ตอนที่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
นพ.สสจ. ได้ทำหนังสือถึง ผวจ. ลว.3 พ.ย.62 รายงานพฤติกรรมการกระทำความผิดของนางหนึ่ง ว่า
“ข้อเท็จจจริง ตามรายงานของโรงพยาบาลซึ่งได้แต่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง โดยผลการตรวจสอบไม่สามารถชี้ชัดว่าเป็นกรณีรับฝากเงิน หรือเรียกรับเงิน ประกอบกับการตรวจสอบข้อเท็จจริงยังไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ ดังนั้น เพื่อให้ได้ข้อเท็จจริงที่ชัดเจนประกอบการพิจารณาดำเนินการต่อไป เห็นควรแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวน ดังต่อไปนี้......”
รายงานของ นพ.สสจ.เสนอผู้ว่าราชการจังหวัดให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการซ้ำซ้อน (มี 2 ภาพ กดถัดไป)
ทั้งที่ ข้อเท็จจริงโรงพยาบาล ทำหนังสือแจ้งว่า “...พบมูลกรณีที่ควรกล่าวหาว่ากระทำความผิดวินัยร้ายแรง เห็นควรแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนเพื่อดำเนินการทางวินัย ....รายละเอียดปรากฏตามรายงานผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงที่ส่งมาด้วย” ซึ่งระบุชัดเจนว่า “พฤติการณ์ของนางหนึ่ง มีมูลที่ควรกล่าวหาว่าได้กระทำความผิดวินัยร้ายแรง และนางหนึ่งให้การรับสารภาพว่าได้รับเงินจำนวน 40,000 บาทจากผู้เสียหาย เพื่อดำเนินการอย่างหนึ่งอย่างใดที่มิชอบด้วยกฎหมาย โดยให้ถ้อยคำเป็นหนังสือต่อคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง”
รายงานของโรงพยาบาลที่ชี้ชัดว่ากรณีมีมูลเห็นควรแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรง ( มี 4 ภาพ กดถัดไป)
นพ.สสจ. มิได้ดำเนินการตามที่โรงพยาบาลรายงานเข้ามา แต่เสนอให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อนกับคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาลซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาลำดับต้นของนางหนึ่ง ทำให้เอกสารทางราชการของโรงพยาบาลขัดแย้งกับรายงานของสำนักงานสาธารณสุข ส่งผลให้เรื่องร้องเรียนกรณีนางหนึ่ง ต้องใช้เวลาในการสืบหาข้อเท็จจริงใหม่อีกครั้ง อันก่อให้เกิดความล่าช้า ไม่เป็นธรรม
ผู้ว่าราชการจังหวัดได้ลงนามแต่งตั้งคณะกรรมการสืบข้อเท็จจริงตามที นพ.สสจ.เสนอ ผู้เสียหายจึงได้ทำหนังสือถึงคัดค้านและติดตามเรื่องถึง 4 ฉบับ แต่ผู้ว่าราชการจังหวัดมิได้ดำเนินการสั่งการใดๆ โดยทาง เจ้าหน้าที่ สสจ.แจ้งว่าเป็นดุลพินิจของผู้ว่าราชการจังหวัด
เพื่อความเป็นธรรมในการใช้กฎหมาย จึงใคร่ขอความคิดเห็นจากผู้อ่าน ดังนี้
ประการที่ 1 รายงานของ นพ.สสจ.ไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น โดยรายงานว่าคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาลทำงานบกพร่อง จะถือว่าเป็นรายงานเท็จ อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 162 (4) คือลงนามรับรองข้อความอันมุ่งพิสูจน์ความจริงอันเป็นเท็จ หรือไม่
ประการที่ 2 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาใหม่ก่อให้เกิดการทำงานซ้ำซ้อน ล่าช้า และไม่เป็นธรรม จะถือว่าขัดต่อพ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 90 และบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 มาตรา 41 (2) และมาตรา 53 หรือไม่
ประการที่ 3 การแต่งต้่้งคณะกรรมการสืบสวนใหม่ ทัั้งที่ คณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล ได้ชี้มูลว่าเป็นกรณีความผิดวินัยร้ายแรง เป็นการกระทำที่ไม่ปฏิบัติตามมาตรา 93 พ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 ที่กำหนดให้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรงต่อไปหริอไม่
กฎหมายที่เีกี่ยวข้อง (มี 5 ภาพ กดถัดไป)
ทางนิติกร สสจ.ได้อ้างว่า เป็นการใช้ดุลพินิจของ ผวจ.ซึ่งกฎหมายให้อำนาจไว้ แต่เมื่อพิจารณาพ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 90 ถึงมาตรา 93 ได้กำหนดขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยไว้ชัดเจน
หากเกิดปัญหาความขัดแย้งในการตีความกฎหมายเช่นนี้ คงต้องนำเรื่องให้เป็นผู้พิจารณาชี้ขาดต่อไป เพื่อให้เกิดความชัดเจนในพยานหลักฐานจึงได้ทำหนังสือคัดค้านการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อน
โปรดคลิกติดตาม https://www.blockdit.com/posts/655c9c6caa9f82a63c1051c25
โปรดอ่าน
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรง พยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
