cover

เรื่องสั้นๆ

veryshortstories
  • การบันเทิง
  • นิยาย
  • ความรัก
  • 26
  • 535
    โพสต์
  • 9.8K
    ผู้ติดตาม
  • เรื่องสั้น อ่านสนุก และบทความสั้นๆ ที่จะปั่นตะกอนความคิดที่ซ่อนอยู่ใต้สุดของจิตใจ ให้ตะเลิดล่องลอย และรอให้ตกตะกอนนอนก้นอีกครา
  • สร้างเพจเมื่อ 9 ต.ค. 2018
  • เมื่อชาวบ้านลุกขึ้นมาร้องเพลง
    ตอนนี้ชาวบ้านร้านรวงหลายเพจหลายเจ้า ต่างพากันลุกขึ้นมาจับไมค์ ทำ podcast ร้องเพลงกันทั้งบ้านทั้งเมือง... อ่านต่อ
  • นี่คือโพสบ่นไปเรื่อย
    ที่แอดหายหน้าหายตาไปหลายวันนี่ไม่ใช่เรื่องอะไร แอดก็เหนื่อยเท่านั้นเองครับ เหนื่อยกับสารพัดเรื่องรอบตัว ถึงตรงนี้จะเริ่มบ่นแล้ว ใครไม่อยากฟัง กดข้ามได้เลยฮะ... อ่านต่อ
  • เฉลย!!!!
    จากรูปปริศนาที่เอามาให้ลองทายเล่นกันก่อนหน้า คือรูปเจ้าปัญหาอันนี้... อ่านต่อ
  • บทความนี้เขียนไว้เมื่อสามปีที่แล้ว
    วันนี้ลองแกะแคปซูลกาลเวลาอันนี้มาดู แล้วพิจารณาว่าโลกเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วในสามปีที่ผ่านมา... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : โรคระบาด [Pandemic]
    "สถานการณ์ตอนนี้มีผู้เสียชีวิตแล้วราวห้าหมื่นคน ทั่วโลกกำลังพยายามควบคุมอย่างเข้มงวด แต่ทว่าความโกลาหลยังเกิดไปทั่ว ผู้คนต่าง…"... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : วันเด็กของผม
    ผมยืนยิ้มดูภาพเด็กน้อยทั้งชายหญิงยืนเรียงกันอยู่บนเวที บางคนตัวสูงจนดูเด่นกว่าเพื่อนข้าง ๆ บางคนดูตัวเล็กไปถนัดตาเมื่อต้องไปยืนข้างเพื่อนที่ตัวโตกว่ามาก ถ้าเห็นการยืนเรียงไม่ลำดับความสูงแบบตอนนี้ บางคนอาจพาลนึก... อ่านต่อ
  • เพจเรื่องสั้น ๆ ขอบคุณผู้ติดตามครบ 4,000 คน... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : คำอธิษฐานต่อดวงดาว
    คุณเห็นผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงใกล้ ๆ ป้ายรถเมล์นั่นไหม นั่นล่ะเขา ชายหนุ่มที่แก่กว่าฉันสองปี พูดน้อย แต่ถ้าได้พูดบางทีก็มีจ้อไม่หยุด โกรธยาก หายเร็ว มีน้ำใจให้ทุกคนรอบตัวเสมอ และเขาคือคนที่ฉัน...รัก... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : พรหมลิขิตแห่งความคิดถึง
    ถ้าจะให้ขึ้นต้นเรื่องแบบที่น่าเบื่อและจำเจเป็นที่สุดในการบอกเล่าเรื่องราวความรักของคนเรา คงไม่พ้นประโยคที่ว่า... อ่านต่อ
  • Re-post เรื่องสั้น : กาชาปอง
    ตู้ขายของอัตโนมัติเป็นของธรรมดา ราวกับก้อนหินตามข้างถนนที่ไร้คนสนใจ มันตั้งเรียงรายไปตามหน้าบ้านร้านรวงต่างๆ สุดความยาวถนน จะบอกว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีตู้ขายของอัตโนมัติมากที่สุดในโลก ผมว่าก็คงไม่ผิดแน่นอน... อ่านต่อ
  • New!!!
