ทำบุญแล้วอธิษฐานจิต
พระอานนท์เถระมีประวัติการสร้างบุญในอดีตชาติที่น่าสนใจดังนี้คือในสมัยพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่ากัสสปะ ท่านเกิดในเรือนของผู้มีสกุลแห่งหนึ่ง เมื่อรู้เดียงสาแล้ววันหนึ่งได้ถวายผ้าจีวรแก่พระเถระรูปหนึ่งผู้กำลังบิณฑบาตอยู่
บุญนั้นส่งผลให้ท่านไปสวรรค์ เมื่อจุติจากสวรรค์แล้วได้มาเกิดในราชสกุลแห่งกรุงพาราณสี ต่อมาได้เป็นพระราชาพระนามว่าพระเจ้าพาราณสี วันหนึ่ง พระองค์เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้า 8 องค์ กำลังบิณฑบาตอยู่ จึงนิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้าเหล่านั้นให้ฉันในพระราชวัง
พระองค์ให้ช่างสร้างกุฏิ 8 หลัง ไว้ในพระราชอุทยาน ถวายตั่งอันสำเร็จด้วยรัตนะ และเชิงรองอันเป็นแก้วมณี 8 สำรับ เพื่อให้เป็นที่นั่งของพระปัจเจกพุทธเจ้าเหล่านั้น พระองค์ได้อุปัฏฐากอยู่ 10,000 ปี เพราะยุคนั้นมนุษย์มีอายุยืนมาก
ด้วยบุญนั้นและบุญต่างๆส่งผลให้ท่านไปเกิดบนสรรค์ชั้นดุสิต เมื่อถึงเวลาได้จุติจากสวรรค์ลงมาเกิดพร้อมพระโพธิสัตว์ โดยเกิดในพระราชมณเฑียรของพระเจ้าอมิโตทนศากยะ พระญาติขนานนามว่า อานนท์ เพราะเมื่อเกิดมาแล้วได้ทำให้พระญาติยินดี เจ้าชายอานนท์เป็นพระอนุชาของเจ้าชายสิทธัตถะ
เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะออกบวชและตรัสรู้เป็นพระสมณโคดมพุทธเจ้าแล้ว เจ้าชายอานนท์ก็ออกบวชตาม และได้เป็นเลิศด้านพุทธอุปัฏฐากสมความปรารถนาที่ตั้งไว้ตลอด 1 แสนกัป พระอานนท์บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์หลังพุทธปรินิพพานและมีอายุยืนถึง 120 ปี
คำอธิบาย และแหล่งอ้างอิง
1. การที่ใครก็ตามมีโอกาสได้เจอเนื้อนาบุญอันเลิศและได้ทำบุญกับท่าน เช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ หรือผู้ทรงคุณวิเศษต่างๆนั้น มีหลายสาเหตุแต่เหตุที่สำคัญอย่างหนึ่ง คือ ได้ทำบุญแล้วอธิษฐานเอาไว้ว่า “ให้ได้เจอเนื้อนาบุญเหล่านั้น ให้มีศรัทธาและทำบุญกับท่าน เป็นต้น” หากทุกครั้งที่ทำบุญเราได้อธิษฐานกำกับเอาไว้ เมื่อบุญส่งผลก็จะได้โอกาสอย่างนี้เช่นกัน หรือใครมีศรัทธาจะติดตามสร้างบารมีไปกับพระภิกษุหรือครูบาอาจารย์ท่านใด ก็ให้ทำบุญและอธิษฐานตอกย้ำบ่อยๆ
2. บุญที่ทำให้พระอานนท์เถระได้บรรลุเป็นพระอรหันต์นั้น ไม่ใช่เฉพาะบุญในชาตินั้นอย่างเดียว เป็นผลบุญรวมที่สร้างมาหลายชาติ แต่บุญนั้นท่านประทับใจจึงกล่าวไว้ในประวัติ
3. กัป เป็นหน่วยเวลาชนิดหนึ่งซึ่งนานมาก พระพุทธเจ้าตรัสว่า "กัปหนึ่งนานแล มิใช่ง่ายที่จะนับกัปนั้นว่า เท่านี้ปี ฯลฯ หรือว่าเท่านี้ 100,000 ปี เหมือนอย่างว่า นครที่ทำด้วยเหล็ก ยาวหนึ่งโยชน์ (16 กิโลเมตร) กว้างหนึ่งโยชน์ สูงหนึ่งโยชน์ เต็มด้วยเมล็ดพันธุ์ผักกาด บุรุษหยิบเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งๆ ออกจากนครนั้นโดยล่วงไปหนึ่งร้อยปีต่อเมล็ด เมล็ดพันธุ์ผักกาดกองใหญ่นั้นถึงความสิ้นไป เพราะความพยายามนี้ยังเร็วกว่าแล ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงความสิ้นไป กัปนานอย่างนี้"
4. พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฎราชวิทยาลัย เล่ม 70 หน้า 651 - 662, เล่ม 26 หน้า 515-516
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
