15 พ.ย. เวลา 15:56 • ไลฟ์สไตล์

ต้องแคร์สายตาคนอื่นแค่ไหน❤️

คำพูดที่ว่า ไม่ต้องสนใจคนอื่น ไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นมองเราหรือคิดกับเรายังไง
มันก็ใช่นะ มันสามารถทำให้เราเคารพตัวเองและดำเนินชีวิตไปในทางที่เราต้องการจริงๆได้
แต่เราก็สับสนกับแนวทางที่ว่า ต่างชาติเค้าจะคิดกับประเทศไทยยังไง ถ้าประเทศไทยเป็นแหล่งสแกมเมอร์ แหล่งฟอกเงินหรือละเมิ สิทธิมนุษยชน
ไทยต้องคำนึงถึงสายตาต่างชาติที่มองเราด้วยว่าจะ คิดกับ เราและมีมาตรการตอบโต้กับเรายังไง
ตกลงเราควรคิดยังไงดี อย่างนี้ประเทศไทยก็ต้องแคร์สายตาต่างชาติ แต่ในระดับบุคคลไม่ต้องแคร์สายตาคนอื่นหรอ
คำถามนี้ มันแตะ “ขอบเขตของความรับผิดชอบ” ระหว่าง ตัวเราในฐานะปัจเจกบุคคล กับ ตัวเราที่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมและประเทศมากเลยค่ะ
🧍‍♀️ ระดับ “ปัจเจกบุคคล”
คำว่า
“ไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะมองเรายังไง”
ไม่ได้หมายความว่าให้ “ตัดขาดจากสังคม” หรือ “ไม่ฟังใครเลย”
แต่มันเน้นที่ การไม่ปล่อยให้ความเห็นของคนอื่นมากำหนดคุณค่าของเรา
คือเรายังรับฟังได้ แต่อย่าปล่อยให้คำตัดสินของคนอื่น ควบคุมความสุขและทิศทางชีวิตของเรา
👉 เช่น ถ้าเราทำสิ่งที่ถูกต้อง ซื่อสัตย์ หรือเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น
แต่บางคนยังมองลบ เราก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจเขา
นี่คือ “ไม่แคร์ในระดับความมั่นใจในตัวเอง”
🌏 ระดับ “สังคมหรือประเทศ”
ในทางกลับกัน ประเทศไม่สามารถ “ไม่แคร์ใครเลย” ได้
เพราะประเทศไม่ได้อยู่โดดเดี่ยว — มันอยู่ในระบบความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
มีการค้าระหว่างประเทศ การท่องเที่ยว ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ และภาพลักษณ์ทางการทูต
ถ้าประเทศมีพฤติกรรมที่คนอื่นมองว่า
• เอื้อให้เกิดอาชญากรรมข้ามชาติ
• ละเมิดสิทธิมนุษยชน
• หรือไม่โปร่งใสทางการเงิน
ก็อาจถูก คว่ำบาตร หรือ จำกัดความร่วมมือ ได้
ดังนั้น การ “แคร์สายตาต่างชาติ” ในระดับประเทศ
คือการ รับผิดชอบต่อความสัมพันธ์ในระบบโลก ไม่ใช่เรื่องของความไม่มั่นใจ
แต่คือ “ความรับผิดชอบร่วมกันในฐานะสมาชิกของสังคมโลก”
กล่าวอีกอย่างหนึ่งคือ
“คน” ต้องมีอิสระในตัวเอง แต่ “ประเทศ” ต้องมีความรับผิดชอบต่อโลก”
ทั้งสองแนวคิดอยู่ร่วมกันได้
เราสามารถเป็นคนที่ไม่แคร์คำพูดเล็ก ๆ ของคนรอบข้าง
แต่ก็ยังรู้สึกภูมิใจที่ประเทศของเราพยายามทำดีต่อสายตานานาชาติ
เราคิดว่าเป็นอย่างนี้นะ คุณคุณคิดยังไงคะ
ถ้าชอบบทความในลักษณะนี้ ช่วยกดไลค์ กดแชร์ กดติดตาม เพื่อเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ
โฆษณา