ตอนที่ 35 การบังคับใช่้กฎหมายในระดับกระทรวง
เมื่อผู้เสียหายมีหนังสือ ลว.5 พ.ย.64.ถึงปลัดกระทรวงมหาดไทย เพื่อขอให้หน่วยงานและเจ้าหน้าที่ปฏิบัติตามกฎหมายและบังคับใช้กฎหมายโดยเคร่งครัด หาก ผวจ.มิได้พิจารณาและทำคำสั่งในหนังสือทั้ง 4 ฉบับดังกล่าว ใคร่ขอให้ดำเนินการทางวินัยและทางกฎหมายกับ ผวจ. และหัวหน้าสำนักงานจังหวัด และมีหนังสือ ลว.1 มี.ค.65 ติดตามเรื่องร้องเรียนดังกล่าว
ปลัดกระทรวงมหาดไทย ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาซึ่งมีอำนาจสั่งบรรจุตามมาตรา ๕๗ มิได้สั่งให้ดำเนินการสืบสวนหรือพิจารณาในเบื้องต้นว่ากรณีมีมูลที่ควรกล่าวหาหรือไม่
หากแต่พบว่าหัวหน้าผู้ตรวจราชการกระทรวงมหาดไทย ลงนามในฐานะปฏิบัติราชการแทนปลัดกระทรวงมหาดไทยในหนังสือถึง ผวจ. ลว.10 ก.พ.65 แจ้งว่า “ขอให้จังหวัด (อันได้แก่ ผวจ.และหัวหน้าสำนักงานจังหวัด) ซึ่งเป็นผู้ถูกร้องเรียน ตรวจสอบข้อเท็จจริงและพิจารณาตามอำนาจหน้าที่ โดยให้ความคุ้มครองแก่ผู้ร้องและผู้ที่เกี่ยวข้อง อย่าให้ต้องรับภัยหรือความไม่ชอบธรรมอันเนื่องมาจากการร้องเรียน การเป็นพยาน หรือการให้ข้อมูลนั้น แล้วรายงานผลพร้อมความเห็นและเอกสารหลักฐานที่เกี่ยวข้องให้กระทรวงมหาดไทยและแจ้งผู้ร้องทราบด้วย”
หนังสือกระทรวงมีถึง ผวจ.เพื่อให้ตรวจสอบข้อเท็จจริง
ปลัดกระทรวง มีเจตนาที่จะไม่ดำเนินการทางวินัยกับ ผวจ. เนื่องจากมีคำสั่งให้ ผวจ.ตรวจสอบการกระทำความผิดของตนเองและทำหนังสือชี้แจงผู้เสียหาย ทั้งที่หนังสือร้องเรียนของผู้เสียหาย เป็นการกล่าวหาข้าราชการในสังกัดกระทรวงมหาดไทยกระทำผิดวินัยตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 และบรรยายความผิดจำนวน 37 หน้า พร้อมนำส่งพยานเอกสารจำนวน 30 ฉบับ ปลัดกระทรวงมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 90 และมาตรา 91
กล่าวคือ ต้องรีบดำเนินการ หรือสั่งให้ดำเนินการสืบสวนหรือพิจารณาในเบื้องต้นว่ากรณีมูลที่ควรกล่าวหา ผวจ.และหัวหน้าสำนักงานจังหวัดหรือไม่ โดยเร็วด้วยความยุติธรรมและโดยปราศจากอคติ
แต่ปลัดกระทรวงซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาที่มีอำนาจสั่งบรรจุตามมาตรา ๕๗ ละเลยการสั่งการให้ดำเนินการสืบสวนหรือพิจารณาในเบื้องต้นว่ากรณีมูลที่ควรกล่าวหาหรือไม่ ตามบทบัญญัติพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 91 กำหนดไว้ ก่อให้เกิดความล้าช้าและไม่เป็นธรรม ซึ่งถือเป็นการกระทำผิดวินัยตามบทบัญญัติ มาตรา 90วรรคสอง
เมื่อปลัดกระทรวง ไม่เร่งดำเนินการปล่อยเวลาล่วงเลยมากว่า 3 เดือน และชี้แจงเป็นหนังสือที่มีรูปแบบ (Platform) เดียวกันกัน คือ “ขอให้ผู้ถูกกล่าวหาตรวจสอบข้อเท็จจริงและพิจารณาตามอำนาจหน้าที่ โดยให้ความคุ้มครองแก่ผู้ร้องและผู้ที่เกี่ยวข้อง อย่าให้ต้องรับภัยหรือความไม่ชอบธรรมอันเนื่องมาจากการร้องเรียน การเป็นพยาน หรือการให้ข้อมูลนั้น แล้วรายงานผลพร้อมความเห็นและเอกสารหลักฐานที่เกี่ยวข้อง”
โดยไม่แยกแยะว่าเรื่องร้องเรียนนั้นว่าเป็นเรื่องอะไรและฎหมายกำหนดหน้าที่ กระบวนการ ขั้นตอนและวิธีการไว้อย่างไรบ้าง ซึ่งเป็นการไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติที่กฎหมายกำหนดไว้
ตัวอย่างนี้ สะท้อนให้เห็นการปฏิบัติราชการของเจ้าหน้าที่ของแต่ละหน่วยงานที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายและตีความกฎหมายโดยไม่เป็นธรรม ทำให้ประชาชนไม่สามารถเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐานที่บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฯ มาตรา 41 (1) และ(2) กำหนดไว้
อันได้แก่ สิทธิในการเสนอเรื่องราวร้องทุกข์ต่อหน่วยงานของรัฐและได้รับแจ้งผลการพิจารณาโดยรวดเร็ว และสิทธิในการได้รับทราบและเข้าถึงข้อมูลหรือข่าวสารสาธารณะในความครอบครองของหน่วยงานรัฐตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 มาตรา 9
อีกทั้ง สะท้อนให้เห็นว่า เจ้าหน้าที่ของรัฐและหน่วยงานรัฐซึ่งทำกระทำการแทนรัฐ ละเว้นการดูแลให้มีการปฏิบัติตามและบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด และไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารในครอบครองของหน่วยงานของรัฐ อีกทั้งตัด สิทธิของประชาชนที่จะติดตาม และเร่งรัดให้รัฐดำเนินการ ด้วยการชี้แจงว่า “ผู้เสียหายไม่ใช่คู่กรณีตามมาตรา 5 แห่งพ.ร.บ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง 2539” ซึ่งเป็นการตีความโดยมิชอบด้วยกฎหมาย
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน มิใช่เกิดจากประชาชนมีความคิดเห็นแตกต่างกัน หากเกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยงานรัฐที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย และบังคับใช้กฎหมายอย่างเลือกปฏิบัติ บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฯ มิได้ก่อให้เกิดปัญหา แต่การบังคับใช้กฎหมายและการตีความกฎหมายของเจ้าหน้าที่มิได้เป็นไปตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญฯ ต่างหากที่ก่อให้เกิดปัญหา
คงต้องตั้งคำถามว่า เราจะปล่อยให้รัฐธรรมนูญฯเป็นเพียงเสือกระดาษและให้เจ้าหน้าที่ใช้อำนาจโดยมิชอบ ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย บังคับใช้กฎหมายเพื่อประโยชน์ของตนและละเมิดสิทธิของประชาชนเช่นนี้หรือ? และประชาชนจะต้องดำเนินการอย่างไร จึงจะมีการสอบสวนวินัยข้าราชการที่กระทำความผิดตามกฎหมาย
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
