26 มิ.ย. เวลา 12:30 • สุขภาพ

ซีรี่ส์: เล่นเวททั้งที ก็เล่นมั่วไปซะแล้ว บทที่ 4 เน้นมัดใหญ่ ใจถึงๆ แต่พึ่งพาได้

หลังจากเล่นแต่แขนอยู่เกือบเดือน แล้วพบว่าพุงยังไม่ไปไหน
ผมก็เริ่มเปิดใจให้กับคำว่า “กล้ามเนื้อมัดใหญ่”
ตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจนักหรอกครับ ว่ามันคืออะไร
แค่เห็นคนพูดกันเยอะว่า…
> “อยากเผาไขมันไว เล่นมัดใหญ่ไว้ก่อน”
“เวทขาเวทหลังก่อน เวิร์คสุด”
“อย่าเล่นแต่มัดเล็ก เดี๋ยวร่างไม่บาลานซ์”
ผมเลยตัดสินใจลองเวทขาดู
ครั้งแรกในชีวิต... กับ “ท่า Squat แบบบ้าน ๆ” ที่ไม่มีบาร์ ไม่มีเทรนเนอร์ มีแค่ดัมเบลอันเดียวกับขาสองข้างที่ไม่เคยแบกรับอะไรจริงจังมาก่อน
และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ...
> “10 ทีแรกยังรอด 20 ทีเริ่มไหวหวั่น
พอครบ 30 ที ขาผมสั่นแบบที่น่าจะทำให้พื้นห้องนอนไหวตามได้เลย”
ผมไม่ได้ปวดเหมือนตอนเล่นแขน
แต่มัน “ล้าแบบลึก” ลึกถึงใจ
ลึกจนแบบ... ขยับขาแต่ละทีแล้วรู้สึกว่ากำลังสั่นด้วยพลังวิญญาณ
หลังเล่นเสร็จ ผมต้องนั่งนิ่งๆ บนพื้นอย่างกับโดนดูดพลังชีวิตไปทั้งวัน
แต่สิ่งแปลกคือ...
แม้จะเหนื่อยกว่าเดิม
แม้จะต้องใช้เวลาฟื้นตัวหลายวัน
แม้จะไม่ได้เห็นผลทันที
แต่...ผมรู้สึกว่าร่างกาย “ตื่นตัวขึ้นมาจริงๆ” เป็นครั้งแรก
หิวมากขึ้น
หลับลึกขึ้น
เวลานั่งนานๆ แล้วลุก ก็ไม่หนักเท่าเดิม
ตอนตื่นตอนเช้า ก็ไม่อืดๆ หน่วงๆ เหมือนแต่ก่อน
และที่สำคัญ...
น้ำหนักเริ่มขยับลงครั้งแรกในรอบหลายเดือน
แม้จะลงน้อย แต่ผมรู้เลยว่านี่ไม่ใช่เพราะ “บังเอิญ”
แต่มันคือผลจากการที่ “ร่างกายถูกใช้งานแบบถูกทาง”
ผมเริ่มจัดโปรแกรมใหม่
จากที่เล่นแต่แขน → เปลี่ยนเป็น “เล่นมัดใหญ่ให้มากที่สุดเท่าที่ไหว”
ขา อก หลัง สลับกันไป
เหนื่อยมาก แต่ก็รู้สึกคุ้มทุกครั้งที่ทำเสร็จ
ตอนนั้นผมเข้าใจแล้วว่า...
> ❝ กล้ามเนื้อมัดใหญ่ คือระบบผลิตพลังงานของทั้งร่าง ❞
❝ และถ้าผมอยากให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงจริงๆ
มันต้องเริ่มที่ “ฐาน” ไม่ใช่แค่ “ยอด” ❞
จากวันนั้น ผมไม่ได้เลิกเล่นแขนนะ
แต่ผม “ไม่ให้มันนำ” เหมือนเดิมอีกต่อไป
เพราะสิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่แขนเท่ในกระจก
แต่คือร่างกายที่พึ่งพาได้ในชีวิตจริง
ตอนหน้า ผมจะเล่าถึงจุดที่ผมเริ่ม “เห็นผลชัดเจน”
ทั้งรูปร่างที่เปลี่ยน
ทั้งความฟิตที่เริ่มกลับมา
และความรู้สึกว่า...
> “เออว่ะ ร่างกายมันเริ่มตอบแทนเราจริงๆ แล้ว”
โฆษณา