ซีรี่ส์: เล่นเวททั้งที ก็เล่นมั่วไปซะแล้ว บทที่ 1 เล่นเวทวันแรก ร่างแหลกไปเลยจ้า
ผมไม่เคยเป็นคนผอมเลยในชีวิต
อ้วนมาตลอด ออกกำลังก็ไม่เคยจริงจัง
สุขภาพก็แค่ “อยู่ได้ไปวัน ๆ” แบบคนที่ไม่เคยคิดจะดูแลตัวเองจริงจัง
แต่พออายุเริ่มเข้าเลข 3 ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยน
คอเลสเตอรอลขึ้น ความดันเริ่มสูง
หมอเริ่มให้ยากินทุกวัน — เช้าเย็นไม่เคยขาด
จากที่เคยคิดว่า "ก็แค่อ้วน แต่ยังไหว"
มันกลายเป็น "ถ้าไม่เริ่มดูแลตอนนี้ อีกหน่อยอาจจะไม่ได้มีโอกาสได้เริ่มเลยก็ได้"
ผมไม่ได้อยากหุ่นดี ไม่ได้อยากเท่ ไม่ได้จะไปลงแข่งอะไรทั้งนั้น
ผมแค่อยากให้ตัวเอง “มีสุขภาพที่ดีกลับคืนมา”
ไม่ต้องดีเวอร์ แค่ไม่ต้องพึ่งยา ไม่ต้องเหนื่อยง่าย ไม่ต้องกลัวว่าจะวูบไปวันไหนก็พอแล้ว
นั่นคือจุดที่ทำให้ผมหยิบดัมเบลขึ้นมา
เวทครั้งแรกในชีวิต กับดัมเบลเหล็กถอดแผ่นที่มีอยู่แค่อันเดียว
ไม่มีแผน ไม่มีเทรนเนอร์ ไม่มีใครแนะนำ
มีแค่ใจที่คิดว่า “จะเริ่มวันนี้แหละ”
ผมเปิดคลิปบนยูทูบ แล้วทำตามเลยทันที
เล่นท่าอะไรก็ไม่รู้ แต่เห็นเหงื่อออกก็คิดว่าโอเค
ยกหนัก ยกเร็ว ไม่พัก ไม่วอร์ม ไม่ยืด
เล่นเฉพาะแขน เพราะคิดว่า “เริ่มตรงนี้ง่ายสุด”
พอยกเสร็จ ส่องกระจกแล้วก็คิดในใจ...
> “น่าจะเวิร์คนะ”
จนกระทั่งตื่นเช้าวันถัดมา — และนรกก็มาเยือน
ปวดกล้ามเนื้อจนแทบจะขยับตัวไม่ได้
จะลุกนั่งก็ต้องเอียงตัว จะยกแขนก็เหมือนจะเป็นตะคริว
ตอนลุกไปหยิบโน้ตบุ๊กมาทำงาน WFH ขาแทบพับ
เดินช้าๆ เหมือนคนหมดแรงชีวิต มันตึงไปหมด
แค่วันแรก ก็รู้เลยว่า...
> “ร่างกายของเรามันเปราะบางกว่าที่คิดเยอะ”
และที่พีคกว่านั้นคือ...
“แค่ตั้งใจ มันไม่ได้แปลว่าจะได้ผล ถ้าเราทำผิดวิธี”
ผมรู้ตัวว่าผม “เล่นมั่ว”
แต่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าควรเริ่มตรงไหน ถูกยังไง
แค่รู้ว่าแบบนี้ มันไม่น่าจะใช่ทางที่ถูกเท่าไหร่
แต่มันก็ดีครับที่พังเร็ว
เพราะมันทำให้ผมเริ่มมองหาคำว่า “เริ่มให้ถูก”
และมันคือจุดเริ่มต้นของซีรีส์นี้ ที่ผมจะเล่าให้คุณฟังว่า
> จากคนที่อ้วนมาตลอด เล่นมั่วตั้งแต่วันแรก แล้วพังทุกวัน
ผมเจออะไรบ้าง กว่าจะเข้าใจว่าการเวทให้เห็นผลจริง มันต้องเริ่มแบบไหน
ตอนต่อไป: เจ็บไม่จำ เล่นซ้ำทุกวัน หวังปั้นร่างทอง
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
