โดยส่วนตัวจะคิดผ่านการมองคนสองวัย คือพ่อกับแม่ที่เราวิจารณ์พวกเขาได้ยากมาก หนึ่งคือต้องเข้าใจว่าพ่อแม่คือพ่อแม่เสมอที่เคยทำหน้าที่ติเตือนเรามาตลอดอย่างน้อยก็ยี่สิบปีหละ ที่เรายอมให้เขาติเตือน คือเขามีอำนาจตรงนั้น พอถึงวัยที่เราต้องเตือนเขา ต้องเป็นฝ่ายบอกว่า "อย่าดื้อสิ" มันก็ยาก...