"ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 5
“เสียงร่ำไห้ของนวลไม่อาจกลบความจริงได้อีกต่อไป… ตะกร้าที่ถูกเปิดกลางเรือนใหญ่ คือจุดจบของทุกคำโกหก และคือจุดเริ่มของชะตากรรมที่เธอไม่อาจหลีกเลี่ยง”
เขียนโดย : ลมฤดี-คนเล่าเรื่องผ่านนิยายสั้น
“กระผมมั่นใจว่า...
วันนั้น...
ง่วงนอนนักจนแทบไม่รู้สึกตัวเลยขอรับ
จะมีอะไรกับนังนวลได้อย่างไร?”
อัครา พยายามครุ่นคิดอยู่หลายครา
มั่นใจทุกครั้งว่า ‘ไม่มีอะไรกับนวลแน่นอน!’
“คุณพ่อขอรับ...”
อัคราเอียงตัวกระซิบข้างหูท่านเจ้าคุณฯ
อย่างเคร่งเครียด
เพื่อวางแผนอะไรบางอย่าง...
ที่ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ได้
ชิด และบ่าว 2-3 คน
คอยจับตาดู นวล กับ ชื่น
เกือบทุกฝีก้าว!!
เพราะมี นวลที่ไหน ชื่นก็อยู่ที่นั่น!
หากพบสิ่งใดระแคะระคาย
จะรีบรายงานให้ท่านเจ้าคุณฯ และคุณหลวงทันที!
“แย่แล้ว! ต้องรีบทำลายทิ้ง!”
หลักฐานบางอย่างที่ชี้ชัดว่า
นวลไม่ได้ท้องกับคุณหลวง
อยู่ในตะกร้าใบนี้!!
“ทำอะไรอยู่นังนวล?”
เสียงชื่นดังขึ้นจากด้านหลัง นวลสะดุ้งสุดตัว!!
เย็นสันหลังขึ้นมาทันที!!
หากโดนจับได้... ตายกันหมดแน่!!
ต้องจัดการหลักฐานชิ้นนี้ให้สิ้นซาก!!!
“อ่อ... จะไปซักผ้าเสียหน่อย เอ็งจะไปกับข้าไหม?”
นวลมีท่าทีอึกอัก
รีบชวน ชื่น ไปจากตรงนี้
เพราะไม่อยากให้ใครเห็น
สิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า!
แต่...
นวลเปลี่ยนจากการซักผ้า
เป็นขุดดินให้เป็นหลุมลึกพอดี
และนำบางอย่างใส่ลงไป
กลบดินฝังมันไว้อย่างนั้น!!
ไม่มีทางจับข้าได้หรอก...
ยังไงข้าก็เป็น... ‘เมียคุณหลวง’
สายวันถัดมา...
“นังนวล ท่านเจ้าคุณเรียกเอ็งไปที่เรือนใหญ่
รีบตามมาล่ะ!
ขืนชักช้า หลังเอ็งลายแน่!!”
ชิดรีบบอกนวลให้เร่งตามมาโดยเร็ว
“มาแล้วหรือนังนวล!”
เสียงดุดันของเจ้าคุณฯ ดังขึ้นต่อหน้าทุกคนในเรือน
“กระไรกันหรือเจ้าคะ?”
นวลถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
หรือเขาจะยกเราเป็นเมียเอก
แล้ว ‘อีสร้อย’ เป็นเมียรองกัน?!
มาแล้ว! โอกาสของ ‘นวล’
สีหน้าชะโลมด้วยรอยยิ้ม
ออกนอกหน้านอกตาทีเดียว!
“มึงกล้ามากนะ!
หลอกลวงพวกข้า
ล่มงานแต่งของพ่ออัคร
และบอกให้ชาวบ้านรู้ว่า
‘มึง คือ เมีย และท้องอยู่ด้วย!’”
เสียงดุดัน ความโกรธทวีความรุนแรงมากขึ้น
เมื่อรู้ว่า...
‘โดนบ่าวในเรือนสวมเขาให้เสียแล้ว!!’
“กู เสียทั้งหน้า เสียทั้งเพื่อน!
เพราะบ่าวที่มักใหญ่ใฝ่สูงอย่างมึงคนเดียว!”
“ไม่จริงนะเจ้าคะ!!
คุณหลวงเจ้าขา... นวลเป็นเมียนะ!
