ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
นพ.สสจ.ลงนามในฐานะปฏิบัติราชการแทน ผวจ. ทำหนังสือชี้แจงต่อ ผอ.สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของทางราชการ ลว.18 ก.พ.2564 ว่า
“จังหวัด พิจารณาแล้วเห็นว่า โดยการที่ผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณีในกระบวนการดำเนินการทางวินัย ซึ่งไม่มีสิทธิที่จะเข้ามาในกระบวนการดำเนินการทางวินัยในขั้นตอนใดๆทั้งสิ้น ดังนั้น หนังสือชี้แจงการดำเนินการ ตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (1) จึงถือเป็นการแจ้งถึงกระบวนการดำเนินงานอันประกอบด้วยข้อวินิจฉัยสั่งการของผู้บังคับบัญชาและการดำเนินงานของเจ้าหน้าที่
ตลอดจนผลการพิจารณา วินิจฉัยในสิ่งที่ผู้ร้องเรียนร้องขอให้ผู้ร้องทราบแล้ว
อีกทั้ง จังหวัดได้แจ้งผลการดำเนินการทางวินัยแก่ข้าราชการทั้งสองให้ผู้ร้องเรียนทราบแล้ว ตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (2) ดังนั้น จังหวัดฯจึงได้ชี้แจงให้ผู้ร้องทราบตามข้อพิจารณาดังกล่าว ตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (3) ต่อมาจังหวัดฯ ได้ทบทวนถึงความต้องการเอกสารของผู้ร้องอีกครั้ง จึงได้ส่งสำเนาเอกสารที่ได้จัดทำขึ้นเกี่ยวกับการที่ผู้ร้องมีหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัดสระบุรีไปให้ผู้ร้องตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (4)
ดังนั้น จังหวัดฯ ได้ส่งเอกสารตามที่ผู้ร้องได้ร้องขอแล้ว”
พร้อมส่งเอกสารตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (1)-(4)
หนังสือจังหวัดชี้แจงต่อผอ.สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
สิ่งที่ส่งมาด้วย (1)-(2) คือ หนังสือ ลว.28 ก.พ.63 และลว.3 พ.ย.63 ซึ่งเป็นหนังสือที่จังหวัดมีถึงผู้เสียหายโดยตรง จึงมิใช่ข้อมูลข่าวสารที่ผู้เสียหายมิได้ร้องขอแต่อย่างใด
สิ่งที่ส่งมาด้วย (3)-(4) คือ หนังสือจังหวัดมีถึงผู้เสียหาย ลว.19 ม.ค.64 แจ้งว่าได้มีหนังสือแจ้งให้ผู้เสียหายทราบถึงการดำเนินอันประกอบด้วยข้อวินิจฉัยสั่งการของผู้บังคับบัญชาและเจ้าหน้าที่แล้วตามสิ่งที่ส่งมาด้วย (1)และ(2) และ
หนังสือ ลว.15 ก.พ.64 เป็นหนังสือที่เปิดเผยข้อมูลเพียงบางส่วนในข้อ (1) ตามที่ได้ร้องขอในหนังสือร้องเรียนต่อประธานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
หนังสือที่เกี่ยวข้องกับการชี่้แจง
ข้อเท็จจริง คือ ผู้เสียหายเป็นผู้ยื่นขอให้ดำเนินการทางวินัยและยื่นคำร้องขอความเป็นธรรมต่อ ผวจ. ย่อมเป็นคู่กรณี ตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 มาตรา 5 และจังหวัดได้ส่งเอกสารเพียงบางส่วนยังคงขาดเอกสารอีกหลายฉบับในข้อ 2-ข้อ 6 คือหนังสือ ลว.20 ม.ค.63 ลว. 5 ก.พ.63 ลว.12 ก.พ.63 ลว.21 ก.พ.63 และลว. 8 ม.ค.64
เหตุใด นพ.สสจ. จึงแจ้งต่อ ผอ.สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของทางราชการ ซึ่งเป็นเจ้าพนักงาน ด้วยข้อความอันเป็นเท็จว่าได้ส่งเอกสารตามที่ผู้ร้องได้ร้องขอแล้ว ทั้งที่ ข้อเท็จจริง ผู้ร้องยังไม่ได้เอกสารตามที่ร้องขอครบถ้วนแต่อย่างใด
คณะอนุกรรมการพิจารณาส่งคำอุทธรณ์และดำเนินการเรื่องร้องเรียน ได้รับมอบหมายจากคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ ทำหนังสือ ลว.1 มี.ค.2564 จดแจ้งข้อความที่ไม่ตรงกับข้อเท็จจริงว่า
“ปรากฏว่า จังหวัด ได้มีหนังสือถึงท่านแจ้งเปิดเผยข้อมูลข่าวสารแก่ท่านแล้ว รายละเอียดตามที่ส่งมาด้วย ซึ่งคณะกรรมอนุกรรมการฯได้พิจารณาแล้ว เห็นว่า หน่วยงานได้แจ้งผลการพิจารณาคำขอข้อมูลข่าวสารของท่านแล้ว จึงมอบหมายให้ฝ่ายเลขานุการฯมีหนังสือแจ้งผลการดำเนินการให้ท่านทราบ”
หนังสือที่คณะอนุกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการแจ้งผู้เสียหาน
ทั้งที่ ข้อเท็จจริง จังหวัดส่งข้อมูลข่าวสารตามที่ผู้เสียหายร้องขอเพียงบางส่วนเท่านั้นซึ่งเป็นข้อมูลข่าวสารตามที่ผู้เสียหายร้องขอตามหนังสือ ลว.26 ม.ค.2564 ถึงประธานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการในข้อ (1) ยังขาดข้อมูลข่าวสารข้อ (2) -ข้อ (6)
เหตุใด คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารจึงพิจารณาว่า จังหวัดได้เปิดเผยข้อมูลข่าวสารแก่ผู้เสียหายแล้ว ทั้งที่ ยังมิได้เปิดเผยข้อมูลอีกจำนวน 5 ฉบับตามที่ได้ร้องเรียนไป
