เรื่องราวหนึ่ง ที่เราไม่รู้เลย ว่า ชีวิตตั้งแต่ลืมตา ขึ้นมา เรียนรู้จัก เรียนรู้เรื่องราว ต่างๆ ที่ไปสัมผัส ไปรับรู้ ไปยึดไปถือ ..มันเป็นละออง เป็นผงเป็นฝุ่น ตกทับลงมา ในกายนี้ ที่ว่า วิญญาณทั้งหก ไปสัมผัส .ไปเสียดสี .มันตกลงมา เหมือนสีที่ทับลงไปบนพื้น ทับไปทำมา .นานไป กายนี้ ก็เหมือนโคลนตม ที่จิตภายในกาย ก็ไม่สามารถที่จะแก้ไข ไม่รู้ว่า ..จะเอาสิ่งที่สกปรกเลอะเทอะออกไปจากกาย จากธาตุทั้งสี่นี้ได้ .นั้นก็ทำให้จิตที่อาศัยกายนั้นคับแคบลง วิญญาณทั้งหก ก็มีสิ่งสกปรกเลอะเทอะไปด้วย
พระท่านก็ชี้แนะเรื่องราวที่จะแก้ไข ..ให้ฝึกหัด สวดมนต์ กราบพระ รู้จักคุณของบิดามารดา ..พระอรหันต์ทุกพระองค์ท่านรู้จักพระคุณบิดามารดา ชาติสุดท้าย ท่านก็ทิ้งทุกอย่าง .มีเสื้อผ้าชุดเดียว กันอุจาด เข้าป่า ..ขันน้ำสักใบก็ไม่มี ท่านมีขันติไปกับจิต พร้อมกายบิดามารดาที่จิตอาศัย . ไปคลี่คลายกรรม สะสางธาตุทั้งสร่ให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง
คราวนี้ เราก็ทบทวนตัวเรา ว่า เรามีกาย อาศัยกายที่ได้มา .นำไปใช้ทำอารมณ์ ..กายนี้ ..มีแต่อารมณ์กรรมเกิดขึ้นตลอดเวลา อารมณ์นั่นนี่ ความโลภโกรธหลงทะเยอทะยานต่างๆ เราใช้กายนี้อย่างไร .พระท่านก็ชี้ว่า ..มาทางนี้ มาฝึกหัด ในกิริยา ยืนเดินนั่งนอน ไม่ต้องคิดอะไรเลย ภาวนา พุทโธขึ้นมา เพื่อที่จะได้ พักกาย .ไม่มีอารมณ์ปรุงแต่ง
กายนี้ ..เป็นกายที่มีกรรม ที่เรียนกว่า กายกรรม ..มันมีแต่กรรมปกปิดจิต ไม่ให้รับรู้เรื่องราว ต่างๆไม่รู้จักอารมณ์นึกคิด .ที่ปรุงแต่งแต่งกาย ..จิตเราแยกแยะไม่ได้ ไม่แสงสว่างเกิดขึ้น เค้าก็แนะนำให้ ที่เค้าเรียกว่าจุดเทียนธรรม ขึ้นมา นั่นก็คือเรียน เราของนอบจิตไปพระพุทธเจ้า พระอรหันต์สาวก ทำบุญทาน ให้จิตขยับขยาย เราทำบุญถวายใคร ฝากไว้กับใคร เราพึ่งใครดี ที่จะช่วยให้จิตเราแก้ไข รู้จักกรรม หนีกรรม คัดเอ้าท์กรรม เพื่อในจิตเบาบางจากกรรม
พอจิตเบาบางจากกรรม กายที่จิตอาศัยมีบุญกุศล จิตเราก็จะค่อยๆได้เรียนรู้จัก เรื่องราวต่างๆ คราวนี้ หากเราไม่สามารถบุญกุศล กายนี้มันก็มีแต่กรรมปกปิดจิต. จิตเราก็เป็นจิตน้อย ก็ไม่สามารถขยับขยาย ที่จะไปเรียนรู้เรื่อง ที่เป็นนามธรรมได้ บุญเป็นอย่างไร กรรมเป็นอย่างไร ที่เรียนราวเล่านนี้ ต้องอาศัยจิตที่เป็นนามธรรมในกายมาเรียนรู้จัก ..ถามว่า เรารู้จักคำว่าจิต ขิงตัวเองมากน้อยแค่ไหน ..อ่านจิตตัวเองออกได้มั้ยว่าเป็นอย่างไร
กายนั้น ต้องการอาหาร และอาหารของจิตนั่นคืออะไร.. อารมณ์นึกคิด อารมณ์กรรมอารมณ์โลภโกรธหลงราคะตัณหา เป็นอาหารของจิต หรือเป็นยาพิษ.คราวนี้ การจะไปเรียนรู้เรื่องราวอารมณ์ พิษของอารมณ์นั่น ต้องอาศัยการสร้างบุญกุศลขึ้นมา ให้กายนั้นเป็นกายบุญ แล้วก็นำกายบุญนั้น มาฝึกหัดปฏิบัติขึ้นมา .ก็จะเกิดสิ่งที่เรียกว่าเป็นปัจจัตตัง เป็นมะโนทะศึกษา ของจิตที่สร้างบุญกุศลบารมีขึ้น. เราก็จะค่อยๆรู้จักว่า รู้แล้วละ จิตจะเป็นพระ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
