เรื่องที่ว่า ..วันหนึ่ง ไม่มีกายมนุษย์ให้จิตอาศัย..
เรื่องราว ของคำว่า กาย อารมณ์ จิต .. มันเป็นเรื่องราวที่พูดง่าย แต่เรียนรู้ให้รู้จักยากมากๆ เรื่องราวต่างๆ ที่ค่อยๆ ได้เรียนรู้มากว่า สามสิบปี ในการเรียนรู้ เริ่มรู้จัก พระท่านก็สอนให้ ที่ละคำสองคำ ให้ไปฝึก ไม่ได้บรรยายอะไรมากมาย เหมือนค่อยสอนหนังสือ พยัญชนะ สระ . หัดเขียน หัดอ่าน หัดจำ พอเรียนรู้ ก็เป็นไปตามชั้นเรียน บางคนก็ทำได้ บางคนทำไม่ได้
การเรียนรู้ ที่เหมือนการปีนขึ้นเขา ..ไม่ใช่ยอดเขาธรรมดา..เป็นยอดเขาพระสุเมรุ เหมือนนิทาน ไตรภูมิพระร่วง มันจึงเป็นเรื่องยากลำบาก ทั้งผู้ที่ท่านสอน ทั้งผู้ที่เรียนรู้ หากไม่มีนิสัยสะสมมา แค่ได้ยินก็เบือนหน้าหนี่ ไม่อยากฟัง
แต่พระที่ท่านสอนเรา ท่านบอกว่า ที่เราเรียนรู้อะไรมา ตรวจสอบแล้ว ฝึกหัดทำแล้วว่า ..ดี เราก็ยอกๆเค้่าไป แต่ท่านว่า บอกเค้าแล้ว เราก็อย่าไปยึดถือ สิ่งที่บอกเค้าไป ส่วนที่เค้าจะ ฟัง หรือไม่ฟัง เป็นเรื่องของเค้า เราก็ต้องอยู่ให้เป็นปกติ รักษาการปฏิบัติสร้างบุญกุศลของเราไปเรื่อยๆ ในคำว่า สร้างบุญกุศล
หากเราไม่ทำ เราก็ไม่มีโอกาศรู้จักกรรม ไม่รู้จักบุญได้เลย แล้วใครเล่าจะช่วยเราได้ เมื่อไม่มีกายให้อาศัย .เรื่องราวของจิตเมื่อไม่มีกาย จิตที่ไม่มีสร้างบุญกุศลไว้ ก็มแต่ความทุกข์ยากลำบาก เห็นที่ไหนเค้าสร้างบุญกุศล ก็อยากได้ แต่กลับรับบุญกุศลไม่ได้ แล้วเรื่องบุญนั้นเป็นอย่างไรหนอ มันเป็นอย่างไร ทำไมจิตที่ไม่มีกายความเป็นมนุษย์หมดสิ้นแล้ว ถึงอยากได้บุญ แต่ตอนมีกายเป็นมนุษย์ มีโอกาส ..เค้าบอกให้นำกายมนุษย์มาสร้างบุญกุศล กลับหมื่นบุญกุศลไม่ทำขึ้นมา
การหาความสุข ที่แท้จริง อยู่ตรงไหน ..อยู่ที่การทำกายนิ่ง ..จิตนิ่ง ไม่มีอารมณ์กรรม ตัวกระทำ แต่นั้น เป็นเรื่องของผู้ที่ สะสมบุญกุศลวบารมี ปัญญาธรรมมาหลายชาติ ท่านจึงสามารถทำได้ แก้ไขนิสัย ยุติกาเกิดแกเจ็บตายได้ . พระท่านก็บอกว่า ชาตินี้ฝึกหัด ทำกายนิ่งจืตนิ่งให้ได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