    เรื่องสั้น : ธารน้ำใจ... อ่านต่อ
    1
  • เรื่องสั้น : วันแม่ของผม
    จานข้าวขาหมูเนื้อหนังพร้อมคะน้าลวกน้ำพะโล้วางอยู่ตรงหน้า ผมกำลังยื่นช้อนในมือออกไปเพื่อจะตักมัน พลางน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : ขอโทษ..ผมไม่ได้รักคุณอีกแล้ว
    มือที่เปียกชื้นนั้นกำหูโทรศัพท์ไว้แน่น หัวใจที่เต้นเร็วบ้างช้าบ้างสลับกันไปมาน่าประหลาด อาจเพราะความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นมากมายจากภายใน ทั้งปรีเปรมและปวดร้าวในคราเดียว แต่ผมก็ตัดสินใจกดโทรหาหมายเลขนี้จนได้... อ่านต่อ
  • ว่าด้วยเรื่องของ...ผี
    คนไทยตั้งแต่อดีตหลายพันปี จนกระทั่งทุกวันนี้ยุค 5G เรายังคงผูกพันแน่นแฟ้น แยกกันไม่ออก เรียกได้ว่า ทุกลมหายใจเข้าลมหายใจออก ก็อาจไม่พ้นสิ่งนี้ นั่นคือ "ผี"... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : คำโบราณท่านว่า
    คนโบราณมักมีคำสอนแปลกๆให้เด็กๆทั้งหลายได้จดจำทำตาม บ้างก็มีเหตุมีผลดี บ้างก็ไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กที่ไม่รู้ประสีประสา ก็ยากนักที่เราจะบ่ายเบี่ยงหรือไม่ทำตามที่ถูกสั่งถูกสอนมาอย่างนั้น... อ่านต่อ
  • เรื่องสั้น : ชายผู้สะสมความโดดเดี่ยว
    บางคนกลับรู้สึกแสนอ้างว้าง ทั้งที่เดินอยู่ท่ามกลางมหานครซึ่งผู้คนนับล้านกำลังแข่งขันกันมีชีวิต แม้ในรถเมล์ที่คนเบียดเสียดกันแน่น แต่กลับไร้ซึ่งซุ่มเสียงทักทายใดๆ นอกจากเสียงฝากระบอกโลหะเก็บค่าโดยสารเคาะซ้ำๆ จนน... อ่านต่อ
  • เรื้องสั้น : เสื้อกันฝนใต้เบาะของชายที่เปียกปอน
    ผมเผลอร้องโอย เพราะนมร้อนที่กำลังเดือดอยู่ในพิชเชอร์ ล้นออกมาลวกมือผมเข้า ลูกค้าทั้งร้านจึงหันมามองที่เคาน์เตอร์กันเป็นตาเดียว... อ่านต่อ
  • "ยาย...คือคุณแม่ของคุณแม่"
    ผมเกิดในครอบครัวที่คนสมัยนี้นิยามให้ว่า "ชนชั้นกลาง" ทั้งพ่อและแม่เป็นข้าราชการโดยอาชีพ ผมมีพี่หนึ่ง น้องอีกหนึ่ง รวมสามคนพี่น้อง... อ่านต่อ
  • จงทำ!...ในวันที่คุณยังมีโอกาส
    ระหว่างที่ผมกำลังขับรถตามท้ายรถบรรทุกคันใหญ่ ท้ายรถบรรทุกข้างหน้านั้นเกรอะไปด้วยฝุ่นสีน้ำตาลปกคลุมไปทั่ว คงเป็นเรื่องธรรมดาที่รถบรรทุกจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสกปรกนานา เพราะรถเขาเอาไว้บรรทุก ไม่ได้เอาไปรับส่งนัก... อ่านต่อ
  • สัตว์ประหลาดที่ชื่อว่า "มนุษย์"
    "มนุษย์" เป็นคำใช้เรียกสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างหนึ่งที่อาศัยและแพร่เผ่าพันธุ์อย่างรวดเร็ว และยึดครองดวงดาวสีน้ำเงินที่เรียกว่า โลก เอาไว้อย่างเบ็ดเสร็จ... อ่านต่อ