ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบข้อเท็จจริง เห็นว่า
“นางสองได้รับหนังสือร้องเรียนอันเป็นเอกสารราชมาแล้ว ไม่ได้เก็บความลับนั้นไว้กลับส่งต่อไปยังผู้ที่ไม่ส่วนเกี่ยวข้อง ถือเป็นการไม่รักษาความลับของราชการ ซึ่งเป็นการกระทำผิดวินัยตามมาตรา 82(6) พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 และนางสองไปแสดงความคิดเห็นตอบโต้กับผู้เสียหาย อันเป็นไม่รักษาเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการ
ซึ่งเป็นการกระทำผิดวินัยมาตรา 82 (10) แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551...เห็นควรแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนวินัยไม่ร้ายแรงรายนางสอง”
รายงานผลการสืบสวนหาข้อเท้จจริง
ต่อมาคณะกรรมการสอบสวนวินัยไม่ร้ายแรง พิจารณาว่า
“... (1) ประเด็นการเผยแพร่ความลับของราชการ พิเคราะห์แล้วเห็นว่าการเผยแพร่ภาพหนังสือร้องเรียนอันถือเป็นความลับทางราชการของนางสองก่อให้เกิดความเสียหายต่อภาพลักษณ์ของหน่วยราชการที่ปล่อยให้เอกสารลับของทางราขการมีการเผยแพร่ แต่ความเสียหายในครั้งนี้อยู่ในวงจำกัด ...
(2) ประเด็นการเผยแพร่ข้อความแอปพลิเคชั่นไลน์ ทางเว็ปไซด์หรือเฟซบุ๊ก ก่อให้เกิดความเสียหายหรือไม่ อย่างไร พิจารณาแล้วเห็นว่า ความเสียหานที่เกิดขึ้นเมื่อมีการเผยแพร่ข้อความทางสื่อออนไลน์ ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายกับผู้ที่ถูกกล่าวถึงในทางไม่ดี แต่ลักษณะของการโต้ตอยนกันไปมาในกลุ่มเพื่อน แต่สำหรับนางสอง ถือเป็นพฤติกรรมที่ไม่ควรทำ เนื่องจากตนมีสถานความเป็นข้าราชการ จึงเข้าข่ายเป็นการกระทำผิดฐานไม่รักษาคชื่อเสียงของตนและไม่รักษาเกียรติยศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการของตนมิให้เสื่อมเสีย
จึงเป็นความผิดวินัยไม่ร้ายแรง ฐานความลับของทางราชการ ตามมาตรา 82 (6) และฐานไม่รักษาชื่อเสียงของตนและไม่รักษาเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ของตนมิให้เสื่อมเสีย ตามมาตรา 82 (10) ประกอยมาตรา 84 แห่ง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 เห็นควรลงโทษภาคทัณฑ์”
รายงานผลการสอบสวนวินัยไม่ร้ายแรงกรณีนางสอง
จะเห็นได้ว่า คณะกรรมการฯ ไม่พิจารณาถึงความเสียหายที่เกิดขึ้นกับผู้เสียหายที่เป็นประชาชน ทั้งที่การแสดงความคิดเห็นของนางสองเป็นการดูหมิ่น เหยียดหยามผู้เสียหาย และใส่ความผู้เสียหายด้วยข้อความอันเป็นเท็จ อันเป็นการกระทำความผิดวินัยร้ายแรงตาม มาตรา 85 (5) และเป็นประเด็นหนึ่งในข้อร้องเรียนของผู้เสียหายพร้อมนำส่งเอกสารหลักฐานที่ชัดเจน แต่คณะกรรมการฯ ไม่บังคับใช้กฎหมายในมาตรา 85 (5) และใช้กฎหมายเอื้อประโยชน์กับนางสอง
โดยพิจารณาว่าเป็นการไม่รักษาเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการ ตามมาตรา 82 (6) ซึ่งเป็นการปรับใช้กฎหมายที่ไม่ถูกต้อง และในประเด็นการเผยแพร่ภาพหนังสือร้องเรียนอันถือเป็นความลับทางราชการของนางสอง ซึ่งนางสองนำไปวิพากย์วิจารณ์ ดูหมิ่น เหยียดหยามผู้เสียหายทำให้ผู้เสียหายกลายเป็นจำเลยของสังคม และถูกเพื่อนร่วมรุ่นประณามว่าทำลายรุ่น ซึ่งถือว่าเป็นการหมิ่นประมาท เหตุใดคณะกรรมการจึงไม่สืบสวนหาข้อเท็จจริง
หลักฐานการดูหมิ่น เหยียดหยาม และการใส่ความผู้อื่นด้วยข้อความเท็จ
นพ.สสจ.เสนอให้แต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวน โดยตัดประเด็นหมิ่นประมาท และการวางตัวไม่เป็นกลางออกไป และคณะกรรมการสืบสวนและคณะกรรมการสอบสวนวินัยไม่ร้ายแรง มีความเห็นการกระทำของนางสอง เป็นการไม่รักษาเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการ ตามมาตรา 82 (6) และมาตรา 82 (10) จึงพิจารณาลงโทษภาคทัณฑ์ และคณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม (ก.พ.ค.) มีคำสั่งงดโทษนางสอง
แสดงถึงการเลือกปฏิบัติ และการบังคับใช้กฎหมายที่เอื้อประโยชน์แก่ผู้ใต้บังคับบัญชา ทำให้เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานรัฐซึ่งเป็นผู้กระทำความผิดแยกไม่ออกว่าการกระทำใดที่ก่อให้เกิดความผิดตามกฎหมาย จนบัดนี้ข้าราชการที่ถูกฟ้องคดียังคิดกันไม่ได้ตนเองกระทำความผิดในเรื่องใด
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
