สุดปลายฟ้าที่มีเธอ🌅 ตอนที่ 1 : เสียงคลื่นในวันวาน
สายลมยามเย็นพัดผ่านกลิ่นทะเลโชยเข้ามาในห้องทำงานของ ฟ้า หญิงสาวเจ้าของรีสอร์ตเล็ก ๆ ริมชายฝั่งตะวันออก เธอนั่งมองผืนน้ำสีครามที่ทอดยาวสุดสายตา แสงอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า ทอประกายสีทองละมุนจนเธอเผลอหลับตา... ให้เสียงคลื่นพาใจย้อนกลับไปยังวันเก่า — วันที่เธอเคยมีใครอีกคนอยู่ข้างกาย
เสียงหัวเราะในวัยเยาว์ยังคงดังก้องในใจ “พีท! อย่าวิ่งเร็วนักสิ เดี๋ยวฟ้าล้ม!”
เด็กชายตัวสูงในเสื้อยืดสีขาวหันมายิ้มก่อนจะลดฝีเท้าให้เธอทัน “ก็เธอบอกอยากไปดูคลื่นก่อนใครนี่นา” เขาหัวเราะ แล้วทั้งคู่ก็วิ่งแข่งกันบนชายหาด — ทะเลในวันนั้นสดใสเหมือนหัวใจของพวกเขา
นับจากวันนั้น... เวลาก็พัดพาความทรงจำไกลออกไป เหลือเพียงเสียงคลื่นที่ยังไม่เคยเปลี่ยน
ฟ้าเติบโตขึ้นมากับความคิดถึงบางอย่างที่ไม่เคยเอ่ย เธอไม่รู้ว่า “พีท” เด็กชายที่เคยเดินเคียงกันบนหาดแห่งนี้ ตอนนี้อยู่ที่ไหน อยู่กับใคร หรือยังจำเสียงหัวเราะของเธอได้หรือไม่
สิ่งเดียวที่แน่ชัดคือ... ทุกครั้งที่คลื่นซัด เธอจะนึกถึงเขาโดยไม่รู้ตัว
รีสอร์ต “สุดปลายฟ้า” ที่เธอดูแลอยู่นั้น ถูกตั้งชื่อตามคำที่พีทเคยพูดไว้ในวันหนึ่ง —
“ถ้าเราโตขึ้นแล้วหลงทาง ให้กลับมาที่สุดปลายฟ้า ที่นี่จะมีเราเสมอ”
คำพูดนั้นฟังดูเหมือนคำล้อเล่นของเด็กสองคน แต่สำหรับฟ้า มันคือคำสัญญาที่เธอไม่เคยลืม
เย็นวันนั้น ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นม่วงอ่อน เสียงคลื่นยังคงซัดเข้าหาฝั่งอย่างสม่ำเสมอ ฟ้าลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปยังชายหาด เธอปล่อยให้ทรายเย็น ๆ ซึมเข้าฝ่าเท้า ยืนมองทะเลอย่างเงียบงัน แสงแดดสุดท้ายของวันสะท้อนน้ำระยิบระยับ เหมือนเศษเสี้ยวของความทรงจำที่กำลังจะถูกปลุกให้ตื่นอีกครั้ง
เธอก้มลงเก็บเปลือกหอยหนึ่งชิ้นขึ้นมา — เปลือกหอยที่มีรอยขีดบาง ๆ เหมือนตัวอักษร... “F & P”
หัวใจของฟ้าสะดุดชั่วขณะ ความรู้สึกบางอย่างแล่นผ่านเหมือนคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งโดยไม่บอกกล่าว
“หรือว่า... มันคือสัญญาจากวันนั้น?” เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
ลมทะเลพัดปลิวกลิ่นเกลือเค็มเข้ามาในผมของเธอ เสียงคลื่นยังคงเหมือนเดิม... เหมือนเสียงหัวใจของใครบางคนที่ไม่เคยลืมกัน
และในค่ำคืนนั้น ท่ามกลางแสงดาวที่เริ่มส่อง ฟ้าเห็นขวดแก้วใสลอยมาตามคลื่น — ภายในมีเศษกระดาษขาวซีด ๆ
เธอก้าวลงไปในน้ำ เก็บมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง...
บนกระดาษมีเพียงข้อความสั้น ๆ เขียนด้วยลายมือที่เธอคุ้นตา —
“สุดปลายฟ้า... ฉันยังอยู่ตรงนี้”
หัวใจของฟ้าเต้นแรง ความทรงจำทั้งชีวิตเหมือนย้อนกลับมาในชั่ววินาที
น้ำตาหยดเล็ก ๆ รินลงบนมือ เธอเงยหน้ามองฟ้า แล้วกระซิบเบา ๆ ว่า
“พีท... ใช่เธอหรือเปล่า”
เสียงคลื่นในวันวานเริ่มชัดเจนขึ้นอีกครั้ง
พร้อมลมหายใจที่พาเธอกลับเข้าสู่เรื่องราวของหัวใจ —
เรื่องราวที่ยังไม่เคยจบ...
✨ โปรดติดตามตอนต่อไป ✨
→ “ขวดแก้วแห่งคำสัญญา”
ที่ทั้งคู่จะฝังคำสัญญาไว้กับคลื่นและรอวันกลับมาเจอกันอีกครั้ง...
.
.นลินฟ้า พิมพ์สกุล
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
