พัฒนาการ ที่อยู่อาศัยของจิต ทำกายกรรม ให้เป็นกายบุญ แล้วนำกายบุุญมาสร้างกายบารมี กระจัดกรจายบุญกุศลให้ ขจัดความยึดถือของจิต จิตนั่นมีธรรม เกิดแสงสว่่าง เกิดปัญญาธรรม ไม่ไปยึกถือ เรื่องราวทำให้เกิดทุกขื นำพาจิตไปหาธรรม ให้จิตพ้นทุกข์ เป็นเรื่องราวที่ต้องใช้เวลา เป็นชาติๆ สะสมไปเรื่อยๆ จนกว่า จะหมดสิ้นเรื่องราวที่ว่า กรรมของจิต ที่ทำไว้ กับธาตุทั้งสี่ ชำระสะสางได้ก็หมดทุกข์ ให้ธาตุทั้งสี่บรืสุทะ์ ปราศจาก มลทิน เรื่องราวของเวรกรรม
กายกรรม ก็เป็นเรื่องราวของจิตเปรตอสุรกาย ทะเยอทะยาน อดอยาก หิวโหย ตลอดเวลา จิตอาศัยในกายกรรม ก็ต้องเร่าร้อนไปด่้วยกองไฟที่แผดเผา โลภไม่รู้จักพอ มีผู้เล่าว่า พวกเปรตนั้น มันหิวตลอดเวลา เพราะ เอาอะไรใส่ปากลงไป มันเก็บที่ท้องไม่ได้ มันไหลออกจากท้องทิ้งไปเสียหมด
เพราะ เกิดมา ได้ยินคำว่า กรรมนำจิต มีกรรมให้มาเกิด เวียนว่าย ตายเกิด ก็สนใจอยากจะเรีบนรู้จักกรรม นั้นเป็นอย่างไร พอมาเจอพระ ท่านสอนให้ ชี้ทาง ให้สร้างบุญกุศล ลดละอารมณ์ จิตที่เคยมีแต่อารมณ์ กดทับจะได้ ขยับขยาย เบาบางจากอารมณ์
คราวนี้ พอจิตขยายตัว มันก็มีเรื่องราวแปลกๆ เช่น ยืนอยู่ บางครั้ง รู้สึกว่า ตัวเล็ก บางครั้งก็ตัวโต บางทีก็ตัวสูง เหมือนเสาไฟ พอเรารู้จักจิตเองมากขึ้น ก็เริ่มเข้าใจ ว่า แท้จริง อารมณ์ นึกคิด ต่างที่เกิดขึ้นในกาย นั้นคือ กรรม เรื่องราวขิงจิตที่มาอาศับกาย กายนั้น เป็นกายกรรม ให้จิตมีกรรมได้มาอาศัย ชั่วขณะหนึ่ง
คราวนี้ การที่เราได้กายมา ให้จิตอาศัยอยูในกาย เมื่อเรา รู้จัก ได้ชัดเจน ว่า กายนั้นเป็นกรรม เรากทำกายนั้นให้กายบุญ จิตอาศัยในกายบุญก็มีความสุขอาศัยในกายบุญ
เมื่อกายนั้นเป็นกายบุญเกิดขึ้น เรานำกายนี้ มากระทำ ให้เกิดกายของ กายบารมี เพื่อที่จะผ่านพ้น อุปรรคตัดขาดคงามยึดถือต่างๆ กายบารมี นั้นเป็นเรื่องราว เกิดแสงสว่าง ขึ้นที่กาย เมื่อนำกายมาสวดมนต์ มันก็เหมือนว่า กายนี้นั่งนิ่งเฉย จิตก็มีแสง ส่องสว่าง แสงนั้นมาจากจิต
เมื่อจิตมีแสงสว่าง อยู่นิ่ง มองเห็น หมอกควัน ที่ลอยออกๆไปจากกาย หมอกควันที่ลอยออกไป นั้นเป็น เหมือนอารณ์นึกคิดต่างๆ ลอยออกไปๆ มันเป็นมายาสมมุติ เป็นอารมณ์สมมุุติ เราก็เพียร พยายาม ให้กายนิ่ง จิตเฉย ไม่ไปยึดหมอกควัน เผลอไปยึด หมอกควันไม่มีตัวตน มันก็คืออารณ์กรรม ใหกายเราเป็นกายกรรม รองรับอารมณ์ ที่จิตไปยึด เผลอไปยึดกรรม แสงที่จิตก็ดับลง จิตก็ไปหลงใหลสมมุติ ทำให้เกิดเป็นวิมุติไม่ได้ อัปเฉ่าเบาปํญญา แก้ไขความบึดถือของจิตไม่ได้เลย ไม่สามารถก้าวข้าม โลกสมมติ ไปหาวิมุตติ ไม่ได้เลย
นี่ก็ใกล้ จะหมด ใกล้ออกพรรษา เราก็ไดเรียนรู้จัก เรื่องราว การนำเรือมาลงน้ำ ที่ห้อมล้้อมด้วย กระแสน้ำ ลงเรือ พายเรือ ไปหาท่าของบุญกุศลบารมี ที่มีพระมาจากแดนไกล ท่านมาสอนให้ ผู้มีกายเป็นมนุษย์มาเรียนไม่กี่คน แต่ผู้ที่เป็นนามธรรม มาจากแดนไกล มาเรียนกันมากมาย ที่ว่าผู้ที่เป็นหูทิพย์ ตาทิพย์ ไม่มีกายเป็นมนุษย์ มาเรียนรู้ กันมากมาย เพราะต้องเกิดมาเป็นมนุษย์ สร้างบุญกุศลบารมี เกิดแต่ครั้งมันเสียงทาย อาจจจะไปทางนรกได้ เมื่อไม่มีกายให้ใช้อีก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
