29 ธ.ค. 2023 เวลา 13:26 • ข่าว

ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง

แม้ว่าจังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารตามที่ผู้เสียหายร้องขอทั้ง 4 ฉบับ แต่ได้มีข้อที่น่าสงสัยจากการประทับตราลงรับหนังสือ กล่าวคือ
หนังสือฉบับที่ 1 ลว.20 ม.ค.63 ปรากฏว่ามีการประทับตราลงรับ เมื่อ 5 ก.พ.63 และสสจ.ลงรับ 5 ก.พ.63 เวลา ๑๖.๐๐น. และกลุ่มงานนิติการ ลงรับ 6 ก.พ.2563 ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่ผู้เสียหายส่งหนังสือฉบับที่ 2 ทั้งที่งานธุรการลงรับหนังสือเมื่อ 20 ม.ค.63
หนังสือฉบับที่ 2 ลว.5 ก.พ.63 ไม่ปรากฏการประทับตราลงรับหนังสือแต่อย่างใด แต่เจ้าหน้าที่ธุรการคนเดิมลงรับหนังสือ 5 ก.พ.63 อีกเช่นกัน
หนังสือฉบับที่ 3 ลว.12 ก.พ.63 มีการประทับตราลงรับหนังสือของศูนย์ดำรงธรรมจังหวัด เมื่อวันที่ 12 ก.พ.63 เวลา ๑๐.๓๐ น. ศาลากลางจังหวัด เมื่อวันที่ 21 ก.พ.63 ไม่ปรากฏเวลา และสำนักงานจังหวัดประทันตรา ลงรับเมื่อ 12 ก.พ.63 ไม่ปรากฏเวลา
หนังสือฉบับที่ 4 ลว.21 ก.พ.63 มีการลงรับจากเจ้าหน้าที่ของศูนย์ดำรงธรรมจังหวัด แต่ไม่มีการประทับตรารับหนังสือแต่อย่างใด
หนังสือฉบับที่ 5 ลว. 8 ม.ค.63 ปรากฏการลงรับหนังสือของศาลากลางจังหวัด เมื่อวันที่ 8 ม.ค.64 สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสระบุรี เมื่อวันที่ 12ม.ค.64 เวลา 13.57 น. และกลุ่มงานนิติการเมื่อวันที่ 12 ม.ค.64 เวลา 14.39 น.
หนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ผู้เสียหายร้องขอมีการประทับตราลงรับศาลากลางจังหวัด
ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร จังหวัดไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารและเมื่อผู้เสียหายทำหนังสือร้องเรียนและโต้แย้งกับคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร จังหวัดได้ชี้แจงเหตุผลไม่ตรงกับข้อเท็จจริง และชี้แจงว่าจังหวัดส่งเรื่องให้ สสจ.ในฐานะหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อดำเนินการในฐานะผู้ได้รับมอบอำนาจ แต่จากการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารและหลักฐานการลงรับหนังสือจากธุรการของจังหวัด พบว่า
หนังสือฉบับที่ 1 และฉบับที่ 2 ลงรับพร้อมกัน เหตุใดธุรการไม่ลงรับตามที่ที่ลงในสำเนาของผู้เสียหาย
หนังสือฉบับที่ 1 ที่ 3 และที่ 5 ล้วนมีการประทับตราลงรับที่ศาลากลางจังหวัด เหตุใดตอนส่งหนังสือออกไปให้กับสำนักงานสาธารณสุขซึ่งเป็นหน่วยงานภายนอก จึงไม่มีการนำเสนอ ผวจ.พิจารณาและลงนามทำคำสั่ง ทั้งที่หนังสือระบุตำแหน่งผู้รับ คือ ผวจ. ไว้ชัดเจน
หนังสือฉบับที่ 3 มีการลงรับของศูนย์ดำรงธรรมจังหวัด และศาลากลางจังหวัด ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ธุรการมิได้ส่งเรื่องให้ สสจ.โดยตรง แต่มีการเสนอเรื่องให้ ผวจ.โดยมีการประทับตราลงรับของศาลากลางจังหวัด ก่อนที่จะส่งออกไปยังสำนักงานสาธารณสุขจังหวัด
ด้วยความไม่ชัดเจนในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ สสจ.และจังหวัด จึงเกิดข้อสงสัยดังนี้
(1) เหตุใด นพ.สสจ.จึงรายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงในรายงานของ รพ. และเสนอให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำหน้าที่ซ้ำซ้อน ทั้งที่ พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 83 (1) ห้ามข้าราชรายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา การรายงานโดยปกปิดข้อความซึ่งควรต้องแจ้ง ถือว่าเป็นรายงานเท็จด้วย
(2) เหตุใด ผวจ. จึงไม่พิจารณาและดำเนินการตามหนังสือร้องขอความเป็นธรรมของผู้สียหายทั้ง 4 ฉบับ และไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร ปล่อยให้คณะกรรมการสืบสวนทำงานซ้ำซ้อนจากก่อให้เกิดความล่าช้าและไม่เป็นธรรม ซึ่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 90 วรรคสอง ถือว่าเป็นการกระทำที่ผิดวินัย
(3) เหตุใด สำนักงานจังหวัด ซึ่งมีหน้าที่ช่วยเหลือ สนับสนุนการปฏิบัติงานของ ผวจ.จึงไม่เสนอหนังสือที่ประชาชนและหน่วยงานของรัฐมีถึง ผวจ.ให้ ผวจ.พิจารณา
ทั้งที่เป็นเรื่องบริหารงานบุคคลอยู่ในอำนาจหน้าที่ของ ผวจ.โดยตรง เป็นอำนาจเฉพาะตัวตามคำสั่งที่ 3113/2561 ลว.8 ต.ค.61 ข้อ 2.3 และ ข้อ 6.4 (ตอนที่ 27)
(4) เหตุใด ผวจ.จึงลงนามในหนังสือ ลว.28 ก.พ.63 แจ้งว่า “ผู้เสียหายไม่ใช่คู่กรณีไม่มีสิทธิเข้ามาในกระบวนการดำเนินการทางวินัยในขั้นตอนใดๆ” ทั้งที่ ผู้เสียหายเป็นผู้ได้รับความเสียหายจากการดำเนินการทางวินัยที่ล่าช้าและไม่เป็นธรรม เนื่องจากการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อน และร้องเรียนให้ดำเนินการทาง
วินัยกับข้าราชการเพิ่มเติมซึ่งเป็นการใช้สิทธิตามรัฐธรรมนูญฯ มาตรา 41 (2) และ
มาตรา 51 แต่ ผวจ.มิได้ดำเนินการใดๆ อันเป็นการยับยั้งการปฏิบัติราชการที่ไม่เป็นไปตามกฎหมาย ทั้งที่รัฐธรรมนูญฯ มาตรา 53 กำหนดให้รัฐต้องปฏิบัติตามกฎหมายและบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด
ด้วยความไม่ชัดเจนว่าสำนักงานสาธารณสุขหรือจังหวัดที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย ทำให้ผู้เสียหายทำหนังสือร้องเรียนหัวหน้าสำนักงานจังหวัดและ ผวจ.ต่อปลัดกระทรวงขอให้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและดำเนินการทางวินัยกับหัวหน้าสำนักงานจังหวัด และผู้ว่าราขการจังหวัด
กฎหมายที่เกี่ยวของ
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
โฆษณา