🌿 เบาได้ก็เบา: EP18 - ว่างเปล่า...หรือแค่ยังไม่ได้ฟังตัวเองจริง ๆ
(แรงบันดาลใจจากหนังสือ Radical Acceptance โดย Tara Brach)
“ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ เหมือนมีเวลา แต่ไม่อยากทำอะไร
ไม่ได้เศร้า...แต่ก็ไม่สดชื่น
เหมือนทุกอย่างว่างไปหมด
ว่างจนไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง…”
อารมณ์แบบนี้…หลายคนเคยเจอ
มันไม่ใช่ความทุกข์ชนิดที่ทำให้ร้องไห้
แต่มันคือ “ความนิ่งอึน” ที่อยู่ใต้ผิวของชีวิตปกติ
เหมือนลอยอยู่ในห้องที่ไม่มีเสียง
แล้วก็ไม่รู้ว่าควรเดินไปไหน
🧩 ไม่ได้ไม่มีอะไร...แต่มีอะไรที่ยังไม่ยอมพูด
บางครั้งความว่างเปล่าที่เราเรียก
ไม่ใช่เพราะไม่มีอะไรอยู่ในใจ
แต่มันอาจเป็นเพราะ “สิ่งที่อยู่ข้างใน”
ยังไม่มีพื้นที่จะถูกพูดออกมา
บางคนเหนื่อยกับงาน
บางคนอาจกำลังพอใจในสิ่งที่มี แต่แอบรู้สึก “เบื่อความพอใจนั้น”
บางคนก็เหมือนมีเสียงในใจพูดเบา ๆ ว่า
“ฉันยังอยากทำอะไรบางอย่าง...แต่ไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึงมันจริง ๆ”
🌬 เมื่อใจเราไม่ดังเท่าเสียงรอบตัว
เราถูกฝึกมาให้รีบตอบ
รีบตัดสิน
รีบหาทางออก
จนบางครั้ง...เราเลย “ลัดขั้นตอนของการฟังตัวเอง” ไป
โดยไม่รู้ตัว
ความว่างเปล่าบางครั้งจึงไม่ใช่ความไม่มี
แต่มันคือการที่ “ใจเรากำลังรอให้เราเงียบพอ”
เพื่อฟังเสียงของมันให้ได้ยินอีกครั้ง
☕ แบบฝึกเบา ๆ: นั่งเงียบโดยไม่ทำอะไร 5 นาที
อาจเป็นตอนรอรถ
ตอนอยู่ในห้องน้ำ
หรือตอนกาแฟยังไม่หมดแก้ว
ลองอยู่นิ่ง ๆ ไม่เปิดจอ ไม่คิดแผน
แล้วถามตัวเองว่า
“ตอนนี้ฉันอยากพูดอะไรกับตัวเองบ้าง?”
คุณอาจยังไม่มีคำตอบ
แต่แค่ได้ถาม...ใจก็เริ่มมีที่อยู่
🧘 เมื่อเราไม่เร่งใจ ใจจะค่อย ๆ เดินออกมาหา
เหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่เราห่างไปนาน
ถ้าเราวิ่งเข้าไปถามเยอะ ๆ ทันที
เขาอาจถอยหนี
แต่ถ้าเรานั่งอยู่ข้าง ๆ
ไม่เร่ง ไม่ผลัก
เขาอาจค่อย ๆ หันมาพูดกับเราก่อนก็ได้
🌿 ชีวิตวัย 40+ มักจะเต็ม
เต็มด้วยบทบาท
เต็มด้วยหน้าที่
เต็มด้วย “ต้องทำ”
แต่ไม่ได้แปลว่าใจเราจะไม่ว่าง
มันแค่ “เงียบเกินไปในโลกที่เสียงดังตลอดเวลา”
🪑 ตัวอย่างจากชีวิตจริง
พี่น้ำ อายุ 45 ปี
บอกว่าเธอเริ่มรู้สึกเหมือนไม่มีเป้าหมาย ทั้งที่ชีวิตก็ไม่ได้แย่อะไรเลย
จนวันหนึ่งเธอตัดสินใจ “หยุดฟัง Podcast ทุกเช้า”
แทนที่ด้วยการนั่งเงียบ ๆ ดื่มกาแฟ ไม่จับมือถือเลย
ผ่านไปสัปดาห์กว่า ๆ เธอบอกว่า
“แปลกดี…ฉันเริ่มได้ยินความคิดบางอย่างที่ฉันเคยคิดนานมาแล้ว
ว่าอยากลองวาดรูป
อยากลองเปิดเพจเล็ก ๆ
ไม่ใช่เพื่อดัง…แต่แค่คิดถึงตอนเด็ก ๆ ที่เคยรู้สึกสนุกกับมัน”
💬 วรรคทองประจำตอน
“ความว่างเปล่าในใจ...อาจไม่ใช่สัญญาณของความเศร้า
แต่อาจเป็นเสียงของตัวเองที่รอให้เราหยุดเงียบพอจะได้ยิน”
🕊 สรุปส่งท้าย
การรู้สึก “ไม่อยากทำอะไร” ไม่ได้แปลว่าเราขี้เกียจ
การรู้สึก “เฉย ๆ กับทุกอย่าง” ไม่ได้แปลว่าเราหมดไฟ
มันอาจเป็นเพียงจังหวะหนึ่งที่ใจเรากำลังบอกว่า
“พักก่อนเถอะ...เพื่อที่ฉันจะได้พูดบ้าง”
ให้พื้นที่กับความเงียบ
ให้เกียรติกับความว่าง
บางที…ตรงนั้นแหละ
คือประตูที่พาเราไปสู่สิ่งใหม่
ที่ไม่ใช่เพราะต้องรีบทำ
แต่เพราะเรา “อยากทำจากข้างใน” จริง ๆ
📚 อ้างอิง
Radical Acceptance โดย Tara Brach (Bantam, 2003)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