และในท้องตรงนี้ มีลูกของเราอยู่ด้วยเจ้าค่ะ!!”
นวลรีบออกตัวว่า ทั้งหมดคือเรื่องจริง
คลานเข่าเข้าหา อัครา
แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจใยดีไม่!
“พวกมึงจับตัวมัน!
กูจะเฆี่ยนมันให้สาสมกับที่มันทำไว้!!”
เจ้าคุณตะโกนลั่น!
สั่งบ่าวชายให้จับนวลไว้ไม่ให้หนี
“ไม่นะ! คุณหลวงช่วยเมียด้วย!!
ปล่อยนะพวกมึง... กู
ไม่ได้ทำอะไรผิด!
กูท้องอยู่นะ!!”
สิ้นเสียงกรีดร้องโวยวายของนวล
ชิดบ่าวคนสนิทท่านเจ้าคุณฯ
ลาก ชื่น มาตามพื้น
หมดสติอยู่ตรงหน้าของ นวล!
ชื่นหายตัวไปจากเรือนตั้งแต่เมื่อวานเย็น
ข้าวปลาไม่กิน เรือนนอนก็ไม่กลับ
เพราะโดนไอ้ชิดลากตัวไปจัดการแล้วนั่นเอง!
“นังชื่น มันคายความจริงออกมาหมดแล้ว!
มึงวางแผนไว้ดิบดี
รวมหัวกันทำให้กูขายหน้าไม่พอ
ยังเสียเพื่อนรักไปอีกด้วย!!
โทษของมึง คือ ‘โดนเฆี่ยนจนตาย!!’"
ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว
แต่ นวล ไม่ยอมจำนน!
“ไม่นะเจ้าคะ!! นวลกำลังท้อง
อย่าเฆี่ยนบ่าวเลยเจ้าค่ะ... ฮือออ ฮือออ...”
เสียงบีบน้ำตาร่ำไห้เริ่มขึ้น
เจ้าคุณฯ ให้บ่าวหญิงลากของบางอย่างเข้ามา
สิ่งนั้นคือ ตะกร้าขนาดเล็ก
บรรจุของบางอย่างอยู่ข้างใน
“มึงแน่ใจนะว่า มึงท้อง?!!”
เจ้าคุณฯ ย้ำอีกครั้งกับนวลที่บีบน้ำตาตรงหน้า
“มึงลองดูให้ดีว่า ของในตะกร้านั้นคืออะไร?!”
บ่าวชายคนหนึ่งกดหัวของนวล
ให้มองลงไปในตะกร้า...
ของที่อยู่ในนั้น คือ หลักฐานว่า นวลไม่ได้ท้อง!
“อีชื่นมันบอกหมดแล้ว
มึงไม่ได้ท้อง เพราะมีระดู
แล้วมึงจะท้องกับลูกกูได้อย่างไร?
ไอ้ชิด...
เฆี่ยนมันจนกว่ามันจะยอมรับสารภาพ!!”
เจ้าคุณฯ ตวาด นวล เสียงดังขึงขัง
และสั่งให้บ่าวเฆี่ยนไปเรื่อย ๆ
“วิ่วววว... เปรี๊ยะ... วิ่วววว... เปรี๊ยะ...”
เสียงหวายลงหลังเป็นจังหวะ
นวลกรีดร้องอย่างโหยหวน
เริ่มเป็นแผลเหวอะหวะ
เลือดแดงฉานค่อย ๆ ซึมทะลุแผ่นหลัง
และแน่นิ่งไปในที่สุด...
🙋♀️ ถ้าเรื่องนี้โดนใจ ฝากกดติดตาม “ลมฤดี” ไว้เป็นเพื่อนกัน
และมีพาร์ทต่อไปอีก แล้วมาลุ้นไปด้วยกันนะคะ
😊😊😊😊
ย้อนดู "ถึงเธอ... ผู้คุ้มครองของฉัน" ได้ที่นี่
ย้อนดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 1 ได้ที่นี่
ย้อนดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 2 ได้ที่นี่
ย้อนดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 3 ได้ที่นี่
ย้อนดู "ถึงเธอ... คนรักของฉัน" พาร์ทที่ 4 ได้ที่นี่
#ถึงเธอคนรักของฉัน
#ความจริงที่ถูกเปิดเผย
#เรื่องเล่าย้อนยุค
#นิยายสั้น
#เรื่องสั้นดราม่า
#โศกนาฏกรรมความรัก
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
