไปเพื่ออะไร“
ดาวพูดความจริง
”แล้วเธอจะเอาชนะระบบการเงินได้ยังไง
ลองคิดหาวิธีที่มีความสุขและมีเงินด้วยสิ
มันต้องมีเส้นไทม์ไลน์นั้นอย่างแน่นอน“
ยูไดยิ้ม
”เส้นไทม์ไลน์ที่มีความสุขและมีเงินที่ได้มาจากความสุข
มีเงินด้วยมีความสุขด้วย ถ้างั้น
ขอเส้นไทม์ไลน์แบบนี้มาปัจจุบันนี้ทีเถอะ“
ดาวเริ่มเลือกใหม่
“ดาว ดาระ”
ศิลปินหน้าใหม่มาแรงแซงทุกทางโค้ง
กับบทเพลง ฟ้าอมชมพู
คอนเสิร์ต ดาว ดาระ ณ ประเทศญี่ปุ่น
“ทุกวันทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา
ฉันพบและเรียนบทเรียน เหล่านั้นมากมาย
ไม่เคยเสียดาย ไม่ว่าจะเกิดอะไร
ฉันรู้ว่าโลกนี้มันเป็นเพียง ละคร
*ทุกบท ทุกตอน หลากหลายเรื่องราวที่เคยเป็น
ทั้งดีและร้าย หนึ่งชีวิตมีตั้งมากมายหลายเหตุการณ์
เราเป็นเพียง จิตวิญญาณที่ลงมา เก็บความทรงจำ
ประสบการณ์ในการสร้างสรรค์
**แค่เพียงมองขึ้นไป บนท้องฟ้าสีชมพู
อยู่ในจินตนาการ สร้างฝันสร้างโลกข้างใน
ออกมาสู่โลกนอกกาย จับต้องได้ให้เห็นกับตา
ภาพในใจนำภาพนอกกายภาพสร้างให้เป็นดั่งใจ
ฉันได้พบ คำตอบ ว่าเกิดมาเพื่อ อะไร
เกิดมาเพื่อเก็บความทรงจำ สร้างสรรค์
เรียนเก็บประสบการณ์ ฉันคือ ผู้สร้างในจักรวาล
ทุกสิ่ง ฉันจะขอสร้างสรรค์ด้วยตัวฉันเอง
*ทุกบท ทุกตอน หลากหลายเรื่องราวที่เคยเป็น
ทั้งดีและร้าย หนึ่งชีวิตมีตั้งมากมายหลายเหตุการณ์
เราเป็นเพียง จิตวิญญาณที่ลงมา เก็บความทรงจำ
ประสบการณ์ในการสร้างสรรค์
**แค่เพียงมองขึ้นไป บนท้องฟ้าสีชมพู
อยู่ในจินตนาการ สร้างฝันสร้างโลกข้างใน
ออกมาสู่โลกนอกกาย จับต้องได้ให้เห็นกับตา
ภาพในใจนำภาพนอกกายภาพสร้างให้เป็นดั่งใจ
จินตนาการ สร้างโลกของเรา
โลกภายใน สร้างกายภาพนอกกาย
ฉันคือผู้สร้างจักรวาลตัวเอง
ฉันสุขใจที่ได้เกิดมาสร้างสรรค์และความทรงจำ
*ทุกบท ทุกตอน หลากหลายเรื่องราวที่เคยเป็น
ทั้งดีและร้าย หนึ่งชีวิตมีตั้งมากมายหลายเหตุการณ์
เราเป็นเพียง จิตวิญญาณที่ลงมา เก็บความทรงจำ
ประสบการณ์ในการสร้างสรรค์
**แค่เพียงมองขึ้นไป บนท้องฟ้าสีชมพู
อยู่ในจินตนาการ สร้างฝันสร้างโลกข้างใน
ออกมาสู่โลกนอกกาย จับต้องได้ให้เห็นกับตา
ภาพในใจนำภาพนอกกายภาพสร้างให้เป็นดั่งใจ
ยูไดเดินทางมายังประเทศญี่ปุ่นเพื่อไปยังภูเขาไฟฟูจิ
หลังจากเล่นคอนเสิร์ตแล้ว
ดาว อยากไปเดินเล่นที่ภูเขาไฟฟูจิ
ดาวกำลังถ่ายรูปทิวทัศน์ภูเขาไฟฟูจิ
ก่อนจะหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งเธอจำได้ว่า
เขาคือคนในมิติคู่ขนาน
“ยูได!! ในที่สุดเราก็ได้เจอกันทางกายภาพ 3D แล้วนะ“
ดาวยิ้มดีใจก่อนจะเดินไปทางอื่น
”โอเคครับ!!!“
ยูไดรับสายโทรศัพท์ก่อนหันหลังมาเจอดาวพอดี
แต่ดาวกำลังเดินออกไปจากตรงนั้นไกลมากแล้ว
”ดาว ดาระ!!!“
ยูไดยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปร้านราเมง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
