ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำความผิด
เหตุการณ์
สามีของผู้เสียหายป่วยอาการเป็นตายเท่ากัน ถูกเจ้าหน้าที่ (นางหนึ่ง) ซึ่งเป็นเพื่อนของผู้เสียหายหลอกลวงว่า "ถ้าฝากพิเศษกับคุณหมอจะได้รับการผ่าตัดโดยเร็ว และรับติดต่อประสานงานให้ ต่อมานางหนึ่งแจ้งต่อผู้เสียหายว่าคุณหมอเรียกเงินค่าฝากพิเศษจำนวน 50,000 บาท แต่นางหนึ่งต่อรองให้เหลือ 40,000 บาท เมื่อสามีของผู้เสียหายเข้ารับการรักษา นางหนึ่งได้มาดูแลและพาไปที่ห้องทำงาน และถามถึงเงิน 40,000 บาท ผู้เสียหายจึงโทรศัพท์ให้ลูกสาวนำเงินมาให้ที่ห้องทำงานของนางหนึ่ง
ต่อมาเมื่อผู้เสียหายได้พบคุณหมอ ซึ่งมีการแจ้งค่ารักษาพยาบาลในโครงการพิเศษ ทำให้ทราบว่าคุณหมอไม่ได้ทราบเรื่องเงินจำนวน 40,000 บาทแต่อย่างใด ผู้เสียหายจึงได้ขอเงินจำนวน 40,000 บาทคืน เพื่อไปเข้าโครงการพิเศษ นางหนึ่ง ยอมให้เงินคืนภายหลังจากที่รับเงินไปประมาณ 1 สัปดาห์และพูดจาไม่ดี ไม่มีการขอโทษ อีกทั้งนำเรื่องราวมาเล่าให้เพื่อนฟังว่า "ผู้เสียหายไม่รู้ระบบการฝากพิเศษ ไม่รู้จักบุญคุณ ทำให้นางหนึ่งเดือดร้อน" ทำให้เพื่อนๆพากันเกลียดชังผู้เสียหาย
ด้วยปัญหาสามีป่วยเป็นตายเท่ากัน มา รพ.ก็ถูกเพื่อนหลอกลวงให้หาเงิน 40,000 บาทมาให้ และถูกเพื่อนใส้ร้ายป้ายสี จนถูกดูหมิ่น เกลียดชัง ผู้เสียหายจึงเขียนหนังสือร้องเรียนนางหนึ่งต่อ ผอ.รพ. ว่านางหนึ่งเป็นพยาบาลอ้างว่าสนิทกับคุณหมอ จูงใจให้ผู้เสียหายหาเงินจำนวน 40,000 บาทมาให้ โดยหลอกลวงว่าเป็นค่าฝากพิเศษที่จะนำไปให้คุณหมอ อ้นเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 มาตรา 82(1) มาตรา 83 (1) (5) และ(8) รวมทั้งประมวลกฎหมายอาญามาตรา 148 และมาตรา 341
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ผอ.รพ.ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรง จึงได้มีคำสั่งให้กองการพยาบาลสืบข้อเท็จจริงและรายงานให้ทราบภายใน 10 วัน แต่ผู้บริหารกองการพยาบาลซึ่งเป็นหัวหน้านางหนึ่งกลับเพิกเฉยไม่ดำเนินการสืบข้อเท็จจริงใด ผู้เสียหายไปขอพบเพื่อให้ข้อมูลเพิ่มเติมจากหนังสือร้องเรียน ก็ไม่มีการจดบันทึกหรือสอบถามแต่อย่างใด โดยมองว่าการฝากพิเศษเป็นเรื่องปกติ ทั้งที่ พยาบาลมาหลอกเอาเงินโดยอ้างคุณหมอมิใช่การฝากพิเศษแต่อย่างใด
จนในที่สุดเวลาผ่านไป 1 เดือน ผู้เสียหายขอให้เพื่อนที่เป็นนักกฎหมายช่วยทำหนังสือติดตามเรื่อง ทำให้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงขึ้น ส่งผลให้เพื่อนๆของนางหนึ่งข่มขู่ว่าจะฟ้องผู้เสียหายในข้อหาหมิ่นประมาทและพากันด่าว่าผู้เสียหายออกสื่อ Facebook และแอพพลิเคชั่นไลน์ ผู้เสียหายจึงได้ไปแจ้งความพร้อมหลักฐานเพื่อดำเนินคดีหมิ่นประมาทและความผิดพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ แต่ทางตำรวจมิได้ดำเนินการใดๆ ทั้งที่ติดตามเรื่องมาโดยตลอด ความคุ้นชินกับการทุจริตทำให้หลายคนมองว่าเป็นเรื่องปกติมิใช่ความผิด
หลักฐานการถูกดูหมิ่น เหยียดหยาม (มี 3ภาพกดถัดไป)
ความรู้สึกของผู้เสียหายในขณะนั้น สามีป่วยอาการเป็น-ตายเท่ากัน มาโรงพยาบาลกลับถูกเพื่อนร่วมรุ่นหลอกลวงหาผลประโยชน์บนความเป็นความตายของสามี และถูกเพื่อโพสต์ Facebook ประจานด่าว่าผู้เสียหาย อีกทั้งกำลังจะถูกดำเนินคดีใรข้อหาหมิ่นประมาท ทั้งที่ มิได้โกหกแต่กลายเป็นจำเลยของสังคม ในขณะที่นางหนึ่งเป็นผู้กระทำความผิด แต่ได้รับความชื่นชมจากสังคม
ในที่สุดโรงพยาบาลมีหนังสือแจ้งผลการตรวจสอบข้อเท็จจริง แต่โรงพยาบาลไม่สามารถพิจารณากำหนดโทษนางหนึ่งได้ จึงได้รายงานผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงให้สำนักงานสาธารณสุขพิจารณาและดำเนินการแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัย ซึ่งใช้เวลาทั้งสิ้น 3 เดือน 4 วัน
หนังสือโรงพยาบาลแจ้งผลการตรวจสอบข้อเท็จจริง ลว.6 พ.ย.62
ในขั้นตอนนี้ แสดงให้เห็นว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชานางหนึ่ง ได้ปฏิบัติตามกฎหมายและบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาซี่งเป็นเจ้าหน้าที่กองการพยาบาลไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง ทำให้ไม่มีการดำเนินการใดๆ เป็นเวลา 1 เดือน
ดังนั้น ในการติดต่อราชการ หากเจ้าหน้าที่รัฐไม่ดำเนินการใดหรือเรื่องเงียบไปเกิน 1 เดือน ควรทำหนังสือเพื่อติดตามเรื่องหรือสอบถามความคืบหน้า เพื่อใช้เป็นหลักฐานสำคัญในการร้องขอความเป็นธรรมตามกฎหมายต่อไป
ดูหมือนว่าผู้เสียหายจะได้รับความเป็นธรรมตามที่ร้องเรียน แต่เรื่องมิได้หยุดอยู่แค่นั้น เรื่องบานปลายออกไปเมื่อเพื่อนนางหนึ่งซึ่งทำงานที่สำนักงานสาธารณสุขเข้าให้การช่วยเหลือมิให้นางหนึ่วถูกลงโทษ ซึ่งจะได้กล่าวในบทความต่อไป
(โปรดกดติดตามเพจ)
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
