28 ธ.ค. 2023 เวลา 08:32 • ข่าว

ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติราชการของจังหวัด

เมื่อทางสำนักงานจังหวัด ทำหนังสือ ลว.8 ต.ค.64 ชี้แจงสอดคล้องกับ นพ.สสจ.พร้อมส่งสำเนารับรองความถูกต้องตามหนังสือ ลว.12 ก.พ.63 (โปรดดูตอนที่ 29) แสดงให้เห็นว่าหนังสือ ลว.12 ก.พ.63 ทางจังหวัดส่งเรื่องให้ สสจ.ซึ่งเป็นหน่วยงานเกี่ยวข้องโดยตรงดำเนินการ ทำให้หนังสือร้องเรียนของผู้เสียหายทั้ง 4 ฉบับที่ร้องขอ (หนังสือของผู้เสียหายที่มีถึง ผวจ. ลว.20 ม.ค.63 ลว.5 ม.ค.63 ลว.12 ม.ค.63 และลว.21 ม.ค.63) ไม่มีการลงนาม และทำคำสั่งใดๆของ ผวจ.แต่อย่างใด
ทั้งที่เป็นเรื่องการดำเนินการทางวินัย และเป็นเรื่องการบริหารงานบุคคลซึ่งเป็นอำนาจเฉพาะตัวของผู้ว่าราชการจังหวัด ก่อ่ให้เกิดผลทางกฎหมาย ดังนี้
เอกสารที่ยืนยันว่าหนังสือที่มีถึง ผวจ.ไม่ถูกนำเสนอให้ ผวจ.พิจารณาและทำคำสั่ง
(1) เหตุใด ผวจ.หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติราขการแทน ผวจ. ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาซึ่งมีอำนาจสั่งบรรจุตามมาตรา ๕๗ จึงละเว้นหน้าที่ในการดำเนินการตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา 90 และหน้าที่ในการบริหารราชการตามกฎหมาย รวมทั้งหน้าที่ในการกำกับดูแลการปฏิบัติราชการอันของข้าราชการซึ่งประจำอยู่ในจังหวัดนั้น ให้ปฏิบัติราชการให้เป็นไปตามกฎหมาย หรือ ยับยั้งการกระทำใด ๆ ของข้าราชการในจังหวัดที่ขัดต่อกฎหมาย ระเบียบ
ข้อบังคับ ตามบทบัญญัติพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 มาตรา 57 (1) และ(4)
(2) การปฏิบัติราชการของสำนักงานจังหวัดที่ไม่เสนอหนังสือให้ ผวจ.พิจารณาเช่นนี้ขัดต่อพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา 83 ซึ่งบัญญัติข้อห้ามข้าราชการพลเรือน ต้องไม่ปฏิบัติราชการอันเป็นการกระทำการข้ามผู้บังคับบัญชาเหนือตน และพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ ข้อ 26 ที่กำหนดให้การสั่งราชการ โดยปกติต้องทำเป็นลายลักษณ์อักษร หรือไม่ อย่างไร
(3) หนังสือจากหน่วยงานราชการและประชาชนที่มีถึง ผวจ. ปรากฏว่า สำนักงานจังหวัดส่งเรื่องให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการ โดยให้หัวหน้ากลุ่มงานกฎหมาย พิจารณา ลงนาม เสนอให้ นพ.สสจ.ดำเนินการ ตามภาพถ่ายข้างล่างนี้ อันก่อให้เกิดความสงสัยว่าเหตุใดหัวหน้ากลุ่มงานกฎหมายซึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของ นพ.สสจ. จึงลงนามและสั่งการให้ นพ.สสจ.ก่อน และบางฉบับ นพ.สสจ.สั่งการว่า ส่งให้นิติการดำเนินการ ทั้งที่หัวหน้ากลุ่มงานกฎหมายได้พิจารณา ลงนามเสนอนพ.สสจ.แล้ว
หนังสือที่นิติกรชำนาญการพิเศษพิจารณาลงนามสั่งการ นพ.สสจ.
(4) งานธุรการจังหวัดนี้แตกต่างจากจังหวัดอื่น ๆ กล่าวคือ จังหวัดอื่นๆ จะเสนอให้ ผวจ.หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติราชการ(โดยมีการจัดทำบันทึกข้อความสรุปด้วยหรือไม่ก็ตามพร้อมแนบหนังสือร้องเรียน) พิจารณา ลงนามและสั่งการก่อนถูกส่งไปยังหน่วยงานภายนอก (สสจ.สังกัดกระทรวงสาธารณสุขถือเป็นหน่วยงานภายนอก) ตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ ข้อ 26 ดังเช่นผังการดำเนินงานของศูนย์ดำรงธรรมตามภาพข้างล่างนี้
เหตุใด การปฏิบัติงานของศูนย์ดำรงธรรมของจังหวัดนี้จึงแตกต่างจากจังหวัดอื่นๆ อีกทั้งขัดต่อพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546 ข้อ 37 กำหนดให้เป็นหน้าที่ของผู้บังคับบัญชา (ผวจ.) ที่จะต้องตรวจสอบให้ข้าราชการปฏิบัติงานให้แล้วเสร็จตามกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
ขั้นตอนการดำเนินงานของศุนย์ดำรงธรรมจังหวัดที่มีการสั่งการของ ผวจ.
(5) ผวจ.มีหนังสือ ลว.28 ก.พ.63 ตัดสิทธิการติดตามเรื่องของผู้เสียหาย โดยแจ้งว่าผู้เสียหายไม่ใช่คู่กรณีตาม มาตรา 5 แห่ง พระราชบัญญัติ วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 ทั้งที่ ผู้เสียหายเป็นผู้ยื่นคำขอให้ดำเนินการทางวินัยมาตั้งแต่แรก และเป็นผู้ยื่นคำขอคัดคานการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อนกับคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
เหตุใด ผวจ.จึงตีความว่าผู้เสียหายไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีสิทธิเข้ามาในกระบวนการดำเนินการทางวินัยในขั้นตอนใดๆ ทั้งที่ การแต่งตั้งกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อน ก่อให้เกิดความล่าช้า และไม่เป็นธรรม อันเป็นการกระทบต่อสิทธิของโจทก์ตามรัฐธรรมนูญฯมาตรา 41 (1) และ (2)
(6) เหตุใด ผวจ.จึงเพิกเฉยไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย และปล่อยให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อนขัดต่อ พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา 90 และมาตรา 93
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ปัญหาที่ต้องพิจารณา คือเหตุการบริหารงานของ ผวจ.จึงไม่เป็นไปตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฯ เพื่อให้ได้ความชัดเจน จึงได้ทำหนังสือร้องขอความเป็นธรรมต่อปลัดกระทรวงมหาดไทย และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยต่อไป
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
โฆษณา