กฎแห่งกรรมมีจริง มีคำพูดหนึ่งของพระพุทธเจ้า ว่า "กรรมชั่ว อย่าทำเสียเลยดีกว่า"

ทำดี มันดีอยู่แล้วในตัวมันเอง ส่วนผลในขณะนี้ เป็นหน้าที่ของ ธรรมชาติ เพราะกรรมมีกาลเวลาของมัน โดยขึ้นกับแต่ละคน และแต่ละชนิดกรรมด้วย

เพราะตื่นจากมิติสมมติ สักแต่ว่าเห็น สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าทราบ มโนกรรมแบบไม่มีตัวตน คิดนอกเหตุเหนือผล มีศีล แบบไม่มีตัวตน คือ จิตว่าง คือ ปกติ มีสมาธิแบบไม่มีตัวตน คือ สัญญาสมาธิ เป็นฐาน มีปัญญาแบบไม่มีตัวตน คือ สักแต่ว่าเห็น คิดแบบไม่มีตัวตน หมดมานะเก้า ไม่มีการเปรียบเทียบ

เพราะ สมมุติบังวิมุตติ

เห็น ก็สักแต่ว่าเห็น ได้ยิน ก็สักแต่ว่าได้ยิน ทราบ ก็สักแต่ว่าทราบ เรากับสรรพสิ่ง เป็นหนึ่งเดียวกัน