ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
เมื่อผู้เสียหายทำหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัด เพื่อคัดค้านการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อนและร้องเรียนเพิ่มเติมจำนวน 4 ฉบับ คือ ลว.20 ม.ค.63 ลว.5ก.พ.63 ลว.12 ก.พ.63 ลว.21 ก.พ.63 แต่ ผวจ.มิได้ดำเนินการใดๆ ทำให้การสืบข้อเท็จจริงยังดำเนินไปจนเสร็จสิ้น ขัดกับพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือนพ.ศ. 2551 มาตรา 90 มาตรา 91 และมาตรา 93 และกฎ ก.พ. ว่าด้วยการดำเนินการทางวินัย พ.ศ. 2556 ข้อ 5 วรรคท้าย ข้อ 6 และข้อ 15 แต่อย่างใด
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ผํู้ว่าราชการจังหวัดมีหนังสือถึงผู้เสียหายลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2563 แจ้งว่า
"...ขณะนี้ผู้บังคับบัญชาซึ่งมีอำนาจสั่งบรรจุตามมาตรา 57 ได้แต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยแก่ข้าราชการทั้งสองราย และการดำเนินการเป็นไปตามกฎ กพ.ว่าด้วยการดำเนินการทางวินัย พ.ศ. 2556 อนึ่ง การดำเนินการทางวินัยเป็นกระบวนการในการบริหารงานบุคคลของทางราชการ เป็นการกระทำทางปกครอง ไม่ว่าจะเป็นวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองหรือการพิจารณาทางปกครอง ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการ ดำเนินการประกอบด้วย “เจ้าหน้าที่” กับ “คู่กรณี”และ
โดยพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 ได้ให้ความหมาย คำว่า “คู่กรณี” หมายความว่า ผู้ยื่นคำขอหรือผู้คัดค้านคำขอ ผู้อยู่ในบังคับหรือจะอยู่ ในบังคับของคำสั่งทางปกครอง และผู้ซึ่งได้เข้ามาในกระบวนการพิจารณาทางปกครอง เนื่องจากสิทธิของผู้นั้น จะถูกกระทบกระเทือนจากผลของคำสั่งทางปกครอง ดังนั้น การดำเนินการทางวินัยข้าราชการ ผู้ร้องเรียนจึงไม่ใช่ “คู่กรณี” ตามความหมายดังกล่าว จึงไม่ก่อให้เกิดสิทธิที่จะเข้ามาในกระบวนการดำเนินการทางวินัยใน ขั้นตอนใดๆ ทั้งสิ้น"
หนังสือตัดสิทธิผู้เสียหายในการติดตามเรื่องร้องเรียนและคัดค้านการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย (มี 2 ภาพ กดถัดไป)
ทั้งที่ ข้อเท็จจริง ผู้เสียหายเป็นผู้ยื่นคำขอให้ดำเนินการทางวินัยกับนางหนึ่งและนางสอง และยื่นคำร้องขอให้ดำเนินการทางวินัยกับนางสามและนางสี่ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของนางหนึ่งและเคยให้การช่วยเหลือนางหนึ่งด้วยการละเว้นการสืบข้อเท็จจริงตามคำสั่งของผู้อำนวยการโรงพยาบาลเพิ่มเติมตามหนังสือ ลว.20 ม.ค.63 ลว.5 ก.พ.63 ลว.21 ก.พ.63
อีกทั้งยื่นคำขอคัดค้านการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนที่ซ้ำซ้อนกับคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง และคัดค้านการแต่งตั้งนางสี่ให้เป็นประธานคณะกรรมการสืบสวน ย่อมมีสภาพร้ายแรงที่ก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรม ตามบทบัญญัติพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการ ทางปกครอง พ.ศ.2539 มาตรา 16 (2) และกฎกระทรวง ฉบับที่ 6 (พ.ศ.2542) ออกตามความใน พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาทางปกครอง พ.ศ.2539 ข้อ 3 และข้อ 8
บทบัญญัติพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 ที่เกี่ยวข้อง (มี 2 ภาพ กดถัดไป)
เหตุใด ผวจ.จึงตีความว่า ผู้เสียหาย ไม่ใช่คู่กรณี ตามมาตรา 5 แห่ง พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 ประกอบกับผู้เสียหานมีสิทธิในการร้องเรียนเพิ่มเติมและคัดค้านการแต่งตังคณะกรรมการสืบสวนที่มิชอบด้วยกฎหมาย ขัดต่อพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 90 มาตรา 91 และมาตรา 93 เพราะก่อให้เกิดความล้าช้าและไม่เป็นธรรม กระทบต่อสิทธิตามรัฐธรรมนูญฯมาตรา 41(2) และมาตรา 51
โดยมาตรา 93และ กฎ กพ.ว่าด้วยการดำเนินการทางวินัย พ.ศ. 2556 ข้อ 6 และข้อ 15 กำหนดไว้ชัดว่า กรณีที่ผลการสืบสวนหรือพิจารณาตามมาตรา 91 ปรากฏว่ากรณีมีมูล อันเป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง ให้ผู้บังคับบัญชาซึ่งมีอำนาจสั่งบรรจุตามมาตรา 51 แต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวบวินัย
ดังนั้น การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อน จึงงขัดกับกฎ กพ.ว่าด้วยการดำเนินการทางวินัย พ.ศ. 2556 ข้อ 5 และข้อ 16 การกล่าวอ้างของผู้ว่าราชการจังหวัดจึงไม่ถูกต้อง และการตีความว่า "ผู้เสียหายไม่ใช่คู่กรณี" จึงเป็นการตัดสิทธิของผู้เสียหายในการร้องเรียนเพิ่มเติม ติดตามเรื่องตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฯมาตรา 41 (2) มาตรา 51 จึงขัดต่อบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญดังกล่าว
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการทางวินัย
หนังสือฉบับดังกล่าวของผู้ว่าราชการจังหวัด จึงเป็นการตีความกฎหมายโดยมิชอบ เพื่อใช้ในการตัดสิทธิของผู้เสียหายในการร้องเรียนเพิ่มเติมต่อหน่วยงานรัฐ สิทธิในการติดตามเร่งรัดให้รัฐดำเนินการ และไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย ตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 มาตรา 41 (2) มาตรา 51 และมาตรา 53
บทบัญญัติรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวข้อง (มี 2ภาพกดถัดไป)
ในขั้นตอนการดำเนินการทางวินัย ผู้เสียหายยังเข้าไม่ถึงสิทธิในการเสนอเรื่องราวร้องทุกข์เพิ่มเติมต่อหน่วยงานของรัฐและได้รับแจ้งผลการพิจารณาโดยรวดเร็ว และไม่ได้รับความเป็นธรรม อีกทั้งเจ้าหน้าที่ของรัฐอ้างกฎหมายขึ้นมาแต่มิได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติของกฎหมายที่กำหนดไว้ อีกทั้งผู้ว่าราชการจังหวัดได้ลงนามในหนังสือ ลว.28 ก.พ.63 ต้ดสิทธิในการร้องเรียนเพิ่มเติมต่อหน่วยงานรัฐและสิทธิในการร้องเรียนคัดค้านการแต่งตั้งคณะกรรมการซ้ำซ้อนที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายโดยอ้างว่า "ผู้เสียหายไม่ใช่คู่กรณี"
จึงก่อให้เกิดความไม่เข้าใจว่า ถ้าผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้ยื่นคำขอคัดค้านการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนซ้ำซ้อนไม่ใช่คู่กรณี และใครที่สามารถเป็นคู่กรณีทำหนังสือร้องเรียนให้ ผวจ.พิจารณาถึงความไม่ชอบด้วยกฎหมายได้
อยากให้ผู้อ่านได้ร่วมกันแสดงความคิดเห็นว่า ผู้เสียหาย เป็น คู่กรณี หรือไม่ อย่างไร
โปรดกดติดตามเพจ
อ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