สะท้อนถึง การปฏิบัติงานของหน่วยงานรัฐ ไม่ให้การรับรองสิทธิของประชาชนในการได้รับทราบข้อมูลข่าวสาร ตามบทบัญัติในรัฐธรรมนูญฯ มาตรา 41 (1) และ พ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของทางราชการ พ.ศ.2540 มาตรา 9 วรรคสาม ทำให้ผู้เสียหายไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลข่าวสารตามที่ร้องขอได้ ทั้งที่เป็นข้อมูลข่าวสารตามมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (1) อีกทั้ง หน่วยงานรัฐและเจ้าหน้าที่รัฐซึ่งใช้งบประมาณที่มาจากภาษีของประชาชน ไม่ปฏิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับรองไว้รัฐธรรมนูญฯ มาตรา 59 และพ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของทางราชการ พ.ศ.2540 มาตรา 9 วรรคหนึ่ง
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
มาดูกันต่อไปว่า ผู้เสียหายร้องขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการจากคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารได้หรือไม่
โปรดกดติดตามเพจ
มาดูกันว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โตแค่ไหน กดอ่านได้ที่
เรื่องเล็กๆ...สู่ปัญหาการใช้และตีความที่ไม่เป็นธรรม บทนำ
ตอนที่ 1 ความคุ้นชินกับการกระทำผิด
ตอนที่ 2 ร้องเรียนเจ้าหน้าที่ที่ให้ความช่วยเหลือ
ตอนท่ 3 รายงานไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 4 การแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนขึ้นมาทำงานซ้ำซ้อน
ตอนที่ 5 การไม่ดำเนินการตามหนังสือคัดค้านและร้องเรียนเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ผู้ว่าราชการจังหวัดตีความว่าผู้ร้องเรียนไม่ใช่คู่กรณี
ตอนที่ 7 การร้องขอความเป็นธรรมต่อกระทรวงสาธารณสุข
ตอนที่ 8 ผลการสืบสวนข้อเท็จจริงของคณะกรรมการสืบสวนกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 9 การสอบสวนวินัยรายแรงโดยมิได้ใช้ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโรงพยาบาล
ตอนที่ 10 ผลที่เกิดขึ้นจากรายงานการสอบสวนวินัยร้ายแรงกรณีนางหนึ่ง
ตอนที่ 11 สำนักงานสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางสอง
ตอนที่ 12 ผลการสอบวินัยกรณีนางสอง
ตอนที่ 13 ปัญหาการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งกรณีที่ 1
ตอนที่ 14 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง-ชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 2
ตอนที่ 15 การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและชี้แจงนอกประเด็น กรณีที่ 3
ตอนที่ 16 บทสรุปขั้นตอนการดำเนินการทางวินัยที่ไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 17 ขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสารของทางราชการ
ตอนที่ 18 จังหวัดและสำนักงานสาธารณสุขไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 19 จังหวัดยอมเปิดเผยข้อมูลข่าวสารเพียงบางส่วน
ตอนที่ 20 นพ.สสจ.แจ้งต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 21 ผู้เสียหายทำหนังสือโต้แย้งการพิจารณาของคณะกรรมการข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 22 นพ.สสจ.ชี้แจงว่า ผวจ.มิได้ทำดคำสั่งในหนังสือที่ร้องขอทั้ง 4 ฉบับ
ตอนที่ 23 คณะอนุกรรมการมีหนังสือถึงผู้สียหายตามที่จังหวัดชี้แจง
ตอนที่ 24 การตรวจสอบความีอยู่ของข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 25 จังหวัดชี้แจงต่อคณะกรรมการไม่ตรงกับข้อเท็จจริง
ตอนที่ 26 ติดตามผลการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 27 ผลการตรวจสอบความมีอยู่ของข้อมูลข่าวสารที่ร้องขอ
ตอนที่ 28 ขอทราบขั้นตอนการเสนอหนังสือทั้ง 5 ฉบับที่ร้องขอ
ตอนที่ 29 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายใยขั้นตอนการขอข้อมูลข่าวสาร
ตอนที่ 30 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานสาธารณสุข
ตอนที่ 31 ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของจังหวัด
ตอนที่ 32 ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติรการของจังหวัด
ตอนที่ 33 เหตุแห่งการร้องขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 34 การร้องเรียนขอความเป็นธรรมในระดับกระทรวง
ตอนที่ 35 การบังคับใช้กฎหมายในระดับกระทรวง
ตอนที่ 36 ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผู้ว่าราชการจังหวัด
ตอนที่ 37 บทวิเคราะห์การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตอนที่ 38 ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ
ตอนที่ 39 การฟ้องคดีต่อศาลทุจริตและประพฤติมิชอบ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
