ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
เรื่องร้องเรียนของผู้เสียหายเกิดขึ้นจากเรื่องเล็กๆ แต่เรื่องบานปลายจนกลายเป็นตัวอย่างสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาการบังคับใช้และตีความกฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐและหน่วยงานรัฐที่ไม่ให้การรับรองและคุ้มครองประชาชนตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฯ ที่ถือเป็นกฎหมายสูงสุดที่ใช้ในการปกครองประเทศ บทบัญญัติหรือการกระทำใดจะขัดหรือแย้งมิได้ ตามบทบัญญัติในมาตรา 5 ทำให้ผู้เสียหายเข้าไม่ถึงสิทธิในการเสนอเรื่องราวร้องทุกข์ต่อหน่วยงานของรัฐและได้รับแจ้งผลการพิจารณา
โดยรวดเร็ว (ใช้เวลาถึง 1 ปี 2 เดือน) และได้รับทราบและเข้าถึงข้อมูลหรือข่าวสารสาธารณะในความครอบครองของหน่วยงานรัฐตามที่กฎหมายบัญญัติ (ใช้เวลาถึง 11 เดือน) ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 41 (1) และ(2)
ขั้นตอนการดำเนินการทางวินัย
ในขั้นตอนของรพ. หัวหน้าและรองหัวหน้ากองการพยาบาลละเว้นการดำเนินการตามคำสั่งของ ผอ.รพ.ที่สั่งให้สอบข้อเท็จจริง ทำให้การดำเนินการทางวินัยล่าช้าไป 1 เดือน (ตอนที่ 1) เมื่อเรื่องไปถึงสำนักงานสาธารณสุข มีการเก็บ-ซ่อน ไม่เสนอหนังสือให้ นพ.สสจ พิจารณาดำเนินการ จึงไม่มีการดำเนินการใดๆ เป็นเวลา 1 เดือน เมื่อผู้เสียหายมีหนังสือร้องเรียนเพิ่มติมให้สอบข้อเท็จจริงและดำเนินการทางวินัยกับผู้เก็บ-ซ่อน ไม่เสนอหนังสือรายงาน รพ. นายแพทย์ สสจ.ก็มิได้ดำเนินการใดๆ
เมื่อมีการติดตามเรื่อง นพ.สสจ.ทำหนังือรายงาน ผวจ.ไม่ตรงกับ รายงานของ รพ.ที่รายงานขึ้นมาตามลำดับชั้นและเสนอให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน อันเป็นการไม่ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา 90-93 กฎ ก.พ.ว่าด้วยการดำเนินการทางวินัย พ.ศ.2556 ข้อ 6 และข้อ 15 (ตอนที่ 3) ประกอบกับผู้ว่าราชการสั่งให้ตรวจสอบและดำเนินการตามกฎหมาย แต่ก็มิได้ปฏิบัติตามกฎหมายแต่อย่างใด (ตอนที่ 13) อันเป็นการขัดต่อรัฐธรรมนูญฯ มาตรา 53
ขั้นตอนการการขอข้อมูลข่าวสาร
นพ.สสจ.ปฏิบัติราชการแทน ผวจ. ไม่ยอมปิดเผยข้อมูลข่าวสารตามที่ร้องขอ ชี้แจงเหตุแห่งการไม่เปิดเผยข้อมูลไม่ตรงกับข้อเท็จจริง เมื่อมีการร้องเรียนต่อคณะกรรมการข้อมูลมูลข่าวสาร นพ.สสจ.เปิดเผยข้อมูลเพียงบางส่วน และชี้แจงต่อคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารไม่ตรงกับข้อเท็จจริง (ตอนที่ 20 ตอนที่ 22 แบะตอนที่ 25) ทำให้ผู้เสียหายเข้าไม่ถึงสิทธิในการได้รับทราบข้อมูลข่าวสารตามรัฐธรรมนูญฯ มาตรา 41(1) และ พ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของทางราชการ พ.ศ.2540 มาตรา 9
ผู้เสียหาย ได้มีหนังสือถึงผู้ว่าราขการจังหวัด เพื่อร้องเรียนขอความเป็นธรรมในชั้นดำเนินการสอบวินัยและขอข้อมูลข่าวสารประมาณเกือบ 15 ฉบับ แต่ไม่สามารถเข้าถึงความเป็นธรรมได้แต่อย่างใด อีกทั้งพบว่าเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานรัฐ ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายและตีความกฎหมายอย่างไม่เป็นธรรม ไม่ให้การรับรนองสิทธิขั้นพื้นฐานของประชาชนที่ได้รับการรับรองตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ อีกทั้ง มีการเลิอกปฏิบัติ เพราะหากประชาชนแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานย่อมถูกดำเนินดดีอาญา
แต่ข้าราชการของหน่วยงานรัฐทุจริตหลอกลวงเอาผลประโยชน์กลับช่วยเหลือกัน และรายงานเท็จ ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายจนเป็นเรื่องปกติ จนผู้เสียหายกลายเป็นจำเลยของสังคมที่ไปร้องเรียนและฟ้องร้องไม่เลิกรา
ปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม มิใช่รัฐธรรมนูญฯ และกฎหมายไม่ดี แต่ปัญหาที่แท้จริงคือการบังค้บใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่ที่ไม่เคร่งครัด ปล่อยปละละเลย ไม่ปฏิบัติหน้าที่ ที่กฎหมายกำหนด อันก่อให้เกิดปัญหาความขัีดแย้งที่นับวันจะทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
