ตอนที่ 24 การตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ผู้เสียหายทำหนังสือถึงประธานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ ลว.11 พ.ค.64 ขอใช้สิทธิตามมาตรา 33 แห่ง พ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ.2540 ให้คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการเข้าตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารทั้ง 5 รายการ และทำหนังสือติดตามเรื่อง ลว.9 ก.ค64 ขอทราบผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารและขอให้บังคับใช้กฎหมายโดยเคร่งครัด
หนังสือติดตามเรื่องของผู้เสียหาย
ต่อมาคณะอนุกรรมการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารของราชการ จึงมีหนังสือด่วนที่สุดถึงผู้ว่าราชการจังหวัด ลว.15 ก.ค.64 แจ้งว่า “เนื่องจาก ข้อเท็จจริงยังไม่ชัดเจนเพียงพอที่จะพิจารณาเป็นยุติได้ จึงขอทราบข้อเท็จจริงพร้อมให้ส่งเอกสารประกอบการพิจารณา ดังนี้
1. ขอให้จังหวัดชี้แจงเหตุผลและข้อเท็จจริงที่ไม่มีข้อมูลข่าวสารรายการที่ 2 ถึงรายการที่ 6 โดยให้ชี้แจงแต่ละรายการโดยละเอียด
2. ในการขอข้อมูลข่าวสารของผู้ร้องตามหนังสือ ลว.8 ม.ค.64 ผู้ร้องได้มีหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัดโดยตรง ผู้ร้องจึงเข้าใจว่าในการดำเนินการจะต้องมีคำสั่งหรือข้อสั่งการของผู้ว่าราชการจังหวัดนั้น ขอให้จังหวัดส่งคำสั่งที่ให้สาธารณสุขจังหวัดมีหน้าที่และอำนาจในการปฏิบัติราชการแทนผู้ว่าราชการจังหวัดไปยังคณะอนุกรรมการเพื่อประกอบการพิจารณาต่อไปด้วย
3. ข้อชี้แจงอื่นๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อการตรวจสอบความมีอยู่ของเอกสารของอนุกรรมการฯ”
หนังสือของคณะอนุกรรมการข้อมูลข่าวสารให้ ผวจ.ชี้แจง
หนังสือฉบับนี้ ไม่มีการพิจารณา ลงนาม และสั่งการใดๆ ของผู้ว่าราชการจังหวัดหรือผู้ที่ได้รับมอบอำนาจให้ปฏิบัติราชการแทน เรื่องยังคงถูกส่งให้สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดดำเนินการในฐานะผู้ได้รับมอบอำนาจให้ปฏิบัติราชการแทนตามที่ นพ.สสจ.ชี้แจง ทั้งที่คณะอนุกรรมการฯ มีหนังสือถึง ผวจ.โดยตรง แต่หนังสือกลับถูกส่งมาที่กลุ่มงานนิติการก่อน เพื่อให้นิติกรชำนาญการพิเศษเป็นผู้พิจารณา ลงนาม และสั่งการ เสนอให้ นพ.สสจ.เพื่อโปรดทราบและพิจารณา เห็นควรชี้แจงข้อเท็จจริง
ต่อคณะอนุกรรมการตรวจสอบข้อมูลทราบ และนพ.สสจ.ลงนามรับทราบ เช่นเดียวกับหนังสือ ลว.19 มี.ค.64 ดังที่ได้กล่าวมาในตอนที่ 22
ขั้นตอนการปฏิบัติงานของจังหวัดนี้แตกต่างกว่าจังหวัดอื่นๆ ประชาชนมีหนังสือร้องเรียนขอความเป็นธรรมต่อผู้ว่าราชการจังหวัด แต่ธุรการของจังหวัดไม่เสนอหนังสือให้ ผวจ.พิจารณาสั่งการ แต่ส่งให้หน่วยงานที่ถูกร้องเรียนและเป็นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องโดยตรง เพื่อดำเนินการแทนในฐานะผู้รับมอบอำนาจให้ปฏิบัติราชการแทนตามที่ นพ.สสจ.ชี้แจง
ซึ่งเป็นการขัดแย้งกับบทบัญญัติในพระราชกฤษฎีกา ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ มาตรา 38 ที่กำหนดว่าส่วนราชการใดได้รับการติดต่อสอบถามเป็นหนังสือจากประชาชน หรือส่วนราชการด้วยกัน ให้เป็นหน้าที่ของส่วนราชการนั้นจะต้องตอบคำถามหรือแจ้งการดำเนินการ
ผู้เสียหายและคณะอนุกรรมการฯ มีหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัดมาโดยตลอด แต่หนังสือไม่ถูกเสนอให้ผู้ว่าราชการจังหวัดพิจารณาและสั่งการ จังหวัดกลับส่งเรื่องให้สำนักงานสาธารณสุขซึ่งเป็นหน่วยงานที่ถูกร้องเรียนและเกี่ยวข้องดำเนินการโดยตรง ไม่ผ่านการพิจารณาและสั่งการของผู้ว่าราชการจังหวัด ทั้งที่หนังสือทั้ง 5 รายการระบุตำแหน่งของผู้รับไว้ชัดเจนว่า “เรียน ผู้ว่าราชการจังหวัด”ทุกฉบับ เหตุใดงานธุรการของจังหวัดจึงมิได้เก็บสำเนาหนังสือดังกล่าวไว้
ปัญหาที่เกิดขึ้น คือ การปฏิบัติหน้าที่ของ ผวจ.หรือ นพ.สสจ. ที่ทำให้ผู้เสียหายไม่สามารถเข้าถึงสิทธิในการเสนอเรื่องราวร้องทุกข์และได้รับแจ้งผลการพิจารณาโดยรวดเร็วและสิทธิในการได้รับทราบและเข้าถึงข้อมูลในความครอบครองของหน่วยงานรัฐตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญฯมาตรา 41 (1) และ(2) และ พ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ.2540 มาตรา 9 วรรคสาม และหน่วยงานใดที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
